Fylkir - 15.05.1964, Blaðsíða 5

F Y L K I R
MARKSKOT MAGNÚSAR FRAMHJÁ
STÆRÐFRÆÐI er ágæt og
harla nauðsynleg til sinna liluta
en það er liægt að misnota hana
og ofnota.
Það virtist mér M.M gera í
svari til mín í Brautinni 6. maí
s.i. Þessvegna geiga markskot
lians. í i'yrstu lotu virðist lion-
um vera áhugamál að sanna það
með rökum, að Barnaskólinn
beri þunga sök á því, ef ekki
næst góður námsárangur í Gagn
fræðaskólanum, því „það lilýt-
ur að há lionum mikið, ef börn
in hafa ekki fengið tilskylda
menntun, þegar þau koma í
skólann.,, (Brautin 22. apr.1)
(Eg efast reyndar um að Gagn
fræðaskólinn þyldi ensku frá-
dráttaraðferðina, ef lienni væri
beitt eins harkalega og við
Barnaskólann, en það er auka-
atriði.)
Vandinn í skólanum er ekki
aðeins reikningsdæmi, sem geng
ur upp ef öllum tölulegum fyr
irmælum laga og reglugerða er
fullnægt.
Hafi rcik mín verið „hóg-vær“
(veigalítil?) vil ég nú minnast á
annað atriði, sem veldur skerð-
JBisai
ingu á fyrirætlunum kennslu-
stundafjölda:
Við Mágnús eruni sammála
um, að of einiiliða aldursflokka-
skipting sé til tjóns. Bekkja-
skipting í fjölmennum skóla
dregur verulega úr þessu tjóni,
og eftir því, sem bekkirnir eru
fámennari eftir því verður bil-
ið minna milli getuminnsta
barnsins og þess, sem mesta getu
hefur. Ef fullnægja á fyrirætlun
kennslustundafjölda barnanna
annarsvegar og starfsstunda kenn
aranna liinsvegar, þurfa að vera
30 börn í lækk að meðaltali. Þá
ætti bekkjardeildum skólans að
fækka um 5—tí deildir og kæmu
þá 150—200 stundir á viku til
viðbótar við þær deildir, sem
eftir yrðu.
Síðan ég kom hér að skólan-
um fyrir 30 árum réttum, hef-
ur enginn skólastjóri hagað störf
um þannig ,enda trúi ég því
ekki að M. M. teidi það til bóta.
Annað upphlaup gerir Magn
ús í leikslok, þegar liann skrifar:
„Mér finnst liggja í augum upjii
hvað gera þarf“, og svo nefnir
iiann einmitt það, SEM GERT
ER. En það eru mjög mikil tak-
mörk fyrir því, hve langt er
liægt að ganga á þeirri braut.
Eg lield það sé ósanngjarnt
að ætla föstum kennurum skól-
ans nieiri aukavinnu en þeir
þegar hafa.
„Hæfileikafólk“ án tilskilinn-
ar menntunar starfar þegar við
skólann og get ég af lieilum
liuga þakkað liðveizlu þess, en
það er mesti misskilningur, að
halda að það geti komið í stað-
inn fyrir sérmenntaða og þjálf-
aða kennara, þó þeir geti líka
reynzt misjafnlega.
Það skortir ekki aðeins nógu
marga kennara, heldur er einnig
um of fáa að velja, þegar um-
sóknirnar koma. Skólastarfið er
svo margþætt og viðkvæmt, að
það er enginn vandi að varpa
rýrð á það í augum margra
manna, en það er engum til
gagns. Þess vegna iieiti ég á
Magnús Magnússon, og all’a
aðra góð amenn, að vinn já-
kvætt að heill Barnaskólans í
Vestmannaeyjum. Að mörgu
leyti er liann bæjarfélaginu til
sóma, en óþrjótandi eru fram-
tíðarverkefnin.
Steingrimur Benediktsson.
SKAPGERÐARUPPELDI í SKOLUM
Ujijieldir- og fræðslumálaum-
ræður íslendinga eru að ýmsu
leyti frábrugðnar umræðum
annarra Norðurlandaj)jóða um
svijruð málefni. Frændþjóðir
okkar eyða miklum tíma í að
athuga og ræða markmið skól-
anna í samræmi við þarfir nem-
enda og hvort skajjgerðarmótun
skólanna sé í samræmi \ ið mann
gildish ugs jóni r þj óðann a.
Þegar íslendingar koma sam-
an til að ræða uppeldis- og
fræðslumál er oftast rætt um
skólalnisnæði, hvar skóli skuli
staðsettur, hvað hann eigi að
vera stór, hvenær bygging hans
skuli hafin og hvað hann muni
kosta. Með öðrum orðum. Á-
hugi íslendinga virðist einkum
beinast að hinu ytra skólahaldi,
síður liinu innra. Þetta er að öll
um líkindum ástæðan til, að ís-
Ienzki skólinn stefnir ekki að
neinu ákveðnu manngildis-
marki.
Engar samræmdar hegðunar-
reglur gilda í íslenzkum skólum
og hegðunareinkunnir eru ó-
víða gefnar, en Jió eru jiess dæmi
og hefur sú aðferð gefizt vel,
sem vænta mátti. I stuttu máli
sagt. Manngildisujipeldi er ekki
jiáttur í íslenzka fræðslumála-
kerfinu, sem heild en því er
rækilega sinnt af nokkrum á-
gætum skólastjórum að eigin
frnmkvæði og á eigin ábyrgð.
Ef skóli á að gegna eðlilegu
ujrpeldishlutverki í þjóðfélaginu
verður hann jöfnum höndum að
láta sér annt um skajrgerðarupp
eldi og þekkingarmiðlun. Þetta
tvennt er eins og klyfjar á hesti.
Allir vita að ef verulegur mun-
ur er á jmiiga klyfja , hallagt
lljótlega á, fyr en varir fer of-
an og klyfjarnar liggja við eða
í götunni.
Þekkingarbaggar jieir, sem
íslenzki skólinn hefur á liðnum
árum bundið æsku landsins
munu nú liggja við flestar
brautir, sem æskan treður enda
bundnir án tillits til þess hvort
hún myndi vera fær um að bera
jrá eða ekki. Siðgæðis- og mann-
gildisuppeldið hefur ekki kom-
izt að í blindu kajrphlaujri við
námsgreinafjölda og próf. Óvel-
kominn og óraunhæf þekking
gleymist fyr en varir og er jiá
nestið sem skólinn sendir æsk-
una með út í raðir hinna full-
orðnu næsta lítið. Væri ekki ráð
að yfirvöldin liéldu eina lielg-
arráðstefnu um jaessí mál og
Jiað í fullri alvöru.
„Lífið er formlaus óskapnað-
ur án aga“ sagði Ólafur Haukur
Árnason skólastjóri í snjöllu er-
indi, sem hann flutti í Menn-
i ngarsam toku 111 háskólamanna
sl. vetur. Myndi ekki skólakerfi
landsins vera all formlaust án
jtess að hegðunarregiur verði
settar. 194(1 starfaði nefnd á veg
um kennarasamtakanna að því
að semja slíkar reglur. Fram-
gangur málsins strandaði á því,
að yfirstjórn fræðslumála vildi
ekki leggja málinu lið. Hvað sú
afstaða liefur þegar kostað jijóð-
ina verður aldrei í tölum talið.
Hitt er víst, að frekara ráðleysi
í þessum málum leiðir til æ
meiri ófarnaðar eftir því, sem
þjóðinni fjölgar og tækifærin til
að misstíga sig á siðferðisbraut-
inni verða fleiri.
Ó lafur Gunnarsson.
ÍBÚÐ ÓSKAST
Tveggja til þriggja herbergja íbúð óskast til leigu.
Upplýsingar hjá afgreiðslu blaðsins og í síma 1987
ÓLAFUR GUNNARSSON, sálfrœðingur.