Dagblaðið Vísir - DV - 28.01.2005, Blaðsíða 10

Þórdís finnur fyr-
Ir ákveðinnl
spennu yfir því
að vera yngsta
leikskáld lands-
ins
Mikil umfjöllun hefur
verið um leikritið Ég er
ekki hommi, sem var
frumsýnt um síðustu
helgi. Fáir vita að þýð-
andi verksins er líka
yngsta leikritaskáld
landsins. Fókus talaði
við Þórdísi Elvu Þor-
valdsdóttur Bachman
og forvitnaðist um hana
og hvað væri í gangi
hjá henni.
Þórdís Elva Þorvaldsdóttir
Bachman fæddist á íslandi 1980 en ólst
einnig upp í Svíþjóð og Ameriku. Árið
2001 fór hún ein til Ameríku og
kláraði háskólanám þar. Hún hefur þó
að mestu alið mannin í Breiðholtinu
og útskrifaðist af myndlistarbraut FB.
„Mamma er grafískur hönnuður og
fór með mig á hin ýmsu söfn út um
alia Evrópu þegar ég var bam. Ég fékk
því myndlistina beint í æð og hafði
mikinn áhuga á henni. Ég ákvað því
aö láta á það reyna að fara á myndhst-
arbraut en flæktist um leið í leiklistar-
lifið og lék aðalhlutverk i söngleikjun-
um Bat Out of Hell og Með fullri reisn
í Loftkastalanum, sem var óvænt hit.“
Ræddi heimsyfirráð við
Michael Stipe
Þórdis dúxaði í FB og fékk Rótarý-
styrk í kjölfar þess.
„Þessi styrkur er bundinn við Ge-
orgíu-fylki i Ameríku. Maður kemst
inn í háskóla þar en ræður ekki
hvem. Ég var mjög heppinn og var
send í stærsta skólann í Georgíu sem
íslens
UnfAi ö
iiöœ*CPl Cr
ca
heitir UGA en í honum era 35 þúsund
manns.“
Þaðan útskrifaðist Þórdís með BA-
gráðu í leiklist. Hún segir það vera
mikla upplifun fyrir íslending að
koma í svona umhverfi. „Þetta var
ótrúlega skemmtilegur tími og ég tel
mig hafa mótast mjög mikið af þessu.
Þetta er líka mikill tónlistarbær. Með-
al annarra búa meðlimir hljómsveit-
arinnar REM þama. Ég lenti oftar en
einu sinni í partýjum með Michael
Stipe og við töluðum um heimsyflr-
ráð, pólitík og tónlist."
Maður verður að skapa sín
eigin tækifæri
Svo kom Þórdís heim og fékk ekk-
ert að gera.
„Málið er að fólk sem lærir úti á
rosalega erfltt uppdráttar þegar það
kemur heim. Það er ekkert stuðnings-
kerfl fyrir mann, það er til dæmis eng-
in umboðsskrifstofa sem er hægt að
leita til. Þeir sem fara í LHÍ eru í raun-
inni í stanslausri kynningu í fjögur ár.
Flestallir leikstjórar og fólk innan
bransans fer í Nemendaleikhúsið,
kynnir sér fólkið og fylgist með þeim
þróast sem leikarar. Svo þegar þau út-
skrifast eru þau komin með mjög
sterk tengsl inn í bransann. Þetta er
náttúrulega mjög lítiU bransi og auð-
vitað viil fólk frekar vinna með ein-
hverjum sem það treystir. Ég er ekki
að áfeliast neinn en auðvitað getur
þetta verið mjög erfitt."
Það var Þórdísi hins vegar í hag að
kærastinn hennar, Guðmundur Ingi
Þorvaldsson, er leikari og inni í brans-
anum. Hún gat því flotið svolítið með
honum. „En maður verður náttúru-
lega að skapa sér sín eigin tækifæri.
Ég ákvað því að taka þetta í minar eig-
in hendur og við stofnuðum okkar eig-
in leikhóp sem heitir Fimbulvetur.
Það er semsagt Fimbulvetur sem set-
ur nú upp Ég er ekki hommi."
Guðmundur Ingi Þorvaldsson lelk-
ari er unnustl Þórdísar. Hann
hvattl hana áfram og hjálpaðl
henni að koma undlr sig fótunum
í lelkritunlnni.
Fólk sem leitast eftir því að
fá eyðnismit
Síðastliðið vor og sumcU’ byrjaöi
Þórdís síðan aö skrifa og skrifaði verk
sem heitir Brotið. Til að byija með var
þetta bara ætlað sem hobbý fyrir hana
sjálfa.
„Kærastinn minn hafði mikla trú á
verkinu og hann hjálpaði mér að
koma þessu á framfæri og senda þetta
í nokkur leikhús. Svo tók bara við bið
og ég í rauninni gleymdi þessu. í milli-
tíðinni hafði leikhópur sem kallar sig
Tengdasyni Jódísar samband við mig
og þeir vildu að ég skrifaði eitthvað
djarft og krassandi. Ég skrifaði stutt
leikrit sem við sýndum í Tónlistarþró-
unarmiðstöðinni sem heitir Áttu smit.
Það er um fyrirbæri sem kallast
„bugchasing". Það er slangur yflr fólk
sem leitast eftir því að fá eyðnismit.
Þetta er ört vaxandi neðanjarðarfyrir-
bæri og er alveg skelfllegt. Ef maður
flettir þessu upp á netinu fær maður
mörg hundruð þúsund niðurstöður."
Yngsta ieikskáld íslands
Eftir þetta fór boltinn að rúlla hjá
Þórdísi. Stuttu síðar fékk hún sim-
hringingu frá Hafnarfjarðarleikhús-
inu, þá vora þeir búnir að lesa Brotið.
„Þeir vildu hafa samlestur og ég
varð alveg gríðarlega spennt. Svo eftir
samlesturinn keyptu þeir verkið á
staðnum og núna er það bara í stífri
æfmgu,“ segir Þórdís. Hún er því
yngsta íslenska leikskáldið i dag.
„Brotið verður frumsýnt 19. febrú-
ar. Það er um ástina í sinni fallegustu
og sinni ljótustu mynd. Það er bara
einvalalið sem kemur að sýningunni
og ég er mjög stolt. Leikaramir eru
Elma Lísa Gunnarsdóttir, Friðrik
Friðriksson, Guðmundur Ingi Þor-
valdsson og Þrúður Vilhjálmsdóttir.
Erling Jóhannesson leikstýrir og Mar-
grét Ömólfsdóttir semur tónlist. Þetta
er svo magnað. Fyrir ári hefði mér
ekki dottið í hug að ég ætti eftir að
verða leikskáld en í dag eru ótrúlega
færir listamenn að koma að sýning-
unni rninni."
Greinilega á réttri hillu
Þórdís flnnur að það er ákveðin
spenna í kringum það að vera yngsta
leikskáld landsins.
„Maður verður svolítið stressaður
út af því. Finnst það vera ákveðið álag
og vill náttúrulega standa undir vænt-
ingum. Eftir að Brotið var keypt af
mér þá fór ég að hugsa með sjálfri
mér að kannski væri leikritun eitt-
hvað sem ég væri bara svolítið góð í.
Svo hringdi Ríkisútvarpið í mig og
þau vildu að ég skrifaði verk fyrir
þau.“
Þórdís skrifaði útvarpsleikrit sem
heitir Kista töframannsins og sendi
uppkastið til þeirra. Þeim leist mjög
vel á verkið og ætla sér að setja það
upp. „Ég bara trúði þessu ekki og
trúði ekki að þetta væri að ganga
svona vel hjá mér. En leikritið fer ör-
ugglega upp í vor.“
Hommaelítan hló mest
Frumsýningin á Ég er ekki hommi
Ég skrifaði leikritið
Áttu smit um fyrir-
bæri sem kallast
„bugchasing“. Það er
slangur yfir fólk sem
leitast eftir því að fá
eyðnismit. Þetta er
ört vaxandi neðan-
jarðarfyrirbæri og ef
maður flettir þessu
upp á netinu koma
mörg hundruð þúsund
niðurstöður.“
gekk mjög vel að sögn Þórdísar sem
var alveg í skýjunum.
„Þetta var alveg meiriháttar. Ég
fékk nett í hnén þegar ég sá að
hommaelíta íslands var mætt. Felix
Bergsson, Bergþór Pálsson og Páll
Óskar voru allir mættir. Ég hugsaði
með mér að nú myndi reyna á. En
þeir skemmtu sér manna best. Við
teljum okkur vera með gott efni í
höndunum því að það er svo lítið
sem höfðar til ungu kynslóðarinnar í
dag í leikhúsi. Ég skil það bara mjög
vel að fólki af minni kynslóð finnist
hundleiðinlegt að fara i leikhús. Til
hvers að borga fimm sinnum hærra
miðaverð en í bíó til þess að fara á
eitthvað sem höfðar ekki til þín og er
ekki skrifað fyrir þína kynslóð."
Spaugstofan sorgleg
Ég er ekki hommi er skrifað af
Daniel Guyton sem er 27 ára. Hann
ólst upp með því sama og annað ungt
fólk í dag, Simpsons, South Park,
Family Guy og öllu því.
„Maður elst upp í ákveðinni skil-
yrðingu um hvað er fyndið og hvað
ekki. Kynslóðinni á undan finnst
ennþá íyndið þegar Öm Árnason
klæðir sig upp eins og Davíð Oddsson
og syngur eitthvað lag. Með fullri
virðingu fyrir leikurum Spaugstof-
unnar þá á húmorinn þeirra ekki upp
á pallborðið hjá ungu kynslóðinni i
dag að mínu mati. Það er komin upp
kynslóð sem vill láta ganga fram af
sér. Okkar kynslóð þyrstir í að láta
vekja hjá sér einhver viðbrögð.
Takmark Daniels hefur alltaf verið
að gera fólk hissa á sjálfu sér. Að
maður skuh öskra af hlátri yfir því
að einhver karakter skuli vera að
engjast um af sársauka uppi á sviði
er í raun og veru mjög „twisted“. Á
ég ekki frekar að finna til með hon-
um? Hans markmið er að stokka upp
í hugarfari fólks. Það er kominn tími
til að leikhús teygi á siðferðis-
mörkum. Bíómyndir eru löngu
famar að gera það. Tökum bara sem
dæmi Happiness. Það þarf að færa
raunveruleikann nær fólki. Miðaldra
konur eru 80% þeirra sem kaupa
leikhúsmiða. Það segir mikið um það
hvað er á fjölunum."
„Hraunað yfir mig“
Þórdís og Daniel kynntust i UGA og
það tókst með þeim skemmtileg vin-
átta.
„Hann ákvað að byija að leyfa mér
að lesa eitthvað eftir sig. Gott ef Ég
er ekki hommi var ekki fyrsta leik-
ritið sem ég las. Eftir það fékk ég að
fylgjast með því sem hann var að
vinna. Þannig að oft þegar ég kom í
skólann þá beið mín leikrit eða smá-
saga í pósthólfinu mínu. Hann fékk
líka að lesa fyrsta verkið sem ég
skrifaði sem var alveg hræðilegt.
Hann hraunaði yfir mig en ég átti
það alveg skilið. Þannig að við hjálp-
uðum hvort öðru að taka fyrstu
skrefin í leikritun. Hann býr núna í
New York og er bara að gera ftna
hluti. Hann er alsæll með þá umfjöll-
un sem leikritið er búið að fá á ís-
landi og stefnir á að koma í mars til
að sjá sýninguna."

f Ó k U S 28. janúar 2005