Jólagjöfin - 24.12.1923, Blaðsíða 11

Elsti og fegursti jólasálmuriun.
Jólahugleiðing
Th. Árnason Umsamið
„Dýrö sé guSi á upphæðum, friöur á jöröu og velþóknun
vfir mönnunum!“
Þetta er fyrsti jólasálmurinn, og var sunginn nóttina sem
frelsarinn fæddist.
— í miönæturhúminu bregSur upp skærri, ljómandi stjörnu
og út frá henni stafa langar, leiftrandi ljósálmur í allar áttir.
En í loftinu kveSur hann viS í kyröinni, ])essi sálmur, sung-
inn af óteljandi samstiltum, silfurskærum englaröddum, yfir
svefnþrungnu mannkyninu.
Og enn í dag er hann sunginn. Þúsundraddaö bergmál hans
berst nú æ víöar yfir löndin og heyrist í gegnum ólgusog
ástriSanna og allan hávaöa og hamfarir, stunur og sorgar-
kvein mannkynsins.
lnnan um hiröa og húsdýr i fátæklegu hreysi, liggur
sveinninn litli, sem sa'meinar í sér guSdóminn og mannseöliS,
— sem bæöi er guSs- og mannssonur. Og ekki eru tök á aö
búa honum betri hvílu en jötuna.
En þarna veröur undriö mikla: DýrS guös ljómar af þessu
barni. I jötunni í Betlehem gefur guö mönnunum sína æðstu
opinberun, — í jötunni er hvíldarstaðurinn og þar er friöar-
hliöiö, sem syndugum heimi er opnaS.
Þá urSu hinir bjartklæddu boöberar drottins aö láta lof-
sönginn hljóma.
„Dýrö sé guöi i upphæSum \“ Þaö er fyrsti hljómurinn í
])essum dásamlega dýröarsöng. Það heföu átt aö vera menn-
irnir, sem lofuöu guö fyrir gjöfina, sem öllum gjöfum er meiri,
]>egar hann gaf þeim son sinn eingetinn. En myrkur grúfoí
yfir sálum þeirra og þeir þjónuöu afguðum. Óteljandi tákn
um veldi guös og dýrö voru ])eim gefin, en þeir könnuöust