Freyr - 01.09.1952, Qupperneq 7

FREYR
289
Jochumssonar) og jafnvel víðar, og var það
nú gert og meira til.
Um morguninn var farið um Barmahlíð
að Reykhólum og var skemmtilegt að lit-
asfc þar um. Sigurður Elíasson, tilrauna-
stjóri, tók á móti ferðahópnum og gaf
glöggt yfirlit yfir helztu framkvæmdirnar,
sem þar hafa verið gerðar og það sem fram-
undan væri á næstunni. Fallegt er á Reyk-
hólum og enn staðarlegra verður þar, þeg-
ar þær framkvæmdir, sem þar eru áætlað-
ar, eru komnar lengra á veg.
Þegar komið var frá Reykhólum var sezt
að dagverði í Bjarkarlundi og var þá til-
kynnt, að þeir sem það vildu ættu kost á
að fara vestur yfir Þorskafjarðarheiði að
ísafjarðardjúpi. Var það þakksamlega þeg-
ið af öllum þorra ferðafélaganna, eða um
100 manns. — Þorskafjarðarheiði er um
500 m yfir sjó og var lengi erfiður fjallveg-
ur. Á síðustu árum hefur vegurinn yfir
hana verið stórum endurbættur og er nú
mjög greiðfær þegar snjóalög torvelda ekki
umferðina. Útsýnin af Þorskafjarðar-
heiði var dásamleg og þó var skyggn-
ið qkki sem ákjósanlegast. Sást allt
með Snæfjallaströnd í fjarsýn og virtist
hún nú bera nafn með réctu. Farið var til
Arngerðareyrar, dvalið þar nokkra hríð og
litast um. Þótti mörgum þetta einna
skemmtilegasti áfangi ferðarinnar, þótt all-
ir væru þeir hver öðrum ánægjulegri.
Sunnudaginn 1. júlí var lagt af stað
heimleiðis eftir að morgunverðar hafði
verið neytt og þeim Bjarkarlundarhjónum
þakkað fyrir ágæta aðbúð og umhyggju-
semi á allan hátt.
Á suðurleið var farið heim að Ólafsdal og
litið yfir það helzta, sem þar var að sjá.
Þegar komið var í Saurbæinn, var farin
hin vanalega leið um Svínadal og áfram
allt til Búðardals, en þar var numið staðar
og drukkið kaffi. Frá Búðardal var farið
upp að Hjarðarholti og dvalið þar nokkra
hríð, m. a. var kirkjan skoðuð og þótti öll-
um hún sérstaklega falleg og sérkennileg.
Hjarðarholt stendur hátt og er víðsýnt
þaðan og fallegt um að litast.
í Dölum vestra er sérstaklega mikið um
fornfræga sögustaði eins og kunnugt er og
þótti mörgum mikill fengur að fá tækifæri
að sjá marga slíka staði, þótt ekki væri
nema í svipleiftri skyndiferðar. En marg-
ur hefði kosið að geta „komið við“ á fleiri
stöðum en gert var, en slíkt hlýtur að vera
takmörkum bundið á svona ferðalögum.
Annars hafði þessi vesturferð sér það til
ágætis, meðal margs annars, að þar sem
hægt var að koma því við var ekki farin
sama leið til baka og því meira séð og víðar
komið við en vanalegt er í slíkum lang-
ferðum.
Brátt voru Dalirnir að baki, en Bratta-
brekka fram undan, sem nú þótti ekki leng -
ur brött, a.m.k. ekki samanborið við Þorska-
fjarðarheiði og suma aðra vegarkafla, sem
farnir höfðu verið. Þegar komið var suð-
ur yfir var „efri leiðin“ farin, yfir Norð-
urárbrú og Stafholtstungur, yfir Hvítá um
Kláffossbrú, fyrir framan Borgarfjarðar-
dali og niður að Hvítárvöllum og staðnæmst
þar. Eftir nokkra viðdvöl hjá Hvítárbrú var
haldið til Hvanneyrar, en þangað hafði
Guðmundur Jónsson, skólastjóri, boðið öllu
ferðafólkinu. Skólastjóri tók á móti öll-
um af alúð og mikilli rausn og voru gest-
unum sýnd hús og helztu mannvirki stað-
arins. Var þar margt að sjá. Skólastjóri
skýrði frá mörgum framkvæmdum, sem
þar hafa verið gerðar og hverja raun ýms-
ar nýjungar hafa gefið, sem þar hafa ver-
ið reyndar. Einnig gat hann um helztu
verkefni, sem framundan væru. Yfir borð-
um voru fluttar nokkrar ræður og þakkað
fyrir góðar móttökur, en íslenzkum land-
búnaði og forsvarsmönnum hans árnað
allra heilla. — Þessi kvöldstund á Hvann-
eyri var öll hin ánægjulegasta og minnis-
stæð.
Þegar komið var móts við Saurbæ á
Hvalfjarðarströnd var staðnæmst og
kvaðzt, því nú dró brátt að leiðarlokum.
Fararstjóri þakkaði þar ferðafólkinu fyrir
ánægjulega samveru og ágæta framkomu
í hvívetna, en honum var þökkuð ágæt
fararstjórn og umhyggja á þessu ánægju-
lega og örðulausa ferðalagi.
Öllum var skilað til síns heima og næsta
dag gengu menn hressir og heilir til sinna
vanalegu starfa, með ferska endurminn-