Freyr - 01.01.1953, Side 7

XLVilL ARGAMGUR NR. 1
REYKJAVIK, JANUAR 1953
Hlutverk 02 störf
Um áramót er það venjan að staldra við
og líta yfir farinn veg, en horfa þó einnig
fram á leið, skoða hvert horfir og hvað er
í framsýn.
Um þessi áramót gerum vér þetta einnig.
Vér horfum til baka og lítum á hvað unnizt
hefir á liðna árinu, hvaða ávöxt hefir borið
erfiði það og umsvif, sem vér höfum af
mörkum lagt. Víst má sjá þess vott, að
menn hafa að verki verið, en oss finnst þó
miða hœgt og lítt eða ekki ágengt verða á
sumum sviðum. Vér erum þó að nema land-
ið.
Hin allra síðustu ár, og þá einnig það,
sem nú var að kveðja, hefir á sumum svið-
um miðað miklu betur en áður. Einkum eru
átökin stór og áhrifarík þar sem mikilvirk-
ar vélar eru notaðar. Með aðstoð þeirra má
stórvirki fremja í þeim mælí, að sá sem
fyrir nokkru fór að heiman úr sveit sinni
þekkir hana naumast — eða œskuheimil-
ið — þó eigi hafi liðið nerna nokkur ár
milli heimsókna. Þó gnœfa fjöllin eins og
fyrr, áin niðar og fossinn dunar í gljúfri.
Það er þó sami ramminn um tilveruna, en
málverkin í rammanum eru víða allt önnur.
Sums staðar er hrjóstugum íendum breytt
í gózenlönd. Vér iítum í anda fram í tím-
ann og sjáum marga Þórisdali eins og þá,
sem hjátrúin og útilegumannasögurnar
greindu frá, og þar lítum vér lagdsíða ásauði
og vel hirtan málnytupening á beit. Jú, að
þessu miðar þó að starfandi höndum í ís-
lenzkri sveit hafi fækkað.
En mannleg tilvera er ekki bara brauð-
strit eitt og erfiði í sveita andlits til þess
að umskapa land og gefa meiri eftirtekju.
Manniegir yfirburðir eru og verða einnig
einkenndir með menningarafrekum.
Menningin getur birzt í ýmsum myndum,
svo i sveit sem í bœ. Einn þeirra þátta, sem
vottar sanna menningu sveitanna, er um-