Ný vikutíðindi - 22.01.1965, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTlÐINDI
7
gefa þér yfirhalningu. Veiztu ekki, að leigubílstjóri
myndi lenda í miklum vandræðum með að gefa skýr-
ingu á því, ef hann færi með barnið þitt til lögregl-
unnar eða á munaðarleysingjaheimilið?“
„Hvað í andskotanum heldurðu að þessi roðlingur
hafi verið mér nema eintóm vandræði?“ spyr daman
°g kveikir sér í sígarettu.
Mig langar mest til að berja hana, en ég ákveð
samt að reyna að komast að raun um, hvers vegna
hún er svona. Svo að ég fæ hana til að tala um sjálfa
Big, Og þau mál, sem hún hefur áhuga á að ræða, eru
slik, að ég trúi varla mínum eigin eyrum. Mér verður
flökurt, en að lokum fæ ég hana til að viðurkenna að
hún eigi móður á lífi í útborginni Bronx.
Eftir nokkurt þref fæ ég heimilisfang hennar og ég
keyri stytztu leið þangað. I eitt eða tvo skipti hélt ég
að hún ætlaði að stökkva út úr bílnum, en ég skipti
mér ekki af því. Ef hún hefði verið systir mín hefði
eg með ánægju hálsbrotið hana.
Heima hjá móður hennar varð ég að fara sjálfur
með barnið inn. Gamla konan reyndist vera mjög
elskuleg og góðleg, og hún þakkaði mér og tók við
barninu.
„Ætlið þér að vera svo góður og tilkynna lögregl-
imni þetta ekki?” sagði hún með bænarómi.
„Ætlið þér að annast barnið vel, ef ég geri það
ekki?“ spurði ég.
„Já, já“, kjökraði gamla konan.
„Hvað viljið þer að ég geri við dóttur yðar?“ spurði
ég.
„Farið þér með hana. Ég vil aldrei sjá hana fram-
ar. Ég vil ekki að hún stígi fæti sínum inn á mitt
heimili. Hún er skeppna og óféti. Hún hugsar ekki
um annað en dans og karlmenn. Hún á eiginmann,
sem er ennþá í herþjónustu erlendis, en hún hefur
verið vond eiginkona alveg frá því fyrsta. Látið hana
ekki konia inn. Farið með hana.“
Svo að ég geng út úr húsinu, áður en sú gamla fær
hjartaslag — svo reið er hún dóttur sinni — og fer
mn í bilinn.
„Jæja, góða, þá er það ekki meira. Farðu!“ sagði ég.
„Láttu ekki svona strákur,“ segir hún. ,,Það var þér
að kenna að ég komst ekki á stefnumótið, sem ég
ætlaði, svo að nú getur þú boðið mér út.“
, Farðu út!“ hrópa ég og held dauðahaldi um stýr-
!ð, því að ég er hræddur við að ég muni ekki standast
það að leggja hendur á hana.
„Heyrðu, viltu ekki fá túrinn borgaðann?“ segir
hún striðnislega.
Svo að ég lít á klukkuna og sé að gjaldið er komið
yfir þrjá dollara.
„Jú,“ svara ég, „borgaðu, og farðu svo fjandans
til.“
, Heyrðu, vinur, komdu inn. Ég skal borga þér túr-
Jnn með nokkru, sem er miklu betra en peningar.“
Nú var mér nóg boðið. Ég þaut út á gangstéttina,
þueif upp afturhurðina og kippti stúlkunni svo ónota-
iega út að höfuðið á henni slóst við dyrastafinn. Hún
fór að slá til mín og æpa upp, en ég kastaði henni
bara á gangstéttina, hljóp út í bílinn og ók í burtu.
Ég fyrirlit menn, sem berja konur, en í þetta skipti
langaði mig reglulega til að rassskella kvenmann.
Lauslát kvensnift
Það er til alls konar kvenfólk, ég þarf ekki að segja
Þér það, og 1 mínu starfi venst maður því flestu. En
það er ein kvenmannstegund, sem ég get ennþá ekki
þolað. Eins og sú sem ég var að aka í gærkvöldi.
Ég er að renna fram hjá mjög frægum nætur-
klúbb, þegar dyravörðurinn gefur mér merki og opn-
ar bílhurðina fyrir manni með pípuhatt og mjög glæsi-
legri dömu.
Ég ek þeim að fögru og dýru húsi, og þegar þang-
að kemur er dyravörðurinn hvergi sjáanlegur, svo að
maðurinn bölvar aftur í sand og ösku og biður mig
að hjálpa sér upp. Hann var ekki drukkinn, en ekki
heldur allsgáður. Ég fylgdi honum upp að íbúðardyr-
LÁRÉTT: 1. fljótt, 5.
gamma, 10. yeningur, 11.
skordýra, 13. spurn, 14.
titra, 16. land (þf.), 17. for-
setning, 19. svar, 21. leiði,
22. dvelur, 23. brotsjór, 26.
innheimta, 27. ungviði, 28.
stjórnin, 30 skemmd, 31.
lása, 32. sælu, 33. eins, 34.
eins, 36. óbrotið, 38. grun-
aði, 40. vein, 41. svella, 43.
plokkaður, 45. skrá, 47.
hanga, 48. athugum, 49. ald-
ur, 50 venja, 51 fyrstur, 52
tala, 53. eldiviður, 54. guð,
55 viðbót, 57. hrynjanda. 60.
skóh, 61. stjóma, 63. fól, 65.
skrapa, 66. fjölmennt.
LÓÐRÉTT. 1. titill, 2.
kyrr, 3. flanið, 4. skán, 5.
tala, 6. angra, 7. þraut, 8.
ra, 9. ryk, 10, rannsaki, 12.
vorkenna, 13. fugla, 15. anna
16. skjótu, 18. stóra,
20. venju, 21. bæti við,
23. hláleg, 24. samþykki,
25. líkamshlutum, 26. eink.
bókst., 28. plöntur, 29. bítur,
35. vagnar, 36. eiga, 37. suð-
urlandabúi, 38. skíthæll, 39.
slæmt, 40. lasta, 42. ristir,
44. á fæti, 46. þunga, 51.
skeyta við, 52. klampar, 55.
ílát (þf.), 56. reykjarmökk-
ur, 58. forföður, 59. tölu, 61.
slá, 64. eins, 66. tala.
LAUSN
á síðustu krossgátu
LÁRÉTT: 1. staka, 5. al-
sæl, 10. staur, 11. óáran, 13.
Ia, 14. krók, 16. hata, 17. af,
19. okt., 21. gul, 22. knýr,
23. fríða, 26. voða, 27. kan,
28. tafsamt, 30. rak, 31.
durgi, 32. rautt, 33. ól, 34.
L. R., 35. ó, 36. Ámes, 38.
kenna, 40. R, 41. mór, 43.
agalega, 45. una, 47. afla,
48. aumra, 49. ýtan, 50. gúa,
51. R, 53. tug, 54. I I, 55.
ausa, 57. illa, 60. M A, 61.
nisti, 63. lynda, 65 latti, 66.
eltar.
LÓÐRÉTT: 1. st, 2. tak,
3. aura, 4. kró, 5. a, 6. lóa,
7. sáta, 8. æra, 9. la, 10.
sakna, 12. nauða, 13. lokka,
15. kerfi, 16. háðar, 18.
flakk, 20. týnd, 21. gort, 23.
faglega, 24. ís, 25. amalega,
26. V, 28. tróna, 29. tuma,
35. ómagi, 36. árla, 37.
sauma, 38. kerti, 39. autt,
40. ranga, 42. ófúin, 44. lm,
46. nauma, 49. ý, 51. mtt,
52. flyt, 55. asa, 56. sit, 58.
111, 59. ana, 62. il, 64. dr.
************************ (-x-***)*-)*-**-****-****)*-*)*-**-**)'
unum, vegna þess að hann vildi ekki láta lyftuvörð-
inn fara upp með mig, og hann rétti mér tíu dollara
seðil og segir: “Jæja, bílstjóri, aktu ungu dömunni
heim.“
„Sjálfsagt, en þú hefur látið mig fá of mikla pen-
inga!“
„Allt í lagi. Farðu með hana. heim til sín.“
Ég kem niður og fer inn í bílinn. „Hvert á ég að
aka, frú?“
„Bíddu þangað til ég er komin út, ef þér er sama“,
segir hrjúf og kuldaleg karlmannsrödd. Ég lít við, og
þarna er þá dyravörðurinn að faðma og kyssa kven-
manninn, og hún nýtur þess sýnilega.
Svo að þau láta mig bíða góða stund. Loksins fer
han-i út og segir: „Góða nótt, elskan. Sé þig bráð-
um.“
Hann fer á sinn stað, og hún biður mig að aika að
öðru húsi við Park Avenne, ofar í borginni. Meðan við
ókum áfram spyr hún, án þess að ég gefi henni nokk-
urt tilefni til þess: „Brá þér í brún, bílstjóri?“
Ég svaraði ekki. Fyrir löngu komst ég að raun um,
að allar svona kvensur hafa sína eigin persónulega
afsökun fyrir þvi að hafa fleiri en einn í takinu. Ég
held að með því að opna ekki munninn komist ég
kannske hjá því að lenda í vanda. En hún heldur
áfram að tala, eins og ég væri hennar bezti vinur.
„Ertu ekki einu sinni undrandi?“ spyr hún.“ Þú skil-
ur, að fyllibyttan áðan er væntanlegur eiginmaður
minn, en ég elska alla myndarlega menn, og dyra-
vörðurinn þarna kunni sannarlega vel til verks. En
vel á minnst, hvenær ertu Jaus? Eigum við ekki að
fá okkur glas saman?“
Þá loksins tók ég til máls. „Því miður; ég þarf að
vinna í alla nótt og get ekki komið með þér.“
„IJt af hverjum fjandanum ertu svona durtslegur ?“
hreytir hún í mig. „Stoppaðu bílinn!“ Og hún fer út
á miðri Park Avenne, og veifar öðrum leigubil. Jæja,
í þetta skipti þurfti ég ekki að efast við neinn út af
fargjaldinu til mín.
(Framh. á bls. 3)