Jólagjöfin - 24.12.1921, Blaðsíða 42

40
Jólagjöfin
samv.isku sína, ef móöir hans dæi fljótlega og hann hefði ekki
komiS heim. Mundi þaS ekki hvíla á sál hans sem kaldur
skuggi og varna henni aS njóta sólskinsins í lífinu, ef hann
yrSi ekki viS seinustu bón móSur sinnar, sem aldrei hafSi sýnt
honum annaS en takmarkalausa ást og umönnun. Jú, þaS
hlaut aS hvíla sem kaldur skuggi á sál hans. Hann mátti til
meS aS fara, hvaS sem félagar hans segSu og hvaS sem Ragna
hugsaSi um hann.
Sjónleikirnir, félagar hans og heimboSiS hjá konsúlnum var
eins og aS smáþokast burt úr huga hans, eitthvaS í burtu, út
í tómleikann og myrkriS fyrir utan. Allar hugsanir hans sner-
ust um móSur hans. Minningarnar um hana lögSu sólhlýja
friSarblæju yfir sál hans. Minningarnar úr lífi hans í borg-
inni reyndu aS rySja sér til rúms i huga hans og hrekja hinar
í burtu, en þeim tókst þaS ekki. Þær hurfu í djúpiS hver af
annari og komu ekki aftur. Sál hans hvíldi sig aS eins viS
minningarnar um móSur hans, og frá þeim minningum sofn-
aSi hann, þegar komiS var fram undir morgun.
Um miSjan dag, daginn eftir, lagSi Arngrímur af staS heim-
leiSis, vel ríSandi og meS fylgdarmann.
* *
*
Á aSfangadaginn kom Arngrimur heim.
HeimilisfólkiS fagnaSi honum vel, ekki síst móSir hans. Arn-
grími fanst hún furSu hress. AS vísu hafSi henni fariS mjög
aftur þessi seinustu ár, sem hann hafSi veriS aS heiman.
Arngrímur var þreyttur eftir ferSina, því þótt hann hefSi
haft hest meiri hlutann af leiSinni, brá honum viS eftir allar
kyrseturnar og aSgerSaleysiS í borginni. Hann var því feginn
aS setjast aS og hvíla sig. En þaS greip hann strax óþreyja
og leiSindi, jiegar hann var sestur aS inni í hjónahúsinu á
Velli. ViSbrigSin voru svo mikil fyrir hann. Heimilisfólk-
iS var alt í annríki viS undirbúning til hátíSanna. MóSir hans
gaf sér varla tíma til aS tala viS hann nema örfá orS, milli
þess sem hún þurfti aS sinna eldhússtörfunum, og faSir hans
var bundinn viS fjárgeymsluna úti. Svo kunni hann ekki viS
húsakynnin. Þessa lágu og litlu baSstofu meS þungt og mollu-
legt andrúmsloft. Þetta var alt svo gerólíkt þvi, sem hann
hafði vanist í Reykjavík.
Þegar hann var búinn aS hvila sig um stund og drekka kaffi,
gat hann ekki eirt aS sitja kyr lengur, heldur gekk út. En