Ný vikutíðindi - 22.01.1965, Blaðsíða 6

6
NÝ VIKUTlÐINDI
************************
~ +
k
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
k
k
k
k
★
★
k
k
k
k
k
k
k
k
k
k
k
k
k
k
k
k
k
•Jr
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
ROÖULL
*
4
*
*
4
4
*
4
4
4
4
4
4
Eyþórs Combo |
spilar og
Didda Sveins
syngur.
- x
Matur framreiddur
frá kl. 7.
- x -
Borðpantanir
í síma 15327.
ROÐULL
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
M.
-r
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4

f '
Ástralska
söngkonan
Judy Cannon
skemmtir.
IILJÓMSVEIT
Karls Lillien-
dalhs
ásamt söngkonunni
Bertha Biering
leika og skemmta
KLÚBBURINN MÆLIR
UHÐ SÉR SJÁLFUR
LÆKJARTEIG 2,
SIM3 35 3 55.
VALDIR, SJÁLFSTÆÐIR
IR KAFLÁR ÚR MINNIS-
BLÖÐUM LEIGUBÍL-
STJÓRA I NEW YORK.
EG ER
Furðulegt fólk.
Ég kynntist vel betlara nokkrum á fyrstu árunum,
sem ég var leigubílstjóri. Hann var méð snúinn hand-
legg, hálsinn á honum virtist ekki hafa vald á höfð-
inu og annar fóturinn á honum var van.skapaður, en
að öðru leyti var þetta snotrasti piltur, sem aldrei
vorkenndi sjálfum sér og ég gaf honum oft kaffi með
mér, vegna þess að ég hélt að hann væri einmana.
Svo eitt kvöldið spyr hann, hvort ég vilji ekki koma
heim til sín í kvöldverð á sunnudaginn, svo að hann
geti kynnt mig fyrir konunni sinni, því að þau þekki
ekkert af fólki í New York og séu ósköp einmana.
Næsta sunnudag hringi ég dyrabjöllunni hjá þeim,
og húsbóndinn kemur sjálfur til dyra, nema að nú
er hann alheilbrigður að sjá og ekkert að honum að
finna. Ég held að ef til vill sé þetta bróðir hans, en,
nei, það er enginn annar en maðurinn, sem ég þekki.
Hann er ríkmannlega klæddur og lítur út fyrir að
vera vel efnaður lögfræðingur eða læknir.
Hann kynnir mig fyrir konunni sinni, hávaxinni
og mjög fríðri stúlku, sem er alveg eins og sú kona,
sem mig hefur alltaf dreymt um að eignast, svo að
ég álykta að líklega viti hún ekki á hvern hátt eigin-
maður hennar aflar sér þess fjár, sem þarf til að
greiða fyrir hina glæsilegu íbúð, sem þau búa í.
Máltíðin er hin ánægjulegasta. Þa-u eru bæði
skemmtileg og segja mér ágætar sögur af reynslu
simni í öðrum borgum. Þau hafa ferðast mikið og eru
mjög undrandi á því, að maður eins og ég, sem virð-
ist vera fróður um svo margt, skuli aldrei hafa ferð-
ast út fyrir borgartakmörk New York.
En ég skáka j)eim með endurminningum mínum frá
stórborginni og skólasögum. Við hlæjum öli mikið,
og ég gleymi því, hvernig viðkynningu minni við
manninn er varið og er sannfærður um að þetta séu
sannar manneskjur og að við rnunum verða vinir ævi-
langt.
Jæja, tveir tímar líða, og hún segir að það væri
gaman að skreppa í bíó. Hann þvertekur fyrir það;
minnir hana á að þau hafi ekki ráð á því, þar sem þau
séu að safna sér fyrir að fara heim aftur og stofna
gott fyrirtæki. Þegar þetta er rætt kemst ég að því,
að frúin vinnur sem framreiðslustúlka, til þess að létta
undir með þeim, og ég vorkenni henni og manninum
hennar að þurfa að vinna svona til þess að geta
komið undir sig fótunum. Að lokum fer ég þess á
leið við þau að mega bjóða þeim með mér á kvik-
myndahús, og þau þiggja það með orðmörgum afsök-
unum.
Svo að ég fer með þau inn 1 borgina í Music Hall,
og myndin er ágæt og sviðssýningarnar ennþá betri.
Á eftir ætla ég að bjóða þeim upp á drykk og kveðja
svo. En, nei, þau vilja að ég komi heim með þeim
aftur, og hún segist ætla að bjóða mér sælgæti, sem só
búið til eftir gamalli fjölskylduuppskrift — betra en
ég hafi nokkum tíma áður smakkað.
Svo mér féllur það vel, að þau skuli líka vera að
reyna að spara mér útgjöld, og við förum öll heim til
þeirra. Þar biður hún um að hafa sig afsakaða, og ég
held að hún hafi farið fram í eldhús, en brátt kemur
hún aftur og er þá í aðskornum og mjög flegnum nátt-
kjól. Hún sezt svo í stól, eins og hún hafi steingleymt
sælgætinu, sem hún ætlaði að búa til. Hún fer að gera
sig til við mig, fyrir framan nefið á manninum sínum.
Jæja, ég er ekki neinn skólastrákur á þessu sviði,
en ég veit hvorki hvað ég á að gera eða segja. Hér
er þessi seiðfagra kona að gefa mér undir fótinn, og
maðurinn hennar er í sama herbergi og við.
Þessu fer fram í klukkustund eða lengur. Ég geri
mig líklegan til að fara nokkrum sinnum, en hvorugt
þeirra taka það i mál. Svo að ég sit svolitið lengur,
og þessi leikaraskapur heldur áfram og ég fer að
kunna ver og ver við mig.
Eftir nokkra stund sendir maðurinn konuna sína út
undir einhverju yfirskyni og snýr sér svo að mér
hastur í máli — kveðst hafa haldið að ég væri fjör-
ugur karlmaður og að ég væri ekki mótfallinn því að
eiga gleðistund og að allir aðrir, sem háttuðu hjá kon-
unni hans yrðu að borga tuttugu dollara, en að ég
þyrfti ekki að greiða nema fimm dollara og ég myndi
fá dálítið alveg spésíalt.
Ég var svo reiður að ég kom ekki upp nokkru orði
í fyrstu. Svo bölvaði ég honum í sand og ösku og
spurði, hvort hann væri betlari eða alfons. Hann kvað
betl vera sérfag sitt, sem hann tæki alvarlega, og að
konan sín hefði unnið sér inn fyrir menntaskólanámi
með því að selja líkama sinn, og á hverjum f jandanum
væri ég svona hneykslaður. Hvers konar fáráðlingur
væri rg eiginlega, fyrst ég hefði aldrei kynnst svona
fyrirkomulagi fyrr.
Ég flýtti mér svo út úr húsin : að ég sk’Idi við
hann talandi við sjálfan sig o°- ég var svo miöur mín
eftir þetta að ég gekk alla leiðina he'm til rx'n. S'vmt
er ég borinn og barnfæddur í Nev/ York og kalla ekki
allt ömmu mína.
Hún átti skilið
rassskellingu
Sunnudagsmorgun nokkurn keyri ég út úr Penn-
stöðinni tómur, og á horninu á 31. stræti og 8. Breið-
götu sé ég stúlku með komabarn 1 fanginu vera að
svipast um eftir leigubíl. Svo ég stoppa.
Hún opnar dymar, kastar barninu í aftursætið, hróp-
ar til mín að aka með það á Munaðarleysingjaheimili
New York-borgar og tekur á rás.
Ég veit ekki hvaðan á mig stendur veðrið, en flýti
már út úr bílnum og hleyp á eftir henni. Þegar ég
næ henni, gríp ég í handlegginn á henni og teymi
hana að bílnum. Hún er ekki auðveld viðfangs, kann
að tugtast, en hún gefur ekki frá sér nein hljóð og ég
kem henni brátt inn í bílinn.
..Nú, hvern fiandann ætlarðu að gera við mig?“ æp-
ir hún.
„Hvernig geturðu verið svona grimmlynd?“ spyr
ég. „Hefurðu engar móðurtilfinningar ?“
,.Æ, vertu ekki með þetta væl! Gerðu eins og ég
sagði þér. Nú verð ég að fara! Ég hef mælt mér mót
við mann og er að verða of sein.“
„Hejrrðu góða, þú skalt sitja álveg kyrr þar sem
þú ert og ta’a við mig, því annars skal ég aldeilis