Dagblaðið Vísir - DV - 08.09.2006, Side 2

2 FÖSTUDAGUR 8. SEPTEMBER 2006
Fyrst og fremst DV
Fyrst og fremst
Fylgist þú með og kaustþu í
Rock Star: Supernova? Efsvo
er, hversu oft?
Útgáfufélag:
365 - prentmiðlar
Ritstjóri:
Páll Baldvin Baldvinsson - pbb@dv.is
Aðstoðarritstjóri/fréttastjóri:
Óskar Hrafn Þorvaldsson - oskar@dv.is
Blaðamenn:
Anna Kristine Magnúsdóttir- anna@dv.is
Berglind Hásler - berglind@dv.is
Friðrik Indriðason - fridrik@idv.is
Garðar örn Úlfarsson - gardar@dv.is
Guðmundur Þ. Steinþórsson -
gudmundunadv.is
Hanna Eiríksdóttir - hanna@dv.is
Indíana Ása Hreinsdóttir - indiana@dv.is
Jakobína Daviðsdóttir jakobina@dv.is
Jón Mýrdal Harðarsson myrdal@dv.is
Kormákur Bragason - kormakur@dv.is
Sigríður Ella Jónsdóttir - sigga@dv.is
DV Menning:
Óttar Martin Norðfjörð - ottar@dv.is
DV Sport:
Óskar Ófeigur Jónsson
DV: Skaftahlíð 24,105 Rvík, sími: 550
5000 Fax: Auglýsingar: 515 7599 -
Ritstjórn: 550 5020 Fréttaskot: 550 5090
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is
Auglýsingar: auglysingar@dv.is.
Umbrot: 365 - prentmiðlar.
Prentvinnsla: (safoldarprentsmiðja.
Dreifing: Pósthúsið ehf. - dreifing@posthusid.is
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni
blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án
endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
„Nei, ég kaus ekki. Ég ákvað að fara að
sofa. Samthefég fylgst með þessu og
kosið."
Þórunn Edda Sigurjónsdóttir,
nýnemi í Kvennó.
: „Ég kaus tvisvar með SMS og að sjáif-
sögðu Magna, sem ég fylgist alltaf
' með. Ég kýs alltaf."
Ólafur Tómasson, starfsmaður
Pizza Pronto.

„Ég kaus ekki slðastþvl ég fylgdistekki
' með. En ég geri það þegar ég get og
! styð Magna."
Helga Hjartardóttir, nemi í MR.
Umslciptingur í iðnaðarráðuneytinu
Páll Baldvin Baldvinsson
Það þótti til marks um
kænsku Jóns Sigurðs-
sonar, iðnaðarráð-
herra og formanns Fram-
sóknarflokksins, þegar
hann lýsti því í viðtölum
snemma sumars að stór-
iðjustefna ríkisstjórnar-
innar væri liðin undir lok.
Hana hefðu menn lagt af
árið 2003 þegar upp var tek-
in samkeppni í orkufram-
Ieiðslu hér á landi. Jón var
raunar hálfliissa í tóninum,
rétt eins og öllum ætti að
vera þetta Iöngu ljóst.
Sami Jón sagði frá því í
vilcunni að enn væru menn
að áætla nýjar álverksmiðjur
suður með sjó og einar tvær
á Norðurlandi. Þær áætlan-
ir stæðu og hann sæi ekkert
því til fyrirstöðu að haldið
yrði áfram að troða álverk-
smiðjum á alla þá staði sem
útlendingum þætti til greina
koma að nota undir málm-
iðnað sinn. Nú talaði hann af
sömu staðföstuyflrvegun og
þeim manni er tömust sem
lengst af ferli sínum hefur
tuggið staðreyndir náms-
bókanna í lata nemendur
og áhugalitla. Ekki er vitað
tii þess að Jón þessi hafl tek-
ið öðruin stakkaskiptum en
þeim að nú klæðist hann
lýðræðislegri formanns-
tign Framsóknar en var áður
lánsdekk undir sprunginn bíl á
langferð.
Þroski hins fornyrta og skel-
egga formanns er undra skjót-
ur: hann hefur í millitíðinni hitt
flokksmenn sína af kjörlendum
álfursta: Suðurnesjamenn, Hús-
víkinga og norðanmenn sem all-
ir vilja drekka bikar freistninn-
ar í botn og halda í það bjargráð
eitt að halla sér enn að stór-
iðjunni.
Þessum herrum flökrar ekki
við að heimta til sín þenslu-
ástandið sem ölvað hefur Aust-
firðinga síðari misserin og
sveitamennska þeirra er svo
smá að enn vilja þeir rata slóð
forgöngumanna stórvirkjana á
íslandi.
Raforkufrekar framkvæmdir
til handa álfurstum heimta sín
gígavött. Og rafmagnið verð-
ur að framleiða með enn frek-
ari virkjanaframkvæmdum,
nýjum stíflum, djúpborunum á
jarðhitasvæðum. Og það gerist
ekki án þess að enn haldi áfram
hernaði gegn landinu og stórum
hluta þjóðarinnar.
Virkjun við Kárahnjúka verð-
ur ekki aftur tekin, lón verða
fyllt, álbræðslur vígðar og sam-
félag Austfjarða tekur á sig nýj-
an svip. Jafnara streymi fer um
budduna, andrúmið verður
annað og ef allt blessast ekki
beinlínis skaðlegt. Tíminn einn
sker úr um það.
En sperringur Jóns er líka til
marks um að forráðamenn og
félagar í Framsóknarflokknum
og landherinn að baki þeim,
Sjálfstæðisflokkurinn, ætla sér
ekki að hvika frá landeyðingar-
stefnu sinni.
Nú verður allt kapp lagt á að
koma stóriðjuframkvæmdum
á það stig að það verði sam-
keppnisaðila í raforkuiðnaði að
útvega strauminn, sveitarfélaga
að heimta verksmiðjurnar. Og
stjórnmálamenn geta æft sak-
leysissvipinn og kattarþvott.
Og enn og aftur verður það
hlutverk borgaralegra hreyf-
inga að berjast gegn því í ræðu
og riti að landinu verði hlíft.
Fari herrar valds og auðs sínu
fram er eins víst að magnist enn
ófriður með þjóðinni um land-
vernd og stóriðju - og ekki er á
sundurþykkju okkar bætandi.
Á sínum tíma þótti nafngift-
in Jón Sigurðsson til sóma - en
fárra er að rísa undir því.
Sundraða þjóð er auðvelt að sigra
Það er til lítils að grípa til sama
ráðs og drengur sem réttlætir óknytti
sína og segir: Ég er ekkert verri en
Jón, hann braut líka rúðu.
öngþveitið ríkir á öllum sviðum,
einnig hjá þjóðum sem við berum
okkur gjarnan saman við.
En samanburðurinn gagnast
ekki. Það gildir einu á hvað við lít-
um. Allt ber þess merki að við erum
þjóð sem sundraðist í kalda stríðinu,
deildumst á milli Ameríku og Sovét-
ríkjanna og höfum gloprað úr hönd-
unum mörgum eiginleikum okkar
og enginn virðist skilja neitt í neinu.
Ráðleysið veður uppi ýmist með
hroka eða eymdartóni.
Innan skamms, ef þessu heldur
áfram, mun innflutt verkafólk vinna
flest erfið og óhrein störf en innlend-
ir lifa á tryggingunum, því að þykjast
verða frægir í údöndum eða liggja í
eiturlyfjum.
Núersvokom-
ið að útlending-
ar hafa jafn-
|| ^ vel tekið völdin
hvað varðar
málnotkun.
Þeir læra ekki
íslensku, bera
enga virðingu
fyrir okkur,

—
Allt ber þess merki
að við erum þjóð sem
sundraðist í kalda stríð-
inu, deildumstá milli
Ameríku og Sovétríkj-
anna og höfum glopr-
að úrhöndunum mörg-
um eiginleikum okkar
og enginn virðist skilja
neitt í neinu.
ekki á neinu sviði, hafa enga hug-
mynd um menningu okkar og krefj-
astþessað enska sé notuð við þá. Það
broslega og sárgrætilega er að ensk-
an sem útlendingarnir nota er ekki
enska heldur mál í líkingu við hana,
oft sovétenska, enda margir lærðir
og komnir frá löndum sem Sovétrík-
in réðu en nú er þar við lýði menn-
ingarleysi eða menningu þjóðanna
var sundrað af Rússum eða Amerík-
önum, t.d. í Austur-Evrópu og á Fil-
ippseyjum.
Ef maður ávarpar það á íslensku
setur það upp svip og segir á sínu
bjagaða máli: ínglís. Það skilur ekki
heldur ensku heldur ínglís. Við erum
svo lin og lítil að við lækkum okkur,
tölum ínglís og þorum ekki að nota
tungu okkar, til að móðga ekki eða
vera sakaðir um útlendingahatur.
Fyrir slíka kurteisi fáum við nóg af
eiturlyfjum frá Litháen, kannski sem
þakklæti fyrir að vera fyrst þjóða til
að viðurkenna sjálfstæði landsins.
Mun þá draumurinn um Sove
ísland vinstrisinnaðra skálda (
menntamanna loksins rætast á þar
farsæla hátt að um leið og amerís
herinn fer, þá haldi innreið sína
landið nýtt tungumál, sovétíngh's
ásamt frelsi í viðsldptum með eitu
lyf og annað nýfrjálst góðgæti?
Guðbergur Bergsson rithöfundur

c-V
j „Ég kaus fimm sinnum en þurfti að
fara að sofa fyrir skólann. Samt fylgist
ég alltafmeð."
Grímur Gunnarsson, nýnemi í
Kvennó.
■
„Ég fylgdist ekki með núna slðast þvl
ég sofnaði og kaus þess vegna ekki. En
ég hefalltaffylgst með þessu."
María Rut Kristinsdóttir, nemi í
MR.