Bræðrabandið - 01.11.1979, Blaðsíða 6

vitnisburðinn um hylli föðurins sem
þangað til hafði fallið honum í skaut.
Hann þekkti eðli föður síns. Hann
skildi réttlæti hans, miskunn hans,
hinn mikla kærleik hans. Fyrir trú
hvíldi hann í honum sem hann hafði fagn-
að að hlýða. Og um leið og hann í
undirgefni fól sig Guði hvarf honum
tilfinningin um að hafa glatað hylli
föður síns. Kristur var sigurvegari
fyrir trú.
Aldréi fyrr hafði heimurinn orðið
sjónarvottur slíkra atburða. Mann-
fjöldinn stóð stjarfur og starði á
frelsarann með öndina í hálsinum.
Aftur lagðist myrkur yfir jörðina og
menn heyrðu dimmar drun\rr,eins og
þrumur væru. Þá varð ofsalegur land-
skjálfti. Fólkið féll niður hvað um
annað. Allt komst í uppnám og skelf-
ingu. í fjöllunum í kring klofnuðu
björgin og hrundu með miklum skruðning-
um niður á jafnsléttu. Grafir opnuðust
og hinir 'dauðu köstuðust upp úr leg-
stöðum sínum. Sköpunarverkið virtist
vera að hrynja til grunna. Prestar,
höfðingjar, böðlar og almenningur lágu
ósjálfbjarga í duftinu, mállausir af
skelfingu.
Þegar hrópið barst frá vörum
Krists "það er fullkomnað" voru prest-
ar að þjóna í musterinu. Þetta var
stund kvöldfórnfæringanna. Lambið sem
táknaði Krist hafði verið leitt til
slátrunar. Klæddur sínum táknræna og
fagra skrúða stóð presturinn með hníf-
inn í höndunum eins og Abraham þegar
hann bjóst til að slátra syni sínum.
Lýðurinn fylgdist með fullur eftir-
væntingar. En jörðin bifast og skelfur
því að sjálfur Drottinn nálgast. Með
háum bresti rifnar fortjald musterisins
ofanfrá og niður úr fyrir ósýnilegri
hendi og opnar sjónum múgsins þann stað
sem áður fyrr var fullur af dýrð Guðs.
Á þessum stað hafði Drottinn haft
samastað. Hér hafði Guð opinberað dýrð
sína yfir náðarstólnxam. Enginn annar
en æðsti presturinn lyfti nokkurn tíma
fortjaldinu sem skildi þessa búð frá
öðrum hlutum musterisins. Hann fór
þangað inn einu sinni á ári til að
friðþægja fyrir syndir lýðsins. En
nú er þetta tjald rifið í tvennt. Hið
allra helgasta hins jarðneska helgidóms
er ekki lengur heilagt.
Allt er í uppnámi. Presturinn er
tilbúinn að slátra fórnardýrinu en
6
hnífurinn fellur úr óstyrkri hendi
hans og lambið forðar sér. Fyrirmyndin
hefur mætt eftirmynd sinni í dauða Guðs
sonar. Hin mikla fórn hefur verið færð.
Leiðin til hins helgasta hefur verið
opnuð. Ný og lifandi leið er öllum
opin. Syndugt og syrgjandi mannkyn
þarf ekki lengur að bíða komu æðsta
prestins. Héðan í frá skyldi frelsar-
inn þjóna sem æðsti prestur og máls-
svari á himni himnanna. Það var eins
og lifandi rödd hefði ávarpað tilbiðj-
endurna: NÚ -ier kominn endir allra
brennifórna og syndafórna. Sonur Guðs
er kominn samkvæmt orði sínu: "Sjá ég
er kominn - í bókrollunni er ritað um
mig - til að gjöra þinn vilja, Guð min
minn.'" Hann gekk "með sitt eigið blóð
inn í hið.heilaga í eitt skipti fyrir
öll eftir að hafa aflað eilífrar lausn-
ar." Heb.10,7;9,12. □