Skátablaðið - 01.12.1999, Side 15

Asta
og jóla-
sveinninn
_ Einu sinni var stelpa sem hét
Asta. Hún var í skátunum og var
mjög góður skáti. Hún kunni allar
skátareglurnar. Dag einn sá hún
gamlan mann. Hún hljóp til hans
°g spurði hvort hún mætti hjálpa
honum. Hann sagði já og Ásta tók
pokana hans og fór með þá alla leið
heim til gamla mannsins. „Takk
fyrir að hjálpa mér," sagði gamli
naaðurinn. „Takk sömuleiðis,"
sagði Ásta. Eftir það kom Ásta dag-
lega til gamla mannsins. Svo komu
]ólin og Ásta hlakkaði mjög mikið
til. Þegar 11. des. var svaf Ásta. Svo
koma jólasveinninn og gaf Ástu
lítinn bangsa. Svo var líka bréf
með. Þegar hún las bréfið hoppaði
hún af kæti. Gamli maður var jóla-
sveinninn og þakkaði henni fyrir
að hjálpa sér. Svo fór Ásta á sjúkra-
húsið og gaf lítilli stelpu bangsann.
Ðaníella Hólm, Heiðabúum
Leikmunakista
Hver skátasveit ætti að eiga sína eigin leikmunakistu. Gott er að eiga stóra
kistu, t.d. bastkistu þar sem safna má saman alls kyns fötum, hlutum og því sem
gott getur verið að grípa til þegar leikþáttur eða skemmtiatriði er sett upp.
Gamlir hattar, stórir skór, jakkar og kjólar finnast oft í kössum eða irrni í skáp
heima, hlutir sem fyrir löngu er hætt að nota. Kannski getið þið fengið það í
leikmunakistuna ykkar!
Hvað er skemmtilegra en að vera út
1 snjónum, byggja snjóhús og snjókarla
°g kasta snjóboltum. En vetrinum
fylgir líka myrkrið sem gefur okkur
svo auðvelt að sjá ljósin. Ef þið farið
aðeins í burt frá götuljósunum og horf-
ið upp í himininn í heiðskíru veðri þá
sjáið þið óteljandi stjörnur. Hvað
þekkið þið mörg stjörnumerki? Getið
þið fundið norður með aðtoð stjarn-
anna? Vitið þið af hverju norðurljósin
koma? Þegar myrkur er þá kveikjum
við á kertum, þá lýsist allt í kringum
okkur. Njótum vetrarins, sumarið
kemur fyrr en varir.
Skátablaðið — 15