Ný vikutíðindi - 25.02.1966, Síða 4

NY VIKUTlÐINDl
Bílasölur...
Framhald af bls. 1
meim auglýsi bíla sína sjáJfir
eða jafnvel skipti á þeim og-
nýjum bílum, en sá verzlun-
anmáti virðist nú færast í
aukana.
GAMLIR BlLAR UPP I
NÝJA
Það var fyrirtækið Jón
Loftsson h.f., sem reið á vað
ið og tók af leigubílstjórum
bifreiðar þeirra upp í nýjar
Rambler-bifreiðar og virðist
hafa tekizt mjög vel, eftir
því sem kunnugt er. Síðar
kom sama fyrirtæki, eða
dótturfyrirtæki þess, með
hina aður vinsælu Chrysler-
báfireiðar á markaðinn með
sömu skilmálum.
Nú nýlega auglýsir einn
þekktasti bílasaJlinn í Reykja-
vík, að hann hafi tekið að
sér umboðið fyrir Fiat-bíla
og taki af fólki gömlu bíl-
ana upp í þá nýju. En þessi
ágæti maður auglýsir samt
ekki iþað, að ef bílarnir sslj-
ast ekki fyrir það verð, sem
hann þykist taka þá fyrir,
beri kaupandinn áhættuna en
ekki hann.
J rekstur bílaleiguvagna erlend
is og fór hann sér hægt á
stað.
Strax og hann auglýsti
spruttu upp bílaleigur eins
og gorkúlur, ekki einungis í
Reykjavík, heldur út um allt
land. Allir vldu græða sem
mest á þessum nýja atvinnu-
vegi á íslandi. Hvað skeði
svo? Bílaleigurnar urðu svo
margar að enginn græddi
neitt, og margir jafnvel fóru
rakleiðis í gjaldþrot.
einkennilegir verzl-
UNARHÆTTIR
Hér er einkennilegur verzl-
'unarmáti á ferðinni. Hann
fær fullt verð fyrir nýja bíl-
inn og full sölulaun fyrir
gamla bílinn og tekur enga
áhættu. Sér fólk virkilega
©kki í gegn um þetta ? Þegar
svo minnst er á þetta, er
svarað með þóttaskap og jafn
vel hroka. Þetta getuir ekki
blessast, cg umboðin hin
verða að berja þessa sam-
keppni niður strax.
Við erum ekki á móti þvi,
að menn fái fyrir sitt, en það
er óþarfi að gre’ða enda-
laust til manna, sem enga
áhættu taka á sínurn við-
skiptum eins og aðrir kaup-
menn. Vonandi herðist sam-
keppnin hér og gefi kaupend
um einhverja þjónustu. Það
er liðinn haftatíminn, þegar
þekkja þurfti mann, sem
þekkti mann, til að fá bíl
keyptan.
BlLALEIGURNAR
Undanfarið hefur verið
erfitt fyrir bálaleigur að
halda starfrækslu sinni gang
andi. Þær hafa verið seldar
og jafnvel boðnar upp. I einu
tilfellinu var jafnvel látið
bgigja orð að því, aði ofcur-
lánarar bæjarins héldu fyrir-
tækinu gangandi.
Það eru ekki nema nokkur
ár siðan fyrsta bílaleigan var
stofnuð. Mér var sagt að þar
hafi verið maður á ferð, sem
hátt legugjald
Á f jórðu siðu Morgunblaðs
ins auglýsa ekki lærri en
fimm bílaleigur daglega.
Vetrargjöldin eru kr. 300,00
á dag og kr. 3,00 á hvern
kílómeter. Á sumrm fer gjald
ið upp í kr. 500,00 og jafn-
vel meira á dag.
í auglýsingapésa frá ensk-
um bílaleigum, sem við sá-
um nýlega, er gjald ð sem
svarar kr. 1440,00 á viku eða
um kr. 205,70 á dag; inni-
faldir eru fyrstu 100 kíló-
metramir og síðan kr. 2,00 á
hvern kílómetra. Þetta er
sumargjaldið, en vetrargjöld
er ekki tekið fram, og mun
þó vera talsvert minna.
Hvað er hér að ske ? Hvers
vegna er gjaldið svona hátt?
Eg hefi heyrt sagt, að bif-
reiðamar séu dýrari á ís-
landi en í Englandi, en mér
er þó kunnugt um að bif-
reiðaskattur (Exicetax) þar
er geysihár eins og hhér.
irtæki á sama hátt og önnur
fyrirtæki gera, þær blómg-
ast áreiðanlega fljótt, en
hinar deyja fjárhagsdauða.
Það þarf enginn að halda, ao
hægt sé að kaupa tugi vagna
mest-alla að láni — og það
jafnvel á okurlánum.
Hægfara þróun og ömgg-
ur fjármálarekstur er það,
sem gildir í þess.um viðsk'pt-
um, sem öðmm.
★-tc-K-k-k-k-K-k-K-k-k-K-k-tc-K-k-tc-lc-k-k-K-K-k-l
Aðsent bréf...
Framhald á bte. 4
VARAST ÞARF BLEKK-
INGAR
Við borgarar verðum að
taka okikur saman og gera
meiri kröfur til þeirra, er
veita þjónustu sem þessa.
Eina leiðin er sú að kynna
sér betur við hvern maður er
að gera viðsikipti og láta
ekki fljótfærni ráða málun-
um.
Seljendur verða að kynna
sér þá pappíra, sem þeh' fa
fyrir bifreið sína og láta
ekki blekkjast, þó upphæðin
sé töluvert hærri en við stað
greiðslu. Trygging í bílnum
getur oft verið lítis virði, ef
útborgun er Mtil. Það er
auðvelt að eyðileggja verð-
mæti á mjög stuttum tíma.
Kaupendur verða að kynna
sér fullkomlega ástand þess
bíls, sem boðinn er til sölu
og bera saman söluverðið
við kunnuga menn.
Bílasalamir eiga að gæta
að sér og byggja upp sínar
bilasölur þannig, að þeir
verði þekktir fyrir heiðar-
leika og njóti traiusts hjá al-
menningi.
Bílaleigumar eru misjafn-
ar, og þær sem veita góða
þjónustu fyrir sanngjarnt
var bmnn að þrautkynna sér| verð og byggja upp sitt fyr-
anna.
Við nánari athugun komst
ég auðvitað að því að hér
var alls ekki verið að kvarta
yfir siðferðilegum skakka-
föllum ... því hver vill ekki
lúta ljúfu boði freistingar-
innar? Nei, hér var auðvit-
að um að ræða fjárhagslegu
hiiðina, því, eins og sagt er
upp á danskan máta: Töm-
mermændene begynder i
Pengepungen.
Eins og yður er sjálfsagt
farið að gruna er ég ein af
þessum yfirgefnu konum,
sem að yðar dómi mergsýgm'
fyrrverandi eiginmanninn.
Ef þér nenmð að lesa lengra
vil ég gjaman segja yður
sögiuna imi juað — ©g skal
ekki fara út í smáatriði.
Við vorum gift í 10 ár,
hann var 33ja ára, þegar við
giftum okkur. Frá þvi hann
var 22 ára hafði hann haft
ágætar tekjur (iðnaðarmað-
ur). Á þessum 11 árurn, frá í
því hann lauk námi og þar
til við fórum að búa í tveggja
herbergja leiguíbúð, hafð.
hann ekki lagt fyrir einn
einasta eyri af launum s.’num
og allt, sem hann flutti með
sér í búið, fyrir utan sina
heittelskuðu persónu, var
slitinn svefnsófi, tveir arm-
stólar ásamt gömlum plötu-
spilara og fáeinum útjöskuS-
um jazz-plötum.
Þér spyrjið auðv.tað af
hverju nokkur kvenpersóna
hafi viljað eiga svona mann.
— Ja, það er nú það; maður
er ekki nema einu sinni á
ævinni ungur og ástfanginn.
Þegar við skildum var
hann búinn að stofnsetja og
koma á laggirnar eiginfyrir-
tæki. Við áttum fjögurra
herbergja íbúð og þrjú börn.
Það gefck þó ekki þrauta-
laust. Margan daginn var
hann fúll og drýldinn, þegar
ég var að púrra hann upp
til að koma sér áfram, fá í
sig einhvem metnað og
skapa öryggi fyrir börn'n
okkar og fyrir okkur sjáflf,
svo við stæðum ekki allsnak-
in á berangri lífsins, þegar
ævikvöldið margrómaða færði
ist yfir oíkkur.
Nú, þetta gekk allt saman
og hann fór ekki dult með
það, að hann eignaði mér
stóran þátt í velgengni sinni.
Eg einbeitti mér að því að
gera heimihð vistlegt og að-
laðandi fyrir hann, svo hann
nyti þar hvildar eftir langan
vinnudag.
Hvað skeður ? Eftir því
sem fyrirtækið eflist og
stækkar, þarf hann að vera
fleiri og fleiri kvold í burtu
til að sinna ýmsum viðskipta
samböndum, sem af þvl
leiddu. Áður en varði var
hann farinn að drekka og
kom sifellt seinna heim á
næturnar.
Eg er ekki feit, ekki Ijói
°g eLki púkó; ég elskaði
hann og ég lét hann alitaf
finna það..
Nú erum við skilin, ég bý
íbúðinni okkar (leturbr.
N. V.) og hann kvartar við
drykkjubræður sína mn
hvað ég sé dýr í rekstri —
um leið og hann pantar aft-
nr 1 glösin handa þeim og
nýju vinkonunni sinni.
Einn tvöfaldur sjúss
handa henni kostar jafnmik-
ið og ein gúmmístígvél handa
minnsta stráknum okkar.
Erum við ekki heimtufrek ?
Eg er að hugsa um að fá
mér vinnu, þó ég þurfi þess
ekki nauðsynJega (leturbr.
N. V.), mig Jangar til að
hitta folk og finna að ég se
manneskja en ekki yfirgefin
ambátt..
Og einihverntíma fer ég
kannski út að skemmta mér
og kynnist giftum maani,
sem þarf á vinkonu að halda,
og ef til vill kemst ég þá að
því, að hvaða leyti ég brást
manninmn mínum og af
hverju honum vex fram-
færsla mán svo mjög í aug-
urn.
Kannski fæ ég þá tilefnl
til að skrifa yður aftur.
Eg set efcki nafn mitt u id-
h" þetta bréf, það skiptir m'g
engu, hvað þér gerið við það,
en ef nauðsyn krefur skal
ég gangast við þvi, hvar sem
er.
Reykjavik, 13. febr. 1966.
skuldum, ekki sízt hjá þeim
aðilum, sem skreyttir eru
meði nöfnunum „hmn ríki“,
bunna sumar hverjar að vera
dálítið vafasamar, ef betur
er að gáð. Það er vitað, að
á bak við upphæðir, sem
skipta tugum og hundruðum
rud ‘umuniiiuoq nfq 'BuoCixrui
engar raunhæfar eignir,
nema hin litníku nöfn hinna
margbreytiiegu skuldakónga
stjórnarinnar.
Nú, þessu verður vafalaust
ekki breytt, enda ekki annað
sjáanlegt en að fólk uni
þessu tiltölulega vel, en þó
eru uppi raddir um það, að
timabært sé að fylgja auknu
skattaeftirliti eftir með nýrri
eignakönnun, sem er að vísu
óvinsælt orð, en hefir þó sína
merkingu.
Það er almæli, að almennt
séu tekjur síðasta árs tald-
ar betur frarn en áður. Um
fyrirgefningarákvæði skatta-
málaráðherrans er það að
segja, að fæstir munu telja
sig hafa efni á að notfæra
sér þau fríðindi, og almennt
mun með þvi reiknað, að
þeir, sem telja sæmilega
fram fyrir s.l. skattár, verði
látnir þar með sleppa.
Skuldabréf nafnskráð?
Svo eru aðrir, sem telja
bráða nauðsyn á nýrri
eignaköimun og þeirri breyt-
ingu á skuldabréfum að láta
nafnskrá þau ölí, en það
myndi koma illa við kaunin
hjá þeim, sem lægnastir
hafa reynst í skattsvikunnm.
En þetta er ekki eins létt
og einfalt og margur kann
að halda. Það er álit margra
ábyrgra aðila, að bankarnir
bókstaflega hjálpi mönnum
til að svíkja undan skatti,
með því að geyma skattsvik-
ið og undandregið fé, en lofa
viðkomendum svo að hafa
slkuldir hjá bönkunum, sem
fram eru taldar.
Svo bætist við þessa skatt
lekastaði tekjur af smygli og
tollfrjálsum innflutningi, sem
virðist meira og minna opin-
ber eða háflf opinber, saman-
ber það, að maður, sem mik-
ið hefir verið orðaður við
4 ^ _ frjálslegan innflutning, er
einu af viðskiptalöndum sín
Eignakönnun
(Framh. af bls. 8)
þetta áfram. Mörgum tekst
bæði um langan og stuttan
táma að velta þessu svona á
undan sér, en aðrir, og þeim
fer fjölgandi, verða verðbólg-
unni og ásælni hins opm-
'bera að bráð.
um í kunningjahópi þar'
lendra manna kallaður Grözf
smugíer. . x
Eignakönnun tímabær?
Eignatölur bankanna. sem
bundnar eru í út'standand:
Hann er frá...
Framhald af bls. 7.
andi afbrýðisemi, stakk hani
höfðinu niður í töskuna os
tók að róta til í innihald
hennar. Heilinn í honum vai
algerlega lamaður.
,,Hún er frá Tommy?“
tauitaði hann ósjáLfrátt.