Freyr - 15.01.1984, Side 7

Kanínurækt er vaxandi búgrein
í þessu blaði er viðtal við Hlöðver Diðriksson
í Litlu-Hildisey í A-Landeyjum, formann
Kaníuræktarfélagsins á Suðurlandi. í viðtal-
inu er gerð grein fyrir upphafi angórakanínu-
ræktar hér á landi, en það má rekja til þess
samdráttar sem nauðsynlegt varð að koma á í
hefðbundnum búgreinum og gerðist með því
að sett var á kvótakerfi og fóðurbætisskattur
árið 1979.
Bændur hafa bryddað upp á ýmsum nýj-
ungum í búrekstri vegna áðurnefnds sam-
dráttar. Mest hefur þar borið á loðdýrarækt,
þ. e. minka- og refarækt, en fiskrækt, nýting
hlunninda og fleiri búgreinar hafa einnig verið
efldar. Kanínurækt hefur fyllt þann flokk með
sóma.
Leitast hefur verið við að af hálfu hins
opinbera, þ. e. Búnaðarfélags íslands og fleiri
aðila, að veita þessari nýju búgrein þá fyrir-
greiðslu sem tök hafa verið á. Hitt er þó ekki
síður um vert að þeir sem lagt hafa stund á
þessa búgrein hafa sýnt mikið frumkvæði við
að efla hana. Kanínuræktarfélagið á Suður-
landi er enn eina félag kanínuræktarmanna og
allir, hvar sem er á landinu, geta orðið félagar
í því. Hins vegar er ætlunin að kanínuræktar-
félög verði með tíð og tíma stofnuð í öðrum
landshlutum þegar fjöldi kanínueigenda gefur
tilefni til.
Kanínuræktarfélagið á Suðurlandi gefur út
fræðslu- og fréttarit og hafa kanínuræktar-
menn með því komið sér upp eigin leið-
beiningaþjónustu af myndarskap auk þess
sem slíkt rit eflir félagsanda og samvinnu
þeirra sem þessa búgrein stunda.
Hvernig fellur angórakanínurækt inn í þá
búskaparhefð sem ríkir hér á landi? Óhætt er
að segja að hún geri það vel. Búfjárrækt hefur
um allar aldir sett mestan svip á íslenskan
landbúnað og umhirða búfjár er íslenskum
bændum í blóð borin. Kanínur eru jurtaætur
og gras og hey er uppistaða í fóðri þeirra. Svo
vill til að æskilegt er að heyfóður sem gefið er
kanínum sé nokkuð trénað, og segjast verður
að það ætti ekki að verða kanínurækt hér á
landi fjötur um fót.
í þeim löndum þar sem kanínurækt er
stunduð af mestum krafti er hún rekin í litlum
einingum sem hæfa einstaklingi eða fjölskyldu
að annast. Stórrekstur á þar ekki við, þar sem
hagkvæmni stærðarinnar nýtur sín þar ekki.
Þeir sem stunda kanínurækt þurfa ekki að búa
við jafngreiðar samgöngur og t. d. mjólkur-
framleiðendur eða jafnvel refa- og minka-
bændur sem verða að draga að sér fóður
a. m. k. einu sinni í viku, hvernig sem viðrar.
Að þessu leyti líkist kanínurækt sauðfjárrækt
og hefur þar með öll tök á að létta á þeirri
offramleiðslu sem er á framleiðslu sauðfjár-
afurða.
Á þeim stöðum á landinu þar sem sam-
göngur eru erfiðastar er einkum stunduð
sauðfjárrækt. Fjárbændur hafa um þessar
mundir litla möguleika á að auka tekjur sínar
af þeirri búgrein. Kanínurækt getur þar hjálp-
að upp á sakirnar. Engin offramleiðsla er á
hári af kanínum og horfur á að svo verði ekki.
Að því styður að margt bendir til að unnið
verði innanlands úr öllu því hráefni sem til
fellur og hefur Ullarverksmiðjan Álafoss þeg-
ar hafið slíka framleiðslu.
Eins og við aðrar nýjungar er sígandi lukka
best í kanínurækt. Því er ástæða til að ráð-
leggja þeim sem hyggjast stunda hana að
byrja smátt og ná þannig tökum á henni.
Alltof mörg dæmi er um þá sem byrja af
bjartsýni á nýrri búgrein en halda ekki út og
er þá verr af stað farið en heima setið.
M.E.
FREYR — 47