Ný vikutíðindi - 22.06.1962, Blaðsíða 6

6
Nt VIKUTlÐINDI
Núnú — hvað var nú þetta?
Eg fann afturhjólið fara yfir
citthvaS.
Eg fór út. Þetta var hvolpur-
inn minn, Grena, sundurkram-
inn.
A svipstundu gleymdist öll
gremja.
ÞaS sem eftir var kvölds harm
aði ég og grét — meSan ég gróf
hvolpinn.
ÞaS má vera, að Grena hafi
aftraS mér frá því aS gera mestu
Igandi iíf
SJÁLFSÆVISAGA ERROL FLYNN
. ein-
°g ég
henti þaS aS ímynda mér hana
sem húsmóSur.
Þetta var bara byrjunin.
Þann 23. október 1950
hugsanlegu vitleysu á ævi minni; því, aS
— aS gera litlu stúlkunum mín- j einlægni;
um þaS, sem ég hefSi sízt vilj-!konu.
aS — særa þær á nokkurn hátt. j barmi,
ÞaS kom aS því, aS ég trúSi um viS Pat gefin
saman í
cirkj-
þráSi hjónaband af unni í Nice. Sú athöfn var meS
og þá eina, sérstaka öllu tilheyrandi, blómumx skreyt
og heillaóskum hvaSan-
út í bar
Einmana, a
hellti én mér
Málum okkar Noru og Dick áttuna til þess aS ná tökum á
var ráSiS á annan hátt, á öðr-
um tíma. Nú var allt í lagi á
íngum
æva aS úr'heiminum, og heila
sveit franskra löereelumanna
t~)
sjálfum mér aS nýju. Kannske haldandi þremur þúsundum
gæti þessi eini, sérstaki kvenmaS ' skefjum útifyrir.
milli okkar Noru. Telpurnar | ur stutt mig. Kannske þaS væri j BrúSkaupstertan var feykileg. j
okkar eru traust bönd. HvaS eiginmannsefni einhvers j Eg bragSaSi jafnvel á henni
Dick Havmes viSvíkur, en staSar inni í mér, sem ég yrSi j sjálfur og stillti mér upp fyrir!
hjónaband þelrra er löngu úr, að þroslca meS mér. Þetta var i Ijósmynd, sem átd aS tákna upp brúSkaupsdagurinn minn.
sögunni, þá myndi ég senda aS brjotast um í mer — eins og.haf þess, sem verSa skyldi mitt ar Hettur.
nvtt hltftverk.
Patrice
honum nýjan Kádilják á hverj
um jólum, ef ég hefSi efni á1 Patrice var mynd alls hins
því. gagnstæSa viS mig, og ég gerSi
En viS vorum öll ung þá og j raS fyrir, aS hún vissi allt um
tilfinningarnar heitar. SíSan þá ævi mína, þar sem ’ævin hafSi
hefur Nora lagt blóm á leiSi , veriS eins og opiS dagblaS. Hún
Grenu, og kannske var úlfúS vissi hvers k.onar manni hún var
okkar grafin þar. , aS giftast. Hún hlýtur aS hafa
vitaS þaS, aS hlébarSinn breytir
EG VAR að leika í kvikmynd ekki á sér deplunum, ekki sízt
fyrir Warner, sem tekin var í eftir aS hann er orðinn fullorS-
Klettafjöllunum, kynnitist ég inn, og hafi hún vitaS þetta og
mótleikkonunni minni, Pat- langaS til aS hætta á þaS meS
ricu Wymore, sem starfaS hafSi mér þá var ég ekki síSur reiSu-
viS leikhús í New York. Hún búinn. Hún var gædd öllum
var heiUandi, hlýleg og traust. eiginleikunum, sem ég dáSist
Hún var nærsýn og gekk þess svo mjög aS en hafSi aldrei fund
vegna meS gleraugu. Því leng- j iS. Hún kunni aS matreiSa
ur sem mér dvaldist meS henni,1 dansa, syngja, hún var hlédræg,
viS 'leik, samræSur og sérkenni- hún var fögur og virSuleg.
lega ástleitni, því meir virtist; MeS alh þetta útlit fyrir
hún eiga til aS bera allt, sem ég skynsamlegt og varanlegt hjóna
þráSi, eSa fannst ég þrá. Eg band — ef hjónabönd eru skyn
var innilega hrifinn af aS sjá samleg á annaS borð — fannst
hana taka upp eitthvert áhald mér vel þess virSi aS reyna þaS.
og grafa holu niSur í jörSina,! Flynn staSráSinn í aS finna aS
lokum þaS sem aSrir karlmenn
höfSu — skynsamlegt hjóna-
band.
Enda iþótt -viS þekktumst ekk
setja korn og kartöflur í blikk-
umbúSir og baka viS eld undir
björtum Arizona-stjörnum. Mat
urinn hennar var stórkostlegur,
og ég varS yfir mig hrifinn af ert sérlega mikiS, spurði ég
mig.
Pat. Hvað var hún að hangsa
í leikhúsi, úr iþví aS hún gat
eldaS annan eins mat — úti und
ir berum himni.
Eg veit ekki ennþá, hvaS
þessi kvöldverður kostaSi mig.
ViS Pátricia höfum • verið skil-
in í tvö ár.
Én þá virtist mér sem þetta
líf væri einmitt þaS, sem ég
þráði. Afturhvarf til náctúrunn-
ar, afturhvarf til þessa, aftur-
hvarf til hins, afturhvarf til aft-
urhvarfsins.
Mig langaSi til aS vera öllum
stundum hjá Pat. Eg skapaði
henni hlutverk, hlutverk eigin-
konunnar, hinnar heimakæru
húsmóður. Fáránleg stefna. Það
er betra aS þroska konuna á því
sviði, sem hugur hennar stefnir
til, en að reyna að fá hana til
aS taka upp eitthvað, sem hún
er í raun og veru. HUgúr Pat
stefndi til leikhússins, en mig
hana, hvaS hún sæi viS
Pat varS vandræðales.
í“)
— Eg hef samúð meS þér,
sagði hún.
Jahá . . .
ViS ákváSum aS giftast í
Evrópu. Mér fannst þaS hlyti
aS vera upplyfting og ánægja
fyrir stúlku, sem aldrei hafði
komiS erlendis.
ÞaS var dásamlegt aS lenda
loks í fyllilega löglegu hjóna-
bandi. Fyrst var borgaraleg at-
höfn í Monte Carlo. Hún var
tiltölulega róleg, bara með alla
frönsku pressuna viðstadda. For
eldrar rnínir sömuleiðis. Loks-
ins var ég aS gera eitthvað lög-
legt, og þá voru þau ánægð.
Foreldrar Pat voru viðstödd.
Sömuleiðis Fred McEvoy, fjöl-
margt samverkafólk, og fulltrú-
ar frá hirS Rainiers prins. Borg-
arstjórinn í Monte Cárlo sæmdi
okkur heiðursmerki.
sannfætður
aS Hettast,
að hann væri
og kunningj-
fyrsta, raunverulega hjónaband.
Patrice var yndisleg. Kjóllinn
hafði verið teiknaður af sérfræS-
ingum, og þaS geislaði beinlínis
af henni.
Eftir athöfnina var smávegis
jarðskjálfti — veizlan — í Hó-,
tel de Paris í Nice. Útifyrir
stóS manngrúi, réct eins og Par
ísaróperan væri að brenna.
Þetta var —■ mér til heiðurs. 1
í miSjum gleðskapnum kom farir við ungmeyju nokkra,
kunningi til mín, náfölur og sautján ára gamla, Denise Du-
Monaco þegar í stað .
mitt á sama staðnum
hafði verið gefinn í borgaralegt
hjónaband.
Oskaplega tekur það surnt
kvenfólk langan tíma að kom-
ast að raun um, að því hafi ver-
ið nauðgað. Eg gat alls ekki
komið stúlkunni eða kringum-
stæðunum fyrir mig. Einn upp-
spuninn enn.
Eg skimaði um með blaðið
í hendinni. Nokkrir ambassa-
dorar voru nærstaddir. Eg brosti
til flotaforingja. Eg leit á móS-
ur mína,. sem stóð skammt fra.
Eiginkona mín, við hlið mína,
var unaðsleg. Hún hvíslaði:
•— ÞaS er leiSindasvipur a
andlitinu á þér, Errol.
—• Það er ekkert. Bara ein
nauSgunarákæran enn.
v — Hvað þá?
— Ójá, elskan mín. Þessi er
I frönsk og hefur sautján ár aS
— Þetta er pottþétt. \ baki.
Farðu þá og sæktu papp-1 — Eg trúi því ekki.
írana fyrir mig, ef þér er al- ^ Eg kyssti konuna mína. Það
vara, sagði ég. Eg var ennþá' cr svona stuSningur, sem karb
maður þarfnast. Fréttin var kom
in út að hliSi. FréttamaSur
nokkur, kunningi minn, kom
HevrSu vinur,
þetta er;
Eng ■
um,
CÍH5
anna var von 02 vísa.
Hann fór fram og færði mér æðandi til mín. Eg þekfcti hann
vel, og hann spurði mig, hvaS
ég ætlaði að ga'a í málinu.
skjölin. Eg las áfcæruna. Þar
sagSi, að ég hefSi meS ofbeldi
á svívirðilegasta hátt haft sam-
hvíslaði:
— HingaS er kominn maður
til að hitta þig. Hann er með
einskonar handtökuskipun!
vivier að nafni. Þessi glæpur átti
að hafa gerzt um borð í snekkju
minni Zaca ári áður. Eg yrði
! að svara til salca í ráShúsinu í
Eg sagðist verða að svara til
saka.
— Þú veizt,- hvað þú ert að
gera, eklci satt? Það er ekkert
sem heitir laus gegn trygging11
í Monaco.
(Framh. í næsta blaði)
III I EiIII'I'E II E I ’ 11:11!! I' 111111! 11! |' 11': I.
lllllllllllllllllllllillllUIIIIMi:!
« « * L
Kópavogur — nágrenni
| Höfum opnað byggingavöruverzlun að Kársnesbraut 2, Kópavogi
Fyrirliggjandi:
I BYGGINGATIMBUR, ýsar stærðir.
■ SAUMUR
| MÓTAVÍR
_■ ÞAKPAPPI
1 Væntanlegt d næstunni:
STEYPUSTYRKTARJÁRN
1 ÞAKJÁRN
VATNSLEBOSLURÖR
HREINLÆTISTÆKI
ÞILPLÖTUR
| Tekið á móti pöntunum.
Byggingavdruverzlun liópavogs
| Kársnesbraut 2 — Sími 28729
lllllllllllllallllllll■ll■llau■llllllllallllllllllllll•lil[illlllllll•ll■llBllllllll■llill%ll•ll|ll•lltll■ll•ll|ll■l'l|lllll■ll|ll|llllllll■ll■ll|ll■lllll|ll•:l•ll■lllll■lllll■ll•l■ll■ll|||■ll■llllllli■i||llflll