Freyr - 15.10.1981, Page 15

Sveinn Hallgrímsson
sanðfjárræktarráðunautur
Framleiðslukostnaður ullar
/ 17. tbl. Freys er grein eftir dr. Stefán Aðalsteinsson; „Nokkrar athugasemdir um ullar-
framleiðslu.“ Þar sem grein Stefáns fjallar að verulegu leyti um grein eftir mig í 13. tbl.
Freys 1981 og um erindi, sem ég flutti á ráðunautafundi 1980 hlýt ég að biðja ritstjóra
Freys um prentsvertu og pappír fyrir hana.
í þessari grein er þó ekki ætlunin
aö svara því sem Stefán segir og
heldur fram. Hins vegar tel ég rétt,
að þeir sem lesa grein Stefáns fái
að sjá grein þá sem ég lagði fram á
ráðunautafundi 1980, enda tel ég
það forsendu þess að lesendur
Freys fái hugmynd um, hvað hér er
verið að ræða, og hvaða forsendur
ég legg til grunvallar þeirri stefnu
að við eigum ekki að stefna að
auknu ullarmagni í kynbótastarf-
inu. Hér er þó rétt að taka fram, til
að fyrirbyggja misskilning, að
auðvitað eigum við að hirða vel um
þá ull sem vex á fénu, bæði með því
að rýja það á réttum tíma og láta
hana ekki skemmast hvorki fyrir
né eftir rúning. Rétt er líka að
undirstrika, að þegar rætt er um
breytingar á búfé með kynbótum,
og hvaða stefna sé þar rétt, erum
við að tala um hvað sé rétt eftir
10—30 (?) ár. Ástand líðandi
stundar má því ekki stjórna gerð-
um okkar.
Á ráðunautafundi 1977 lagði ég
fram erindi þar sem gerðir voru
útreikningar á framleiðslukostn-
aði ullar og kjöts (Sveinn
Hallgrímsson 1977). Þetta varlagt
þar fram til að fá umræður um
málið. Umræður urðu engar og
ekki komu fram neinar athuga-
semdir. Á ráðunautafundi 1980
lagði ég fram erindi er ég nefndi:
,,Hvaða eiginleika sauðfjár á að
leggja áherslu á í kynbótastarf-
inu?“ Þar var fjallað um íslenskar
rannsóknir á ull og ullareiginleik-
um og samband þeirra við aðra
framleiðslueiginleika sauðfjár. í
síðari hluta þess erindis var fjallað
um framleiðslukostnað ullar og
kjöts og um ávinning af kynbótum
fyrir þessum eiginleikum. Það er
þessi hluti erindis míns sem hér
verður birtur og Stefán gerir at-
hugasemdir við í 17. tbl.
Einhver kann að spyrja, hvers
vegna þetta erindi hafi ekki birst í
Frey fyrr. Ástæðan er sú að á fundi
nokkrum vikum eftir ráðunauta-
fund 1980 (apríl 1980) gerði Stef-
án Aðalsteinsson athugasemdir
við þær forsendur, sem lagðar eru
þar til grundvallar, og bað mig að
birta ekki erindið fyrr en málið
hefði verið rætt nánar. Ég tel að
ekki sé hægt að hefja faglegar
umræður um hvort við eigum að
stefna að aukningu ullar eða ekki
með kynbótum fyrr en lesendur
Freys hafa séð þá röksemdafærslu
er þar kemur fram.
Fer hér á eftir síðari hluti áður-
nefnds erindis.
Samanburður á tilkostnaði við
uliar- og kjötfrainleiðslu.
Hér að framan eru raktar niður-
stöður íslenskra rannsókna á ull-
armagni og gæðum og fylgni við
aðra framleiðslueiginleika. Þar
kemur fram að ekki virðist ástæða
til að ætla annað en að hægt sé að
sameina mikla og góða ull öðrum
framleiðslueiginleikum í sömu
kindinni. Með þessu er þó ekki
sagt að æskilegt sé að auka ullar-
magn íslensks fjár. Skal í því
sambandi reynt að sýna fram á
hver sé framleiðslukostnaður
þessarar afurðar miðað við fram-
leiðslukostnað aðalafurðar ís-
lensks fjár, kjötsins. Verður stuðst
við útreikninga, sem undirritaður
gerði og áður hafa verið lagðir
fram á ráðunautafundi (Sveinn
Hallgrímsson, 1977).
Hver er frainleiöslukostnaöur
ullar og kjöts?
Ekki virðist mögulegt að finna
neinar upplýsingar um það hve
margar FE þarf til að framleiða eitt
FREYR — 823