Ný vikutíðindi - 14.01.1972, Síða 1

Frjálst blað
gefift út
án opinberra
styrkja

99
Ekker
IMORBRI
ras.
Mat íLiiasI46
Formaður Þjóðhátíðarnefndar segi af sér vegna
óafsakaniegrar framkomu opinberiega
Það er skýlaus krafa ís-
lenzku þjóðarinnar, að nú-
verandi ritstjóri Morgun-
blaðsins, Matthías Jóhann-
essen, segi af sér störfum í
Þjóðhátíðarnefnd, sem hann
er nú formaður í, eftir að
hafa orðið sjálfum sér og
öðrum til skammar fyrir
óafsakanlega framkomu í
æðstu menntastofnun þjóð-
arinnar, svo að leiða þurfti
hann þaðan burtu í járnum.
I kompaníi viS gjálifið
Ný Vikutíðindi birtu frá-
sögn af þessu atviki hinn 3.
desember s.l. ásamt með
mynd, (sem birt er nú inni
i blaðinú), en með þvi að
komið hafa fram háværar
kröfur um, að þetta atferli
ritstjórans hljóti að leiða til
þess, að hann segi af sér
störfum í hinni virðulegu
Þjóðhátíðarnefnd, getur
blaðið ekki annað en tckið
undir þær kröfur, og því er
vakið máls á þessu atviki á
ný.
Það er líka gjörsamlega
óafsakanlegt að menn, scm
liljóta virðingarstöður í
þjóðfélaginu, tilnefndir af
póli tískum áhrif amönnum,
geti, án aðhalds, farið með
flösku í vasanum inn i salar-
kynni Háskóla Islands t. d.,
og valdið þar opinberu og
alvarlegu hneyksli, sem svo
valdi því, að handjárnin ein
duga til að stöðva ósvífnina.
„Ekkert þras, Matthías!“
Ekki hefur ennþá verið
haft eftir orðbragðið, sem
ritstjórinn lét sér um munn
fara á þessaxá gleðistundu
hans, en eitt er víst, að lög-
reglunni krossbrá við rnunn-
söfnuðinn, og knálegum for-
ystumanni hennar vai’ð að
oi'ði, er járnunum var
srneygt upj) á úlnliðinn:
„Ekkert þi'as, Matthías!“ —
og er þctta orðið landfleyg
sctning.
Sagt ei’, að unglingarnir
noti setninguna óspart, og
heyrzt hefur, að lögreglan
noti hana með góðum ár-
angri, því sökudólgar viti
hverju þeir rnegi eiga von á,
ef löggan beitir orðtakinu;
minnugir þess, hvernig fór
fyi'ir Matthíasi.
Hundaþúfan . . .
Margir töldu veg Matt-
híasar mikinn, er hann var
gerður að ritstjóra Morgun-
blaðsins, og héldu því þá
sumir frarn, að sú þúfa gæti
oi'ðið að miklu fjalli.
Framh. á bls. 4
FATAFELLA
VIKIINBíAR
íslen&h wendislkiÞna
IMansal og hasskaup í Líbanon. — Vændi í Khöfn
— Ég hef aldrei á æfi
minni oiðið eins hi'ædd,
sagði ung íslenzk stúlka,
sem nýkomin er heirn frá
Kaupmannahöfn.
Stúlka þessi fór héðan til
Klóangar Mafíunnar
ná hingað
Ekki er lengur vafi á því,
að Mafían teygir orðið anga
sína hingað til lands. Bæði
heyrir maður það utan að
sér og eins hafa blaðinu bor-
izt bréf, þar sem einn bréf-
ritarinn segir hreinlega að
„ekki sé um það að villast“.
Vitað er að hún á mikil
ítök í Danmörku, eða jafnvel
öllum Norðurlöndunum; og
ef henni tekst að læsa kló-
öngum sínum í íslenzkt þjóð-
líf, þá er voði á ferðum.
En því miður er ekki ann-
að sýima en að hún sé að
skapa sér hér vettvang með
uppbyggingu leynikerfis síns
— mútum á hærri stöðum
og svo framvegis.
Eins og við höfum áður
bent á, þá er hér ákjósan-
legt smygl-land. Er auðvelt
að láta stórar séndingar
hreinlega leka inn í landið,
og hefur verið gert, að sögn
áreiðanlegra manna. (Blaðið
hefur m.a. fengið bréf frá
manni, sem fullyrðir þetta).
Síðan er þessi varningur,
sem oftast er eiturlyf, tóbak
eða áfengi; selfluttur héðan
til annarra landa, einkum
hinna Norðurlandanna.
Þá er uppi mjög hávær
saga um það, að pakka hafi
verið hent út úr einkaflugvél
fyrir skömmu á leið hennar
yfir íslenzka landhelgi „á af-
viknum stað“ eins og bréf-
ritari orðar það — úr flug-
vél, sem skroppið hafi til
Danmerkur, þótt ekki sé full
yrt um, hvort sagan hafi við
rök að styðjast, en hún gæti
verið sönn.
Það er lítið tilhlökkunar-
efni( ef Mafían er að sctja
hér upp dreifingarkerfi fyrir
eiturlyf, en hún er til alls
vís; aí því liafa Bandaríkja-
menn reynsluna.
Danmerkui' fyrir þremur ár-
um og hugðist vei-ða svo-
kölluð Operstúlka, en manni
skilst, að það sé einhvers
konar vinnukona í útlönd-
um.
Fljótlega gei'ðist þó Opei'-
stúlkan okkar leið á upp-
vaskinu, enda gefur slíkt
ckki niikið i aðra liönd. Hún
fór þá að vinna hjá Carls-
bérgverksmiðjunum og var
þar í nokkra mánuði.
Og enn fannst henni hún
ekki bera nógu mikið úr
býtum, og fór þá að sjálf-
sögðu að hugleiða, livort út-
litið — sem óneitanlega
stendur henni síður en svo
fyrir þrifum — gæti ekki
oi’ðið sér til framdi’áttar.
Og þá var það, að liún fór
að stunda þann atvinnuveg,
sem er víst jafngamall kon-
unni. Hún gerðist vændis-
kona.
Stxilka þessi kom að máli
við blaðið fyrir nokkru og
sagði farir sínar ekki slétt-
ar.
Hún hafði tekið að sér að
smygla hassi frá Líbanon til
Danmerkur, en það mun til
skamms tíma hafa verið tal-
ið gulls ígildi að hafa ís-
lenzkt vegabréf til þess að
koma slíku góðgæti milli
landa.
Að vísu skeði það fyrir
ári, að íslenzk stúlka var
tekin og dæmd fyrir slíka
iðju, en það er nú annað
mál.
Stúlkan, sem hér um ræð-
ir, var send af vafasömum
náungum frá Danmörku til
Líbanon og var ætlast til að
hún kæmi aftur með góðan
og þungan hassköggul.
Þegar svo vélin lenti þar
eystra, tólcu umtalaðir aðil-
ar við stúlkunni, • en þá fór
nú málið að vandast, því að
augljóst var, að til stóð að
selja hana mansali.
Stúlkunni tókst að rífa
sig lausa og flaug hið bráð-
asta aftur til Kaupmanna-
hafnar — að vísu liasslaus.
Nú stundar hún vinnu
sína þar í borg, tekur 500
krónur danskar fyrir drátt-
inn og unir sér vel.
I o •
Onnum kafið
f ramleiðsluráð
Upplýsingaþjónusta land-
búnaðarins er nú að byrja
kynningaherferð að því er
varðar hagsmunamál bænda
í fjölmiðlunartækjum lands
ins. Munu haldnir vikulegir
fundir með fréttamönnum
um eitthvert skeið.
Um daginn drukku nokkr
ii frétlamenn morgunkaffi
með helstu foryígisínpnnum
bændasamlakanna, og var
þá útbýtt. fræðslupaþpírum
varðandi Búnaðarfélag ís-
lands, Stéttarfélag bænda,
verðlagsgrundvöll landbún-
aðarins og Framleiðsluráð
landbúnaðarins.
Ekkert af þessu var bein-
línis fréttnæmt, heldur al-
menriar upplýsingar, en
rauriar rak mann þó í roga-
stanz, þegar farið var að
íýna í öll þau verkefni, sem
Framleiðsluráðinu er ætlað
að hafa með liöndum.
Helstu verkefnin eru
þessi:
Fylgjast með framleiðslu,
sölu og vinnslu islenzkra
landbúnaðai'vara, stuðla að
Framhald á bls. 4