Mjölnir - 24.07.1965, Síða 3

íslenzk menning og
blöðruleikur íhaldsins
Hópur ungra liernámsand-
stæðinga kom til Siglufjarðar
í byrjun júní og efndi til vor-
hátíðar með fjölbreyttr.i menn-
ingardagskrá á Hótel Höfn. —
Ungur tónlistarmaður úr
Reykjavík lék íslenzk tónverk
á píanó, rithöfundur las smá-
sögur, Gunnar Rafn Sigur-
björnsson flutti ávarp og flutt
var Slóleyjarkvæði eftir Jó-
hannes úr Kötlum.
Flcstir scm ó hlýddu voru sam-
móla um, að flutningur kvæðisins
hefði verið einstaklega vel heppn-
aður og raunar ógleymanlegur
viðburður. Ljóðaflokkurinn er ým-
ist sunginn eða lesinn og hefur
höfundi tónlistarinnar hcppnast
fróbærlega vel að draga fram
kjarna verksins með ýmsum list-
rænum brögðum. Er það efamól,
að slikt samspil Ijóðaflutnings,
leiks og tónlistar hafi óður sézt
hér ó landi. Hinir ungu flytjend-
ur undir stjórn Péturs Pólssonar
voru hylltir ókaflcga, er flutningi
verksins lauk.
SIGLFIRÐINGUR, blað
sjálfstæðismanna, rembist við
að vera sniðugur á kostnað
þessa unga fólks. Er listafólkið
nefnt AFTURGÖNGUR og birt
mynd af einni slíkri í seinasta
blað.i. Er þetta væntanlega einn
allra sniðugasti brandarinn,
sem aðstandendum blaðsins
hefur lengi dottið í hug. Teikn-
ing af afturgöngunni er klippt
úr Morgunblaðinu.
SIGLFIRÐINGUR býsnast
yfir því, hvað samkoman og
dagskráin hafi verið vesældar-
leg. Því miður voru mennirn-
ir ekki viðstaddir og vita því
ekki hvað þeir eru að tala um.
Hér var á ferðinni íslenzk
menning, skapandi listafólk.
Verulegur hluti dagskrárinnar
var samin af þessu unga fólk:
sem sótt hafði efniviðinn í ís.
lenzkar bókmenntir og forn
þjóðlög. Tilgangurinn var sá,
að minna íslendinga á skyldur
þeirra við þjóðlega menningu
og sjálfstæði landsins. Kannski
hefði SIGLFIRÐINGUR orðið
hrifnari, ef VARÐBERG, fé-
lag hernámssinna og NATO-
vina, hefði haldið fund þetta
kvöld og haft eins og venju-
lega sem aðalræðumann út-
lendan hershöfðingja ellegar
sýnt kvikmynd af Kennedy
Bandaríkjaforseta — fyrst lif-
andi og síðan dauðum. Og
vafalaust er það ólíkt merki-
legra dagskráratriði, sem for-
ysta Sjálfstæðisflokksins hefur
mest yndi af um þessar mund-
ir: að blása upp gúmmíblöðr-
ur og láta þær springa!
En hver hefur sinn smekk.
má vera, að Stefán Frið-
bjarnarson hafi meira gaman
að því að blása upp gúmmí-
blöðrur og láta þær springa
með hvell en að lilusta á tón-
list og bókmenntir. En þeir
mörgu Siglfirðingar, sem þátt
tóku í þessari vorhátíð her-
námsandstæðinga, munu láta
sig það litlu skipta. Dansað
var til klukkan tvö, en nokkuð
dró það úr aðsókn, að ein
helzta bítlahljómsveit landsins
lék í Alþýðuhúsinu.
Þessi myndarlegi hópur
ungs fólks kom fram ó
vorhótiðum hernómsand
stæðinga um miðjan
júnímónuð og flutti
þar, las og söng, Sól-
eyjarkvæði Jóhannesar
úr Kötlum. Pétur Póls-
son hofði búið það til
flutnings og var i hópi
flytjenda (lengst til
hægri).

Nð gildir oð vero sjalfum sér nógur
LOFORÐIIM ATVIMFBÆTIR
Framhcild aj bls. 2.
þ. e. áhrifavald, eða skortur
þess hjá verkalýðnum á stjórn
og rekstur atvinnufyrirtækja.
Eins og sakir standa er ekkert
til sem heitir yfirráð verkalýðs-
ins yfir framleiðslu- og atvinnu-
tækjum hér á landi. Það er því
ekki svo auðvelt fyrir verkafólk,
sem skortir atvinnu, að verða
sjálft sér nóg, sjá sér sjálft«fyrir
atvinnu, jafnvel hin fjölmennu
verkalýðsfélög geta þar ekkert
úr bætt. Þau skortir fjármagn
og þau skortir áhrifavald til að
geta látið þau atvinnutæki starfa,
sem til staðar eru á stöðum þeim,
sem harðleiknastir hafa orðið af
atvinnuleysi síðustu mánuði og
ár.
Það er því orðið aðkallandi,
að verkalýðshreyfingin láti þetta
meira til sín taka, hefji baráttu
fyrir aukinni hlutdeild í stjórn
alvinnufyrirtækja, auknu valdi
til að hafa áhrif á stefnuna í at-
vinnumálum einstakra staða. Þá
fyrst fer að nálgast sú stund að
hinn gamli draumur rætist, að
fólkið sjálft verði herra og
drottnandi afl yfir framleiðslu
og atvinnurekstri.
Ragnar Arnalds alþm. hefur
nýlega flutt á Alþingi frumvarp
um atvinnulýðræði, þ. e. lögfest-
ingu á réttindum verkalýðsins til
aukinna áhrifa á stjórn og rekst-
ur atvinnu- og framleiðslufyrir-
tækja, og ættu sem flestir að
kynna sér rækilega greinargerð
frumvarpsins, sem er hin fróð-
legasta.
En hvorjci þessu máli né öðr-
um verður komið langt áleiðis
eða íært út í veruleikann, ef mik-
ill hluti verkalýðsins sýnir öfug-
uggahátt og afskiptaleysi um
félagsmál sín og brýnustu stéttar-
leg málefni, en því miður er þá
sorgarsögu að segja um verka-
lýðshreyfinguna eins og sam-
vinnuhreyfinguna, að fjöldinn
gerisl æ afskiptalausari um mál-
efni stéttarfélaganna, gerir sig
minna gildandi til áhrifa og mót-
unar í stefnu og starfsemi.
Á þessu þarf að verða breyt-
ing, það þarf að glæða aftur
þann veika loga, sem víða finnst
í öldnum brjóstum, gera hann
að björtu báli gamalla og nýrra
hugsjóna, láta það bál lýsa leið-
ina fram.
í von um að svo verði þakkar
Mjölnir kærlega bréfakveðjuna
frá Hvannnstanga og óskar bréf-
ritara alls góðs.
Framhald aj 1. síðu.
um sölu ó niðurlagðri sild, verða
verksmiðjur ó Norðurlandi lótnar
sitja fyrir um framleiðslu, og verði
nýjor verksmiðjur byggðar hér ó
landi, mun einhver staður eða stað-
ir ó Norðurlandi, þar sem atvinnu-
leysi ríkir, sitja i fyrirrúmi um stað-
setninguna.
— Þetta ákvæði er mjög mik-
ilvægt. Mestar líkur eru nú til
þess, að í haust verði gerður
samningur við Sovétríkin um
sölu á verulegu magni af niður-
lagðri síld. Loforð ríkisstjórnar-
innar táknar, að verksmiðjurnar
á Siglufirði og Akureyri munu
sitja fyrir um framleiðslu. Veru-
lega aukinn markaður mun vænt
anlega leiða til þess, að verk-
smiðjan á Siglufirði verði stækk
uð og byggð verði ný verksmiðja
hér á Norðurlandi. Hlýtur þá
Skagaströnd að koma einna fyrst
í hug.
Hagsmunir Norðlendinga verði
sérstaklega hafðir í hugo við end-
urskoðun laga um aflatryggingar-
sjóð.
— Löggjöf þessi er meingöll-
uð eins og kunnugt er, og hefur
bótafjárhæðin farið ört lækk-
andi á þeim veiðisvæðum, þar
sem ríkt hefur aflaleysi um ára-
bil. Var sannarlega tími til kom-
inn að fá úr þessu bætt.
Gerð verði framkvæmdaóætlun
um eflingu atvinnurekstrar ó Norð-
urlandi, er miði að því, að öllu
vinnufæru fólki þar verði tryggð
viðunandi atvinna. Verði í senn at-
hugað um staðsetningu fyrirtækja
ó Norðurlandi í stólskipasmiði, skipa
viðgerðum,' vciðarfæragerð og fleiri
grcinum iðnaðar.
I yfirlýsingu ríkisstjórnarinn-
ar segir, að hún muni tryggja
nauðsynlegt fjármagn til skyndi-
aðgerða í sumar og vetur og
einnig að afla fjár „til fram-
kvæmda væntanlegri áætlun, eft-
ir því sem auðið er á hverjum
tíma.“ Enda þótt hið síðast-
nefnda orðalag sé raunar dálítið
teygjanlegt, verður því ekki neit-
að, að með loforðum ríkisstjórn
arinnar liafa Norðlendingar
styrkt aðstöðu sína stórlega. Lof
orð eru gefin og loforð eru svik-
in, munu einhverjir segja. Og
það er að- vísu rétt. En mögu-
leikar Norðlendinga til að sækja
sinn rétt í hendur valdhafanna
eru auðvitað allt aðrir og meiri,
þegar skýr og skrifleg loforð
liggja fyrir. Þessi óbeinu samn-
ingsatriði við verkalýðsfélögin
verða hreinlega ekki sniðgeng-
in, ef einbeitni og samstaða er
fyrir hendi.
Siglujirði, 14. júlí 1965
RAGNAR ARNALDS
Tiftboð óiliast
í gömlu lögreglubifreiðina, jniðað við ásigkomulag bifreið-
arinnar, þar sem hún stendur nú við Gránugötu 18. Tilboð-
um sé skilað fyrir 1. ágúst n.k. á skrifstofu bæjarfógeta eða
skrifstofu bæjarstjóra.
Siglufirði, 16. júlí 1965.
Bæjarfógeti og bæjarstjóri.
3