Freyr - 01.08.1951, Síða 31

FRE YR
267
Jóhann Pétur Guömundsson, Stapa, Lýt-
ingsstaöahr., Skag.
Jón M. Finnsson, Geirmundarstöðum,
Skarðsströnd, Dal.
Ketill Jómundsson, Þorgautsstöðum, Hvít-
ársíðu, Mýr.
Magnús Jónasson, Stardal, Kjósarsýslu
Ólafur Sœmundsson, Egilsstöðum, Vopnaf.
Óskar Ólafsson, Hurðarbaki, Hvalfjarðar-
strönd, Borg.
Sigmundur Þráinn Jónsson, Gunnhildar-
gerði, N.-Múl.
Sigmundur Magnússon, Vindheimum Skag.
Stefán Sigurður Árnason, Kaupangi, Eyjaf.
Eftir eins vetrar nám:
Bjarni S. Hákonarson, Haga, Barðaströnd
Einar Þorsteinsson, Nykhól, V.-Skaft.
Erlingur Norðmann Guðmundsson, Reykja-
vík.
Hallgrimur Helgason, Hrappsstöðum,
Vopnafirði
Hallgrimur Jónsson, Laxamýri, S.-Þing.
Haukur Ingvaldsson Nordström, Stóra-Hofi,
Rangárvöllum
Ingvi Þórir Þorsteinsson, Reykjavík
Jón Forni Sigurðsson, Fornhólum, Háls-
hreppi, S.-Þing.
Óttar Viðar, Reykjavík
Sigurður Stefán Bjarnason, Reykjavík
Sigurður Magnússon, Breiðavaði, N.-Múl.
Sigurgeir Garðarsson, Staðarhóli, Eyjafirði
Teitur Jónasson, Borgarnesi.
H úsmæðraþáí tur
Dagstund á Jótlandi.
Landið er eins og brosandi barn eftir hrynjandi tára-
flóð, marga undanfarna daga. En sá munur að vakna við
að blessuð sólin skín framan í mann. Það var svo sem
auðvitað að hún væri ekki búin að gleyma jarðarkringl-
unni. Nei, ónei! Hún hefir bara verið að hvíla sig í góð-
um tilgangi, fyrir mannskepnurnar. Það er ekki vanda-
laust að vera sól. Ef hún sýnir sig ekki í nokkra daga en
felur sig á bak við skýin, þá bölsótast mennirnir yfir sól-
arleysinu, drunganum og vitamínskortinum.
Ef hún, aftur á móti, sýnir sig í öllu sínu veldi og dýrð,
flýja menn undir sólhlífar og skyggni, hvæsandi, másandi
og fjasandi um, að óverandi sé úti vegna hitans. Það er
svo sem ekki mikið í það varið að hafa stóru hlutverki
að gegna. Þá er betra að vera htla rykkornið, sem enga
athygli vekur fyrr en það kitlar í nefið.
Dýrðleg sól, sem öllu breytir. I gær var helli rigning
og þrumuveður. I dag — já í dag. — Hver getur lýst
því? Ekki ég. Ég veit bara að Guð er eflaust líka í
þrumuveðrinu — en ég þeytist fram úr rúminu, því í dag
er blíðviðri.
Inn um gluggan minn hljómar margraddaður söngur
fuglanna frá trjánum, sem öll eru þakin ávöxtum. Kýrn-
ar baula úti á túni. Þannig er kórsöngur júlímorgunsins
-----------blandaður.
Ég geng heim að skólanum. Við höfum haft frx á milli
klukkan 1—5. Ég hraða mér niður „Maltveginn". Gamall
maður er þarna að hræra saman sand og sement, en gef-
ur sér þó tíma til að líta upp og brosa. Það er eitthvað
sérstakt í þessu brosi. Ég verð að stanza..
„Það er heitt í dag,“ segi ég.
„Já, það er blessað sólskin, ég er glaður í dag, stikkils-
berin mín þarfnazt hlýjunnar. Jarðarberin eru líka f þörf
fyrir hana. Lítið þér inn í gróðurhúsin mín hérna. Þar er
gleði á ferðum þegar sólin skín.“
Það er satt. Hér er grózka og gleði. „Gróðurmoldin hlær
um sumardaginn“ hefir mér orðið á að segja í einu af