Mjölnir - 13.11.1964, Blaðsíða 2

2
Bsbur Kvðldiðkuútadlunnor 1X4

Þeim fer smáfjölgandi ríkjunum, sem koma sér upp gjöreyðingarvopnum
Hinn 16. október kl. 3 eftir Peking-tíma, bættist Aiþýðulýðveldið Kína ■
tölu kjarnorkuvelda. Þá var sprengd fyrsta kjarnorkusprengja þar í landi
og þá var þessi mynd tekin. — Enginn veit, hvort mannkynið á eftir að
sprengja sjálft sig i loft upp eða ekki. En cigum við ekki að vona, að það
dragizt eitthvað?
Islenzkar Ijósrnœður III.
bindi. (Æviþættir og endur-
minningar).
Ritsafnið íslenzkar ljósmæður
er nú orðið þrjú bindi, þar sem
greint er frá æviatriðum og
endurminningum yíir hundrað
Ijósmæðra hvaðanæfa að af
landinu.
Bækur þessar eru sannkali-
aðar hetjusögur íslenzkra
kvenna og lifandi þjóðlífsmynd-
ir. I þessu bindi, sem sennilega
verður það síðasta, er getið milli
40 og 50 ljósmæðra. Allir eru
þættir þessir vel skrifaðir og
sumir með ágætum.
Því gleymi ég aldrei, III.
bindi. (Frásagnir af eftirminni-
legum atburðum).
í þessa bó'k rita 20 þjóðkunnir
r. enn frásagnir af ógleymanleg-
um atburðum, þ. á. m. skáldin
Guðmundur Daníelsson, Sig-
urður Grímsson, Gunnar Dal og
Ragnar Jóhannesson o. fl.
En það, sem vekja mun mesta
eftirtekt við útkomu þessarar
bókar er það, að sr. Bjarni Jóns-
son ritar þar endurminningar frá
bernskudögum og allt fram til
þess hann verður dómkirkju-
prestur í Reykjavík. Sr. Bjarni
Er eitthvað bogið við
ff
velferðarríkið"?
Alltaf ómar söngur „viðreisn-
arstjórnarliðsins“ á háum nót-
um um það, hversu dásamlegt
„velferðarríki“ komið sé á ís-
landi fyrir tilstilli hinnar alvitru
ríkisstjórnar. Og margt er nefnt
til sanninda um þetta, fólk hafi
peninga til að kaupa bíla, hús-
gögn og allskyns þægindi, tekj-
urnar séu svo og svo háar og
alveg svimandi hjá mörgum,
sérstaklega sjómönnunum, —
hættulega háar þar.
Margt er rétt í þessu tali, —
fólk hefur í tekjur allháar upp-
hæðir hinnar verðlitlu krónu,
það eyðir þessum upphæðum
nokkuð jafnóðum, kaupir bíla,
húsgögn, heimilistæki og reynir
jafnvel að byggja sér íbúðir. En
það gleymist jafnan að tilgreina
hvað vinnutíminn er langur hjá
fólki yfirleitt, hvað langur tími
fór í að vinna fyrir hinum
mörgu krónum.
Flestir menn, sem fara til ann-
arra landa kynnast því fljótt, að
vinnutími fólks er þar styttri og
þar af leiðandi tómstundir
fleiri. Þegar talið berst að þessu
I
og íslendingar fara að segja frá
vinnutímanum hér á landi verð-
ur fólk svo hissa og spyr hverju
þetta sæti, hvort hér sé þrælaríki
eða hvort hér sé svona ofsalegur
skorlur á vinnuafli og þá hljóti
tekjurnar að vera svimandi háar.
Þegar það fær að heyra sann-
leikann verður undrun þess
gífurleg. Það skilur ekki
hvernig hægt sé að kalla þetta
menningarríki hvað þá „vel-
ferðarríki“ þar sem laun fólks
eru svo lág að ekki er nokkur
möguleiki til að lifa af þeim.
Þar, eins og raunar í öllum
menningarríkjum, teljast laun,
það sem maðurinn fær fyrir að
vinna dagvinnu, hvort sem hún
er 8 stundir eða færri. Og yfir-
vinna er víða algerlega bönnuð
og víða er algerlega hætt að
vinna á laugardögum.
Hér á íslandi mun hver sá,
sem reyndi að lifa af launum
sínum (þ. e. fyrir dagvinnu
eina) svelta og krókna í hel.
Þess vegna er íslenzka ríkið í
dag miklu líkara þrælaríki en
velferðarríki, þrælarnir keppast
liefur ekki áður birt endurminn-
ingar sínár.
Nú liafa komið út 3 bækur í
þessu 1'itsafn.i og hlotið miklar
vinsældir.
Endurminningar Bernharðs
Stejánssonar, II. bindi.
Þegar i. bindi Endurminninga
Bernharðs kom út, vakti bókin
geysi mikla athygli og var af rit-
dómendum talin ein merkasta
ævisaga síðar.i tíma.
Síðara bindið nær frá 1944
þar til Bernharð verður sjötug-
ur og er því samtíðarlýsing höf-
undar á mönnum og málefnum.
Bókin er skrifuð af hreinskilni
og hispursleysi. Þar dæmir
Bernharð menn og málefni af
drengskap og rökvísi, líkt og í
fyrra bindinu.
Bókin leiftrar af fjöri, sums
staðar jafnvel gáska,. og víða
skjóta upp kollinum hinir lands-
fleygu brandarar Bernharðs.
Auk þess að vera skemmtileg
er bókin fróðleg og ómissandi
öiium þeim, sem vilja kunna skil
á stjórnmálasögu síðuslu tíma.
UIHBURDARLODI
um að vinna sem lengstan vinnu-
dag til að geta lifað og eignast
eitthvað meira en fæðið og fötin
til að ganga í.
Kannske er þetta skrípamynd
af velferðarríkinu, á sama hátt
og verið er að reyna að skapa
skrípamynd af menningu þjóðar-
innar, afskræma erfðir hennar
og þjóðlegt uppeldi?
REGLUBUNDIÐ FLUG . . .
Framhald af bls. 1
Akureyrar, og bíða eftir báts-
ferð þaðan.
I bréfi, sem Gestur hefur ritað
bæjarstjórn um þetta efni, segir
m. a., að flugvél þessi sé sú full-
komnasta, sem við Islendingar
eigum, hvað flughraða og allan
öryggisbúnað snertir, t. d. er
hún með tveim hreyflum, ísvarða
skrúfu og vængi, tveim tvöföld-
um blöndungum og blindflugs-
tækjum, ásamt venjulegum ör-
yggisútbúnaði. Þar sem flug-
hraði hennar er meiri en annarra
véla, er hún aðeins um klukku-
stund milli Rvíkur og Siglu-
Það er vissulega dyggð að
vera umburðarlyndur, en allar
dyggðir geta ofræktast yfir í ó-
dyggð. Umburðarlyndi er ekki
að láta sér standa á sama um
allt, vera áhrifalaus áhorfandi,
yppta öxlum, hvað sem fram fer.
Það er aumingjaskapur, hugsana
doði. Við göngum ekki á hólm
við hið illa, rotna, siðspillta,
segjum bara JÆJA!
Brennivínsberserkturinn getur
stigið sinn darraðardans og fram
ið óhæfur. „Hann var fullur,
greyið,“ segjurn við, OJÆJA.
Skattsvikarinn og stórþjófurinn
leikur sér í kringum okkur og
við fitjum letilega upp á trýn-
ið.
Við sýnum neikvætt umburð-
arlyndi gagnvart ökuníðingi. —
„Mannslífin dýr. OJÆJA!“ Allt
of margir okkar erum svefn-
göngumenn. Hvar eru hugsjónir
aldamótanna? Erum við of feit-
ir? Nei, aðeins of latir andlega,
of þreyttir líkamlega! Hersetan
sjónvarp kananna. Jamm, ojæja.
Það stendur til að skjóta eld-
flaugum landa á milli, heimsálfa
milli, til að vernda „frelsið“.
Almenningur geispar. Helming-
ur mannkynsins er á hungurstigi,
pólitískir fangar eru píndir til
örkumla og dauða. Við ypptum
öxlum. OJÆJA.
Kaup okkar hér heima er lækk
að í verði með óðri dýrtíð, við
vinnum meirihluta sólarhrings-
SÍLDARÚTVEGSNEFND
hefur nýlega sótt um 2 þús-
und fermetra lóð undir birgða-
geymslu í Neskaupstað. Hefur
nefndinni verið vísað á lóð í
þessum tilgangi, og mun ætlun-
in að koma þarna upp geymslum
fyrir söltunarvörur.
fjarðar, og því eina vélin, sem
gæti farið hingað tvær ferðir á
dag í skammdeginu.
Er þess að vænta, að góð sam-
göngubót verði að flugi þessarar
vélar hingað, og á Gestur þakkir
skildar fyrir frumkvæði sitt.
ins fyrir sköttum og útsvörum.
Þeir, sem mata krókinn á striti
hinna, lilæja, og enn er OJÆ-ið
svar okkar. Umburðarlyndið get
ur gengið of langt. Hugsanadoð-
inn er verri hverri víruspest.
KjU
Ný síldarverksmiðja fyrir
ausfan?
Framkvæmdastjóri Síldar-
vinnslunnar h.f. í Neskaupstað
hefur nýlega fengið loforð land-
eigenda og bæjarráðs í Neskaup-
stað fyrir lóð undir síldarverk-
smiðju handa hlutafélagi, sem
ætlunin er að stofna til að reisa
°g byggja slíkt fyrirtæki. Aðal-
hluthafar munu vera ulanbæjar-
menn með Svein Guðmundsson
í Héðni fremstan í flokki. Mun
ætlunin að byggja fyrir næsta
sumar 2500 mála verksmiðju.
Talið er, að bygging hennar
muni kosta allt að 30 milljónir.
Skilyrði þess, að verksmiðjan
verði byggð, er að líkindum rík-
isábyrgð fyrir hluta af stofn-
kostnaði og vinsamlegar undir-
tektir lánastofnana. Ástæða er
til að ætla, að hvorugt sé fyrir
hendi. Þá eru taldar nokkrar
horfur á, að verksmiðjubygging
Jóns Gunnarssonar og félaga
lians á Raufarhöfn muni stranda
á sömu skerjum.
Er óneitanlega margt, sem
mælir með því, að hamlað sé
gegn skipulagslausri fjárfestingu
í nýjum síldarverksmiðjum í
landinu, og að fremur verði horf
ið að því ráði að flytja síldina
til vinnslu þangað sem verksmiðj
ur eru fyrir hendi, meðan svo
mikið aflast fyrir austan, að verk
smiðjurnar þar hafa ekki undan.
Enginn veit, hversu lengi síld-
argöngurnar halda sig aðallega
undan Austfjörðum, og áreiðan-
lega verður það ekki um alla
framtíð. Og þegar þær hverfa
þaðan, gæti það reynzt Austfirð-
ingum hæpinn ávinningur, ef at-
vinnulíf þeirra væri einhæft við
síldarvinnsluna.