Freyr - 15.12.1979, Blaðsíða 13

Tyrkneskur bóndi við áveitustjórn. Þessi aðferð við áveitu er víða við höfð. Vatnið er tekið úr áveituskurði með
sogrörum og því veitt á milli raða í akrinum. Mjög mikið af matvælaframleiðslu heimsins fer fram á áveitulandi —
en áveiturnar skapa einnig vandamál eins og rakið er í greininni.
áveitulandi til ræktunar mikla samkeppni.
Slík notkun vatns, hversu mikið bruðl sem
hún geturverið, hefuralltaf forgang fram yfir
landbúnað.
Sem dæmi um hina geigvænlegu eyðingu
landbúnaðarlands má nefna, að Land-
græðsla Bandaríkjanna (USDA Soil Conser-
vation Service) hefur reiknað út, aðárið 1975
hafi tapast um 22 tonn af jarðvegi af hverjum
ha ræktaðs lands í Bandaríkjunum (í allt um
3000 milljónir tonna). Alþjóðaráðstefna
Sameinuðu þjóðanna (1977 U. N.Conference
on Desertification) um útbreiðslu eyðimarka,
sem haldin var 1977, áætlaði, að um 1/s af
ræktuðu landi heimsins væri í hrörnun,
þannig að framleiðni þessara landa hefði
minnkað að meðaltali um 25%.
Talið er, að árnar í Nepal beri um 240 millj-
ónir m3 af jarðvegi til Indlands (og mest það-
an til sjávar). Yfir 400 milljónir tonna af jarð-
vegi eru taldar tapast árlega í Kolumbiu.
Margir meðlimir NJF hafa séð hina miklu
landeyðingu, sem á sér stað á íslandi. Þessu
veldur hörð veðrátta, eldgos, mikil úrkoma,
sterkir vindar og ofbeit búfjár. Baráttan við
landeyðinguna er eitt af brýnustu verkefnum
landbúnaðarmanna og bænda á íslandi.
Lester R. Brown heldur því fram, að með
notkun tilbúins áburðar og nýtísku ræktun-
araðferða muni það taka um 100 ár að skapa
21/2 sm af góðum jarðvegi, en að það taki
náttúruna margar aldir án aðstoðar.
Erfðabreytileiki.
Undirstaða bættrar framleiðslugetu nytja-
plantna og búfjár er genetiskur breytileiki,
sem nota verður til kynbóta. Án slíks breyti-
leika er óhugsandi að ná árangri í kynbótum.
Aukning landbúnaðarlands með plægingu á
óunnu landi, notkun sífellt færri afbrigða
nytjaplantna í stað margra, mismunandi
FREYR
819