Barnadagurinn - 25.04.1935, Síða 4

4
BARNADAGURINN 1935
Látið börnín drekka
Það er nærandi og styrkjandi drykkur
SWHN
SWRN
SWHN
MÆLIR MEfi SÉR
Allar
ooo
íslenzkar plötur
og
íslenzkar nótur
fást.
KATRIN VIÐAR
Hljóöfæravcrzlun — Lækjargötu 2.
í verzl. V í SIR
er bezt að kaupa allskonar
Matvörur, Hreinlætisvörur,
Tóbaksvörur, Sælgæti.
Góðar vörur.
Lágt verð.
Fyrsti barnadagur
i Raupmannahðfn.
Eftir SigurS Guðmundsson, skólameistara á Akureyri.
Þá er eg í „Barnadeginum" í fyrra las hina skemmtilegu
frásögn frú Estrid Falberg Brekkan af barnadeginum í
Gautaborg í æsku hennar, rifjaðist upp fyrir mér fyrsti
barnadagurinn (Börnehjælpsdagen) í Kaupmannahöfn. Ekki
man eg til víss, hvaða ár það var. En það var áreiðanlega
fyrir árið 1907, þá er slíkar barnamessur byrjuðu í Svíþjóð.
Skildist mér og á dönskum blöðum, að barnadagurinn væri
þá frumleg hugsmíð og algerlega dönsk. En eg ætla samt,
að frá Danmörku hafi þessi merkilega messa, barnamess-
an, borizt til annarra Norðurlandaþjóða. Og þessi sálna-
messa er nú einnig komin til íslands. Börnin eru, í vorra
tíma sið, komin í stað dýrlinganna, sem messur voru sungn-
ar fyrir á kaþólskri tíð.
Það var sól og sumar yfir Kaupmannahöfn fyrstu barna-
messuna þar. Eg var áhorfandi og útlendingur, því að ekki
"tókst Dönum að hæna oss íslendinga að sér — gerðu enga
tilraun til slíks, að minnsta kosti um ýmsa okkar. Eg sá
allt að utan og fyrir utan leikinn, hátíðina og fagnaðinn. En
aldrei hefir mér þessi mikla messa úr minni liðið, merkja-
salan, lætin, fjörið, hávaðinn, köllin, þrengslin, troðningur-
inn á gildaskálum og sölutorgum. Engin leið var að komast
undan merkjakaupum, þó að vér bærum lítið silfur í léttum
sjóði. Frægir rithöfundar og listamenn sungu þarna messu,
gerðust djáknar og meðhjálparar — og voru sjálfboðalið-
ar í fjársöfnun og léku listir sínar börnunum til ágóða. Þær
óku um fjölförnustu göturnar, hægt og hljóðlátlega, í öllu
háreystinu og hamförunum, frægustu leikkonur hins danska
höfuðstaðar, lostfagrar og með „litu góða“, réttu út mjall-
hvítar hendur og hringum skreyttar og seiddu, með brosi
sínu og angan, silfur og seðla í bauka sína, öskjur eða
körfur. Einkum er mér minnisstætt, að mikil þröng var á
„Strikinu" um veglegan vagn, þar sem rithöfundurinn Her.
mann Bang, nú löngu látinn, hörunddökkur og suðrænn, úr-
kynjunarlegur og krangalegur, sat í milli vorbúinna skart-
kvenna. Þá keypti margur Hafnarbúi leifturstutt bros fyrir
glóandi gull.
Forstöðumaður þessarar fyrstu barnamessu á Norður-
löndum, leitaði aðstoðar þennan dag íslenzkrar fjölskyldu,
sem þá átti heima í Kaupmannahöfn. Þess vár beiðzt, að
ein dætranna sýndi sig í íslenzkum kvenbúningi, en sumir
íslenzkir stúdentar í Höfn ömuðust við slíkri sýningu. Gat
íslenzku kvenþjóðinni þó ekki orðið nema sæmd að henni,
eftir því sem þá var ástatt. En ekki .urðu dæturnar við til-
mælum forstöðumanns hinnar miklu heilagra messu, og
olli því frændalát.
ógrynni fjár var safnað þennan dag handa börnunum
og framtíðinni. Danir hrósuðu merkilegum mennin<rar- og
hátíðarsigri, sem von var til. Var þessi vorbjarta hátíð og
ólík í því öðrum hátíðum, að hún var haldin fvrir börnin
o'<r æ«kuna, en ekki til minningar um látnar þjóðhetjur eða
liðna tíð.
Barnamessur vorar ættu að fjölga. Vígjum börnunum
þjóðlegustu daga ársins, sumardaginn fyrsta og fyrsta vetr-
ardag. Á slíkum sálnamessum getum vér að nokkru grynnk-
að á sekt vorri við niðja vora og börn.