Freyr - 01.01.1953, Qupperneq 13

FRE YR
7
hlut á að máli, sé það glámskyggn, að eigi
sjái fyrir hvað og til hvers er að vinna.
Jú þeir sjá það Skagfirðingar ■— eða þeir
mundu að minnsta kosti fá opin augu fyr-
ir því ef þeir sæju áveitulönd annarsstað-
ar, eins og þau voru og eins og þau eru nú
eftir umbæturnar.
Auðvitað þarf fjármagn og sjálfsagt þarf
nokkuð á sig að leggja til þess að færa svona
framtak áleiðis. Og það er nokkurt átak að
framkvæma skipulagða ræktun á 2500 hekt-
urum lands, jafnvel þó það séu áveitur, sem
um er að ræða. En það eru ekki aðeins áveit-
ur, heldur og landþurrkun og túnrækt, sem
hér mun aö unnið um komandi ár.
Sé Vallhólmurinn 2500 hektarar að stærð,
þá geta í honum verið 50 jarðir, sem hver
hefði 50 hektara til umráða, en það er 10
hekturum meira en býlin undir Ingólfsfjalli
hafa hlotið, og miðað við að allt landið sé
ræktað sem tún eða áveituland, þá eru
þetta stórar jarðir.
Væri þá sanngjarnt að ætlast til þess, að
af þessurn 25.000 hekturum fengjust 100.000
hestburðir af heyi, eða sem því svarar af öllu
fóðri, því að náttúrlega yrði nokkuð af land-
inu haft til beitar, þó að ræktað væri, en
það svarar til þess að Hólmurinn framfleytti
2000 kúm, eða 40 þúsund sauðkindum, og er
þá miðað við að sauðféð taki hagbeit á af-
réttum að sumrinu. Þessi áætlun er ekkert
ósanngjörn. Ég þekki bújarðir þar sem í dag
er höfð ein kýr á hverjum hektara ræktaðs
lands, og er þó land þar miklu verr gert frá
náttúrunnar hálfu en raun er á í Hólmi í
Skagafirði.
Skagfirðingar eru því vanir að hafa oln-
bogarúm nokkurt og mundi fyrst í stað
þykja illt ef að þar yrði „setinn Svarfaðar-
dalur“, þ. e. ef þar yrði búið þröngt. Við því
Hrossin i Vallhólmi reliin til af réttar voriö 1950, — Ljósm.: G. K.