Ný vikutíðindi - 25.02.1966, Qupperneq 6

(
NY VIK OTlÐINDl
KLOBBURINN
HLJÓMSVEIT
Hann er frá Tommy!
Karl Lillien-
| dahls
Söngkona:
i Erla
i Traustadóttir
ítalski salurinn:
Hljómsveit
ELFARS BERG
AAGE LORANGE
leikur í hléum.
IjÆKJARTEIG 2,
SÍMI 35 3 55
IK-k-k-k-d K-K-tt-kV-k-k-K-KK-K-X-tt-K-KK-K-K-k
ROÐULL
Hljómsveit
í Magnúsar Ingi-
: marssonar
*
Í
k
k
i..
* Songvarar:
t
~ mr mm — <mm - _
imur
og
fAnna Vilhjálms
* Nýir skemmtikraftar:
-k
t
*
i
i
i
I
*
I
t
t
i
M-k-k-fc-k-k-fc-k-k-k-k-tc-fc-k-k-k-k-Mc-fc-k-k*
Smásaga eftir
TEDDY LENNOX
Billy Ashton hafði fengiö
ojrð fyrir að vera spilafífl —
og ekki alveg að ástæðu-
lausu Eitt sinn á æskudög-
um sínum hafði hann komizt
í svo alvarlega spilaskuld, að
hann hafði ekki séð annað
ráð en að leita á náðitr föður-
systur sinnar, Jannie Hop-
kins, sem hann einhvern
tíma átti að erfa, og játa allt
saman og sárbiðja hana um
lán, svo að hann gæti greitt
þessa æruskuld, sem hann
var kominn í.
Hjá þessu varð ekki kom-
izt — Jannie Hopkins var sú
eina, sem hafði efni á að
leggja peningana á borðið —
og hún gerði það .. . enda
þótt hún gerði það ekki fús-
lega!
I aukagetu fékk Billy Ash-
ton álnarfanga siðaprédikun
— ennþá lengri og hvassyrt-
ari en hann hafði búið sig
undir!
Aftur á móti lét Jannie
Hopkins honum alveg eftir
að ákveða, hvort hann end-
urgreiddi upphæðina eða
ekki (þegar hann einhvern
tima yrði fær um) . . . hún
sagði það að vísu svo me'n-
lega og sykrrsætt, að jafn-
vel hinn forhertasti hefði
með sjálfum sér svarið þess
dýran eið, að þessa peninga
skyldi hún vissulega fá
greidda við fyrsta tækifæri!
En samt myndi ekki rátt
að staðhæfa, að þetta hefði
verið eina ástæðan til þess,
að Billy Ashton fór viku eft-
ir viku til Jannie frænku til
að borga upp í skuldina. Það
verður að minnsta kosti að
bæta því við, að þessar heim
sóknir veittu honum mjög
svo kærkomin tækifæri til að
hitta Ednu Sarnes — unaðs-
lega stúlku, sem um þessar
mundir dvaldi hjá Jannie
frænku. Maður má að
minnsta kosti geta sér þess
til, að dvci hennar á heimil-
inu hafi ekki dregið úr hin-
um tíðu heimsóknum hans -
einkum að því athuguðu, að
samtímis því, að síðasta af-
borgun var greidd, heppnað-
ist honum að biðja Ednu
Sanness, án þess Jannie
frænka vissi af.
Ef til vil'l hefur Jannie
Hopkins fundizt það vera að
launa gott með illu, að hann
vildi hrifsa Ednu frá henni.
Þess vegra gerði hún aht,
sem í hennar valdi stóð ,til
að ráða Ednu irá að binda
trúss sitt við Biliy Ashton —
— að minnsta kosti fékk
Edna það heilræði að halda
fast í taumana -— einkum
skyldi hún sporna við því
með öllum ráðum, að hann
kæmi nokkru sinni framar
nálægt spilaborði.
Þannig gekk það til, að
Billy varð að lofa henni há-
tíðlega að snerta aJldrei spil
.. . og ástfanginn maður er,
eins og alkunnugt er, til með
að lofa hverju og einu, ,sem
hin heittelskaða kann að
fara fram á!
Hjónaband Ednu og Billys
virtist ætla að verða hið far-
sælasta, og þau höfðu iíka
allt, sem þurfti til þess, að
svo gæti orðið. Þeim þótti
innilega vænt hvort um ann-
REYNDU!
Matur framreiddur
klukkan 7.
frá*
★
★
k
★
★
★
Stattu með bakið fast upp
að vegg, þannig að hælarnir
snerti vegginn. Taktu pen-
ing upp af gólfinu, án þess
að láta hælana losna frá
veggnum.
Statttu með báðar tærnar
jafn langt fram. Krjúptu á
kné og re'stu þig upp aftur,
án þess að neyta handleggj-
anna eða hreyfa þig úr spor-
unum.
Klappaðu þér á ernið msð
annari hendi og nuddaðu
magann með hinni.
L'ggðu endilangur á bakið
með handleggina meðfram
hliðunum og láttu lófana
snúa að þér. Stattu svo upp,
án þess að hjálpa þér með
höndunum. Fyrst er rétt að
sitjast upp og svo að standa
upp ef það tekst.
Liggðu flatur á bakið, með
handleggina krosslagða á
brjóstinu. Rístu á fætur, án
þess að losa handleggina eða
nota olnbogana.
Leggðu korktappa á gólf-
ið, fimm fet frá þér. Farðu
á fjóra fætur. Gríptu svo
með annarri hend'nni um
mjöðm þér. Síðan áttu að
beygja þig fram og taka
tappann með tönnunum.
Loks rístu upp aftur, án
þess að nota nema aðra
höndinna þér til hjálpar.
að — þau áttu sameiginleg á
hugamál, og Edna gerði
hvað hún gat til að gera
Billy lífið ljúft. Við þetta
bættist, að verzlunin, sem
Billy hafði stofnað, gekk vel
og óx — og einmitt, þegar
auka þurfti starfsemina með
allmiklum tilkostnaði, dó
Jannie frænka, eftir að hafa
arfleitt Billy og Ednu að öllu
sínu.
Skömmu eftir jarðarförina
fór Edna í nokkurra v kna
heimsókn til vinkonu sinnar,
en Billy átti allt of annríkt
til að geta farið úr borginn.
Örlögin höguðu því þannig
til„ að strax fyrsta dagiun,
þegar Billy sem grasekkju-
maðux’ borðaði kvöldverð í
eina sómasamlega veitinga-
húsi borgarinnar, heilsuðu
honum iþrár fornvinir, sem
stóðu þar og vantaði fjórða
mann í bridge.
Nú voru góð ráð dýr!
Það myndi þó vera alltof
hlægilegt af framgjörnum og
heppnum kaupsýslumanni að
verða að viðurkenna, að
hann snerti ekki spil, og á-
stæðan væri: ,,Eg má það
ekki vegna konunnar minn-
ar!“
Það var blátt áfram ekki
um annað að gera en segja
,,já takk“ . . . það myndi hin
skynsama Edna verða fyrst
til að viðurkenna — í svona
neyðartilfelli dugðu engin
vettlingatök . . . upp með spil
in, piltar . . .
Billy Ashton hafði ætíð
verið góður bridgespilari, og
þau árin, sem loforðið við
Ednu hafði aftrað honum frá
að spila, hafði hann lesið
um bridge og leyst allar brid
geþrautir, sem hann sá í
blöðum .. . hann var því í
fullri þjálfun, þegar hann
var tekinn þarna sem fjórð'
maður gegn vilja sínum.
En ekki nóg með það!
Hann hafði heppnma með
sér og vann — og af því
leiddi auðvitað, að hann gat
ómögulega færzt undan, þeg-
ar hinir ibáðu hannn að verða
með í næstu viku.
Hamingjan fyigir þeim
hugrökku! — og það átti
sannarlega við um Billy nú.
Hann fékk ekki einasta á-
gæt spil, heldur sagði einnig
svo glannalegar ,,slemmuir“,
að þær voru iðulega ,.dobl-
aðar“ og hainn vann! Og
þegar heimkoma Ednu gerði
um skeið hlé á þeissum á-
nægjulegu, vikulegu spila-
kvöldum, hafði hann unnið:
drjúgan skilding.
Þegar hann síðari hluta
dags bjóst til að fara ti'l
stöðvarinnar og taka á móti
henni, varð honum skyndi-
le°"> ljóst, hversu örðugt
myndi reynast að segja
Ednu, hve freklega hann
hefði rofið heit sitt við hana
— en segja varð það! Svo
voru nú líka allir þessir pen-
ingar . . . þeim gat hann
ekki vel leynt.
Auðvitað myndi Edna
verða reið! Kvenfólk var nú
einu sinni þannnig — Það
bítur sig fast í smáræði og
æsir sig upp! Líklega g®ti
Edna blátt áfram ekki skilið,
að hann skyldi ekki straU
lýsa því yfir af fullri djörf-
ung, að hann hefði engan á-
huga á spilum!
Enn hafði hann aldrei lent
í stælu við Ednu . ■ • Það
hafði eiginlega aldrei hlaup-ð
snurða á hjónaband þeirra,
og það var vissulega gremju-
legt, ef svona barnalegt lof-
orð yrði til að spilla öllu.
Allt í einu kom honum
snjallræði í hug!
Furðulegt, að honum
skyldi ekki hafa hugkvæmzt
það fyrr!
Auðvitað var eina ráðið aö
sefa Ednu, þegar hann gerð*
játningu sína ... og hva
myndi svo sem fremur sefa
hana, en ef hann léti hana
fá allan hagnaðinn að gjo±^
Þetta var svo auðvelt, alveg
eins og með Kólumbusaregg
ið forðum!
Og ekki lét hann standa
við orðin ein. Á leiðmnni a
stöðvarinnar fór hann inn t.
gullsmiðsins og keypti dyr-
legan demantshring . . • Peg'
ar hún fengi hann, myn
hún ómögulega geta or 1
reið! . :
Það olli honum enn mei
sálarkvölum en hann hafði
vænzt, að afhenda hringmu
og gera játnmguna. hyis
þá, er þaiu voru komin heam
og hann hafði sett hana ni
ur í hægindastól, svo hun
gæti „ihvilt sig“, dró hann
hringinn rösldega upp u
vasa sínum og rétti henni- ^
Undrun hennar og hritn'
ing var svo fram úr ho >
að hann ruglaðist algerlega
í ríminu og gat með engu
móti haldið ræðustúfinn, sem
hann hafði svo vandlega un
irbúið — eikki sízt þegar hún
bar fram óvænta spurningm
sem alveg kippti jörðinm
undan fótum hans:
y „Nú er ég hissa! Frá hverj