Dagblaðið Vísir - DV - 12.07.2005, Blaðsíða 2

2 ÞRIÐJUDAGUR 12. JÚLÍ2005
Fyrst og fremst UV
Útgáfufélag:
365 - prentmiðlar
Rltstjóran
Jónas Kristjánsson
og MikaelTorfason
Fréttastjórl:
Óskar Hrafn Þorvaldsson
DV: Skaftahlíð 24,105 Rvík, sími: 550
5000 Fax: Auglýsingar: 515 7599 -
Ritstjórn: 550 5020 Fréttaskot: 550
5090 Ritstjóm: ritstjorn@dv.is
Auglýsingar: auglysingar@dv.is.
Setning og umbrot:
365 - prentmiðlar.
Prentvinnsla: ísafoldarprentsmiðja.
Drelfing: Pósthúsið ehf.
dreifmg@posthusid.is
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent
efni blaðsins í stafrænu formi og úr
gagnabönkum án endurgjalds.
öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
Jónas Kristjánsson heima og að heiman
Friðhelgir flokks
hestar '
Bjorn Bjarnason er
latur í embætti
dómsmáiaráð-
herra. Hann hef-
ur yfir sýslu-
mönnum að
segja og lætur sér
vel Ifka að sumir
þeirra nenni alls ekki að vinna.
Svo ertil dæmis um sýslumenn-
ina (Hafnarfirði og á Patreks-
firöi, þar sem mál hrannast upp.
Á Patreksfirði lá sýslumaöurinn
I fjögur ár á dánarbúi, sem átti
að afhenda félagsheimili aldr-
aðra. Auðvitaö eru báöir þessir
sýslumenn gamlir flokkshestar I
Sjálfstæðisflokknum og því frið-
helgir. Annað var uppi á ten-
ingnum I tlð Þorsteins Pálsson-
ar, sem hrakti Sigurö Gizurarson
úr embætti á Akranesi.
þúfur f Gleneagles
I Skotlandi. Þar
varstigið
skref afturá
bak I um-
hverfismál-
um, þvl ekki
var þrýst á
Bush Bandarlkja-
forseta I niðurstööunni, óljósrí
hræsni, án þess að setja stefríu-
mörkað hætti Kyoto. Þróunar-
aöstoö verður í auknum mæli
afhent fyrirtækjum á borð við
British American Tobacco og
Shell, sem hafa áratugalanga
reynslu af þvf að ofsækja
fátæklinga I þriðja heiminum.
Allt þetta var til skammar rlkjum
á borð við Frakkland og Þýzka-
land, sem létu Bandaríkin og
Bretland ráða ferð. Heimurinn
veröur verri eftir fund áttveld-
anna I Gleneagles.
(Jtangátta forseta-
Skrlftlofáforseta (s-
lands hafði ekki
hugmynd um
aö forsetafrúin
ætti að vera
veizlustjóri (
gimsteinaveizlu
fVfsindasafninu f
London kvöldið eft-
ir sprengjuárásina frægu. Ekkert
er viö það að athuga að frúin
komi fram f selskapi gimsteina-
fólks í umboði embættis forseta,
svo sem fram kemur f bréfi til
boösgesta sem áttu aö borga
nfu þúsund krónur hver. Hins
vegar er skrftið, aö forsetaskrif-
stofan skuli ekki hafa hugmynd
um máliö og ekki geta frætt DV
um það. DV varö aö finna frétt-
ina eftir öðrum leiðum. Eru
embættismenn skrifstofunnar
ekki á kaupi viö að vita um
svona mál?
cn
ro
Leiðari
Eírikur Jónsson
Lílct og pað sé á einhvern liátt allt að pví ósiðlegt að
afla peninga umfram aðra.
Hér í blaðinu í dag má lesa viðtal við
Sindra Sindrason, fyrrverandi for-
stjóra Pharmaco, sem vissulega er í
hópi þeirra íslensku auðmanna sem skotið
hafa upp kollinum á undanfömum misser-
um mörgum til undrunar og öðmm til öf-
undar. Sindri hefur einfaldlega ákveðið að
láta gamlan draum rætast og byggja sér
draumahöll efdr eigin óskum. Hús sem hann
í raun langar að byggja og búa í. Vissulega á
það eftir að kosta sitt en Sindri borgar þetta
sjálfur.
f allra umræðunni um þá nýríku auðmenn
á íslandi sem haslað hafa sér vöU á allra síð-
ustu misserum gætir stundum þeirrar þrá-
hyggju sem gerir ráð fyrir að gróði sé alltaf
slæmur. Líkt og það sé á einhvern hátt aUt að
því ósiðlegt að afla peninga umfram aðra. Al-
menningur ætti að líta sér nær.
Þrátt fyrir sex eða sjö miUjarðamæringa,
sem þjóðin hefur aUð af sér í þeim breyting-
um á samfélaginu í átt tíl frelsis að undan-
fömu, hefur eitt gleymst. Sjaldan er á það
minnst og líkt og enginn hafi tekið eftir því.
Það er aukin velsæld aUs almennings í land-
inu sem nú býr við
aUt önnur kjör og
í aUt öðm um-
hverfi en áður. Að
vísu er aUur þorri
almennings ekki
orðin sveUríkur en
hitt er eins víst að
aldrei fyrr hafa ís-
lendingar haft það
eins gott og í dag.
Hefur fólk
gleymt þeim tím-
um þegar mán-
aðarkaupið var
aUtaf búið sautj-
ánda hvers
mánaðar? Eða þegar það
þurfti að standa í biðröðum hjá banka-
stjórum til að fá lán fyrir nauðsynjum. Eða
þegar það var af veikum mætti að reyna að
koma sér þaki yfir höfúðið í þjóðfélagi sem
gerði aUs ekki ráð fyrir að það væri hægt.
Almenningur ætti að gleðjast með nýju, ís-
lensku auðmönnunum. Þeir em í raun ekk-
ert annað en ákveðið birtingarform á þeirri
velsæld sem stjómvöldum hefur sem betur
fer tekist að færa þjóðinni í nafni frelsis á
sem flestum sviðum. Það ættum við öU að
hafa hugfast.
Allt sem Markús Orn
Antonsson er ekki
„Markús Örn Antons-
sonf þrátt fyrir að til-
heyra ftokkisem við
hátíðleg tækifæri boð-
ar frjálshyggju og
engin ríkisafskipti, hef-
ur þá reynslu eina að
reka fyrirtæki
undir pilsfaldi
hins opin-
bera og skila
RÚVihvín-
andihalla
MARGRÉT S. BJÖRNSDÓTTIR, for-
stöðumaður við háskólann, skrifar
ágætan langhund um embætti út-
varpsstjóra í Moggann. Og varar
við því að ráðið verði í starfið á
flokkspólitískum forsendum eða
það sem hún kallar „herfangs-
hugsun". Hún vill að ráðið verði í
starfið á faglegum forsendum.
Fyrst og fremst
(Hver viU það ekki?) Markús örn
Antonsson útvarpsstjóri mun láta
af störfum um mánaðamótin
ágúst/september og fer þá fljót-
lega til Kanada þar sem hann mun
setjast að sem sendiherra. Hann
skilur við stofnunina þannig að
hún stendur nú frammi fyrir mikl-
um niðurskurði.
ÞEIR SEM NÁ AÐ ÞRÆLA sér í gegn-
um grein Margrétar munu rekast á
kafla við lok greinar þar sem hún
nefnir til þá kosti sem prýða mega
eins og einn góðan útvarpsstjóra. Þá
rennur upp fyrir mönnum að þama
er verið að lýsa manni sem er algjör
andstæða Markúsar Arnar í einu og
öllu:
„1. HANN ÞARF AÐ hafa náð afburða
árangri og hafa staðgóða þekkingu."
Markúsar Amar verður minnst
sem sjálfstæðismannsins sem
skíttapaði borginni til R-listans.
Honum var þá fenginn þessi bitling-
ur að vera útvarpsstjóri. En stjómar-
flokkarnir hafa alltaf úr einhverju að
spUa, einhverju athvarfi, fyrir sína
foringja þegar þarf að koma þeim
fyrir.
,2. HANN ÞARF AÐ hafa hæfileika
tU að vera öflugur forystumaður
RÚV og talsmaður, maður sem lað-
ar að sér og velur úrvals samstarfs-
fólk."
Auðun Georg Ólafsson?
„3. HANN ÞARF AÐ hafa reynslu og
ríka tUfinningu fyrir rekstri."
Markús öm Antonsson, þrátt fyr-
ir að tUheyra flokki sem við hátíðleg
tækifæri boðar fijálshyggju og engin
ríkisafskipti, hefur þá reynslu eina
að reka fyrirtæki undir pUsfaldi hins
opinbera og skUa RÚV í hvínandi
haUa.
,A. HANN ÞARF AÐ hafa hæfileika tU
að vinna með fólki."
Markús Öm hefur búið um sig í
fflabeinstumi við Efstaleitið og talar
ekki við starfsfólk stofnunarinnar.
NÚ ER SPURT HV0RT Margrét S.
Bjömsdóttir hafi litið tU Markúsar
Amar þegar hún samdi persónulýs-
inguna á þeim sem besfin er tU að
taka við RÚV og hvaða kostir þurfa
að prýða viðkomandi. Og snúið því
svo öUu á haus. Svo má spyrja sig
hver í ósköpunum hafi komist að
þeirri niðurstöðu að ferUl Markúsar
Amar og persónugerð sé sú sem
ákjósanleg má heita í sendiherra-
starf. Eftir því sem næst verður kom-
ist er það helst lipurð í mannlegum
samskiptum sem einkennir góðan
sendiherra.
]akob@dv.is
Vel vopnaðir víkingar
Vel vaxaðir víkingar
Davíð Bjarni Heið-
arsson, víkingur úr
Hafnarfirði, segir það
ekki vfldngahátíðinni
í Búðardal að kenna,
að lögreglan hafi
þurft að íjarlægja
boga og örvar, hafnaboltakylfu og
trékylfur, dúkahníf og golfkylfu sem
og risastórar boltaklippur úr far-
angursrými bifreiðar.
Er ástæða til að tala um að þetta
sé utanbæjarfólk
þegar raunverulegir
vúdngar koma vel
vopnaðir á vík-
ingahátíð? Eru
hinir kannski
bara gervivíking-
ar? Kannski heíur
farið fyrir brjóstið á aðstandendum
hátíðarinnar, að eigendur vopn-
anna höfðu hafnaboitakylfu og
goifkylfu, sem ekki geta talizt hluti
af hefðbundnum búnaði víkinga.
Víkingahátíð í Hafn-
arfirði Vopnum búnir
að fornum hætti.
„Gilzeneggers" á
frábærri nútíma-
íslenzku. Villi hef-
Þjóðin fylgist
spennt með ferð Villa , d
WRX um furðuheima
vaxtarræktar í kostu- «Þ%
leeri lvsineu Egils
ur lauo Dreyra sei ----
úr venjulegum vamba í frík, sem
meira að segja hefur sætt sárri vöx-
un í HoUywood-stíl.
Undir niðri er þetta skemmtileg
| saga um mann sem
Jj Jjgtfc fer úr ástandi sjón-
* -í w vaips og slens yfír
ræktar, sem felast í
S—o** \ gervi-húðlit, strípum,
krabbameinsvald-
andiljósum ogloks vaxmeðferð, fyr-
ir utan endalaust puð í tækjum iík-
amsræktarstöðva, sem sagt ferð
milli öfganna. Þetta er sannkallaður
víkingur.