Nýr Stormur - 30.06.1967, Blaðsíða 5

FöSTUDAGUR 30. júní 1967
^ÍORNUR
..........
1 NÝR
| 4TORMUR
Útgefandi: Samtök óháðra borgara :
| Ritstjórar- Gunnar Hall, simi 15104 og Páll Flnnbogason, ábm. i
Rítstj. og afgr Laugav. 30. Sími 11658
Auglýsinga- og áskriftarsími: 22929
Vikublað — Útgáfudagur: föstudagur H
Lausasöluverð kr. 10.00. Askriftarverð kr. 450.00.
| Prentsmiöjan Edda h.í.
‘'MiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiimmiiiiiHmiimiiiiiitmmmiimiiiiimmiiiiiiimiitm'F
Sjálfstæðisflokkurínn
og hrossið
Fyrir mörgum árum birtist
í sænska kýmniblaðinu Strix
mynd af dýralækni og veiku
hrossi. Hrossið hafði kvilla
einn, sem kallast „snivel“
(nasasjúkdómur) og læknirinn
stóð andspænis með hvítt duft
í skál og glerpípu og bjó sig til.
þess að blása duftinu upp í
nasir hrossins. Undir mynd-
inni stóð svo þessi texti:
Hvernig færi ef hrossið blési
fyrst? Já, hvernig færi? Yfir-
læknir okkar í þjóðmálaveik-
indunum, Sjálfstæðisflokkur-
inn, hefur gert ítrekaðar til-
raunir til þess að lækna hross-
ið, en það hefur alltaf blásið
fyrst. Það hefur ekki eingöngu
blásið öllum læknisráðum
flokksins út 1 veður og vind,
heldur hefur það samtímis
blásið yfir hann haus eigin
ólyfjan, svo að nú er þannig
komið, að ef Sjálfstæðisflokkn
um verður ekki vænst nema
annars eða meira til viðreisn-
ar þjóðinni heldur en af hin-
um flokkunum. Sjálfstæðis-
flokkurinn hóf göngu sína und
ir kjörorðinu „Ger rétt, þol
eigi órétt!“ Hann hafði meira
að segja þessi orð máluð á
vegginn yfir ræðustólnum 1
fundarsal sínum. En honum
gekk sorglega illa að breyta
eftir þeim. Hrossið blés alltaf
fyrst, og viðleitni ráðamanna
flokksins í þessa átt varð æ
fálmkenndari og meir og meir
hikandi. Þessi einföldu lífs-
sannindi urðu ráðamönnunum
til angurs og ama með hverj-
um þokudeginum sem leið,
OG SVO VAR MÁLAÐ YFIR
ÞAU!
Þegar úr hófi keyrir um ó-
stjórn á málefnum þjóðarinn-
ar og enginn fær dulið sig
þeirrar staðreyndar, að stjórn
arstefna valdhafanna mótast
af ábyrgðarlausum loddara-
brögðum og lýðskrumi, þá læt
ur allur almenningur sér
blöskra, hversu það séu „slæm
ir menn“, er valizt hafa til for
ustu í almennum málum.
En við nánari athugun mun
flestum verða ljóst, að hin
giftusnauða stjórn á málefn-
um almennings er með nokkr-
um hætti sjálfskaparvíti þjóð-
arinnar sjálfrar. Valdhafamir
verða raunverulega ásakaðir
fyrir mannlegan veikleika en
ekki fyrir ásetningssyndir eða
beinan illvilja.
Aðal baráttumál Sjálfstæð-
isflokksins í kosningunum var
að forða fólki frá að kjósa
Framsóknarflokkinn vegna
þess að Eysteinn myndi strax
að kosningum loknum taka
upp skömtun. Hvers vegna
þurfti Eysteinn að fara að
skammta fyrst Bjarni formað-
ur var búinn að draga svo mik
ið í búið, að þar draup smjör
af hverju strái. Ósannindavað-
al log lélegur áróður ein-
kenndi Sjálfstæðisflokkinn og
málgögn hans í kosningunum
og fengu Bjarni formaður og
flokkurinn uppskeru í sam-
ræmi við það. Hin gömlu slag-
orð flokksins um gætnina, fyr-
irhyggjuna, kjölfestuna og
„stétt með stétt“ eru orðin
eins og vörumerki á tómum
kassa, innihaldslausir TAL-
KÆKIR, sem vekja jöfnum
höndum skop andstæðinga og
meðaumkun vina. Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur ekki lengur
„tröllatrú á skynsemi fólks-
ins.“ Hann hefur trú á hugs-
anadeyfð og vanafestu þeirra
kjósenda, sem fyrir mátt áróð
ursins láta blindast af skamm-
sýnni hagsmunavon.
Ef menn vilja forðast ein-
hverjar sérstakar stefnur, er
þaö ekki neitt heillaráð, að
setja sig í sem mesta andstöðu
við allt í stefnunni, eins og
hún væri gjörsneydd öllu gildi
og fara að búa til eins konar
nýja djöflatrú. Því er svo und-
arlega farið, að andstæður í
þjóðfélagsmálum virðast fyrr
eða síðar verka eins og segull
hvor á aðra og því meiri sem
fjandskapurinn er á milli
þeirra því fastari verða faðm-
lög þeirra, sem yfirsterkari
verður. Augljósasta dæmi
þessa er samstjórn Sjálfstæðis
manna og Kommúnista sem
hófst í október 1944. Bezt væri
því eí íslenzka þjóðin gæti bú-
ið við hófstjórn, en hvorki við
ofstjórn né vanstjórn eins og
hún gerir 1 dag.
0
Foringjar stjórnmála-
flokkanna og blöð þeirra
sleikja nú sár sín eftir kosn
ingarnar. Er þar helzt um
að ræða formenn þeirra og
eru þeir allir í einum hópi,
nema formaður Alþýðu-
bandalagsins, Hannibal
Valdimarsson.
Að vísu virðist helzt líta
út fyrir, að þeir hafi svift
Hannibal þessari stöðu, sem
Alþýðubandal.menn höfðu
kjörið hann til ^ lögmætan
hátt. Ekki er þó’til þess vit-
að að flokksstjórn Alþýðu-
bandalagsins hafi svift hann
henni, eða hafi í hyggju að
gera það.
Helzt er þó að skilja, að
Magnús Kjartansson sé nú
foringi þess flokks og er þó
ekki til þes vitað að hann
hafi nokkurt umboð til að
koma fram sem slíkur;
hvorki í umboði Reykjavík-
urdeildar Alþýðubandalags
ins, séni komst' í hendur
kommúnista með gamal-
kunnum og klassiskum ráð-
um, eða heildarsamtakanna.
Það cr því í hæsta máta
furðnlcgt og á sér engar for
sendur, að liann skuli kvadd
ur al' útvarpi og sjónvarpi
til að túlka málstað þess, en
það er tekið til nánari at-
hugunar á öðrum stað hér
í blaðinu.
Forusta Magnúsar í kosn-
ingunum í Reykjavík brást,
algjörlega og var þó ekkert
til 'sparað. Forusta Bjarna
formanns, sem er löglega
kjörinn formaður Sjálfstæð
isflokksins brást svo gjör-
samlega, að miklar líkur
eru til að hann yrði að
hverfa úr formanssætinu,
ef lýðræðisreglur giltu í
Sjálfstæðisflokknum á
sama hátt og til dæmis í
íhaldsflokknum brezka, en
þar varð Sir Alec Douglas
Hume að láta af störfum
eftir svipaðan kosningaósig
ur, eins og menn muna.
Emil Jónsson er orðinn
ósigrunum svo vanur, að
ekki er tiltökumál, þótt kjós
endur láti í ljós óbeit sína
á honum og auðvitað sýna
kosningaúrslitin að hann
verði að víkja tafarlaust
fyrir Gylfa og Eggert Þor-
steinssyni.
EYSTEINN GERÐUR AÐ
GRÝLU
Þótt ekki sé hægt að
segja að Framsóknarflokk-
urinn hafi beðið beinlínis
kosningaósigur, eru þó kosn
ingarnar alvarleg áminning
til flokksins um, að betur
megi ef duga skal, að sann-
færa kjósendur um að flokk
urinn sé sá er koma skal.
Vafalaust renna ýmsar
stoðir undir það, flokknum
varð ekki betur ágengt en
raun bar vitni um, aðrar en
þær, að formaður flokksins
sé orðinn óhæfur til for-
ystu.
Þótt formaður flokksins
sé óumdeilanlega mikilhæf-
ur maður og góðum gáfum
gæddur, auk þess að vera
einn af heiðarlegustu stjórn
málamönnum íslendinga á
þessari öld, þá hefir hann
ekki þann persónuleika til
að bera að hann geti haldið
, .sauw.n ,. s,tój;um flokki til
lengdar í stjórnarandstöðu.
Eysteinn var orðinn því
svo vanur að vera í stjórn,
að hann gat varla ímyndað
sér að annað ástand gæti
staðið til leþgdar.
Andstæðingar Eysteins
hafa líka djöflast á, honum
af miklum móði og hefir
tekizt að gera hann að eins
konar grýlu, sem þeir
hræða borgarbúa með,
vegna þess að hann var svo
óheppinn að vera í stjórn
allan þann tíma, er íslend-
ingar höfðu naumast til
hnífs eða skeiðar og þurftu
á erlendri aðstoð að halda
árum saman til að halda í
sér lífinu.
Eysteinn átti enga sök á
öllu klúðrinu, sem nýsköp-
unarstjórnin lpt eftir sig,
en varð að taka við afleið-
ingunum og óvinsældunum.
Stjórnarliðar hafa haft
það fyrir eftirlætisíþrótt
sína, að telja fólki trú um,
að höft og hömlur væru
hjartans mál Eysteins og
skipti engu máli hvort
þeirra væri þörf eða ekki.
Eysteinn er heldur eng-
inn áróðursmaður á borð
við Jónas Jónsson eða Her-
mann Jónasson og skipulag
ílokksins er meira og minna
í molum. Dagblað flokksins
hefir og lagt meiri áherzlu
á að byggja sig upp sem ♦
fréttablað og fengið við það
aukna útbreiðslu í bæjun-
um.
Hinsvegar hefur blaðið
lagt litla áherzlu á stjórn- ♦
mál og má vissulega rekja ■
úrslit kosninganna að miklu
leyti til þess.
Vafalaust liggja fleiri
drög að því að sókn flokks-
ins stöðvaðist í kosningun-
um og ekki hvað síst, að
flokkurinn lagði ekki fram
nógu skýrt og afmarkað
stefnumið.
Flokkurinn er svo hepp-
inn, að þurfa ekki að taka
þátt í nýrri ríkisstjórn, þótt
vafalaust væri æskilegast
að svo væri, það er að segja
ef um þjóðstjórn yrði að
ræða.
Nú hafa Framsóknar-
menn fjögur ár til stefnu
að endurskipuleggja flokk
sinn og verða vafalaust ein-
hver mannaskipti 1 foryst-
unni.
Þetta er í stuttu máli það,
sem leikmaður getur helzt
ráðið úr rúnum þeim, sem
íslenzk stjórnmál eru í dag.
Þau eru raunar svo óráðin
gáta, að forráðamenn flokk
anna eru eins og stórir
drengir, sem hafa fallið á
prófi (og reyna að leyna
skömm sinni.
ÁLLINN OG ATVINNAN
Orðskrípi það, sem ein-
hver misvitur maður leiddi
inn 1 íslenzka tungu yfir al-
umin, er fyrir tilverkn-
að blaðanna búið að festa
rætur. íslendingar munu þó
vonandi halda áfram að
flytja út sinn ál í vaxandi
mæli, en útlendingar munu
annast um hinn álinn.
Það er grátbroslegt að
lesa fögnuð Mbl. yfir stofn-
un verksmiðjunnar og yfir
þeirri atvinnu, sem hún
mun veita íslendingum í
framtíðinni. Það hrósar nú
fyrir skemmstu íslenzku ál-
mönnunum eða álunum fyr
ir hina miklu framsýni sína,
að hafa séð fyrir að atvinnu
leysi væri framundan og
hafa tryggt nokkur hundr-
Framh. á bls. 6
I