Freyr - 01.12.1977, Blaðsíða 38

járnsmiða og járninga. Járnsmiðum hefur
fækkað að sama skapi og hrossum, eða
enn meira. Er annars nokkur menntun hér
lengur, sem heitir að „gerast járnsmiður"?
Sú menntun er enn til með grannþjóðunum
í litlum mæli, en nógu stórum til þess, að
þar eru járninganámskeið haldin fyrir járn-
smiði, og ekki aðra en járnsmiði.
Þegar ég fór að grennslast um viðhorf
til menntunar fyrir okkar menn á þessu
sviði komst ég strax að raun um, að Norð-
menn hafa engin slík. Þeir senda sína járn-
ingamenn á námskeið hjá Svíum, en sem
svar við fyrirspurn hjá Svíum fékk ég þau
svör, að aðsókn að námskeiðum þeirra
væri svo mikil, að þar væri upptekið nokk-
ur ár fram í tímann bæði af heimamönnum
og Norðmönnum. Og þegar nánar var spurt,
kom í Ijós að aðeins aðilar með sveinspróf
í járnsmíði eru tækir til járninganáms. Veru-
legur hluti af hlutverkinu er skeifnasmíði,
bæði venjulegar skeifur og svo búnaður til
þess að lækna sprungna og skakka hófa.
Þar er því synjað inngöngu öðrum en sér-
Iega útvöldum. — Og hvað svo?
Ég gafst ekki upp í viðleitninni. Ég þekkti
smiðjuna á mínum gamla Búnaðarháskóla
í Kaupmannahöfn og eitt sinn þá menn, er
þar unnu. Þeir eru horfnir og nýir komnir í
stað þeirra.
Á síðasta sumri, þegar hingað kom dr.
Hesselholt, kennari við dýralæknadeild
Búnaðarháskólans og flutti erindi á árs-
fundi íslenskra dýralækna, færði ég þetta
mái í tal við hann. Varð þá að ráði, að
þegar ég ætti erindi á norrænan fund í
upplýsingaþjónustu landbúnaðarins í sept-
ember, skyldum við í félagi kanna viðhorf
til menntunar fyrir íslendinga við þá stofn-
un, en þar hafa slík námskeið fyrir dýra-
lækna og aðra verið haldin, ég ætla jafn-
lengi og sú stofnun hefur starfað, eða á
annað hundrað ár.
Ráðagerð þessi varð að veruleika í sept-
ember sl. og við fengum til viðræðu þann
kennara, sem annast umrædd hlutverk við
874
F R E Y R