Ný vikutíðindi - 18.02.1972, Page 7
NÝ VIKUTÍÐINDI
7
samt sem áður var skipinu snú-
ið í áttina að U-99, og var aug-
Ijóst að skipstjórinn á olíuskip-
inu ætlaði að reyna að sigla
kafbátinn í kaf.
Öll tundurskeyti voru búin,
og var ekki í annað hús að
venda en hörfa undan. í loft-
skeytatækjunum heyrðist, að
skip þetta hét Korsham. Um
leið og kafbáturinn sigldi í
burtu, eins hratt og hann komst,
sáu kafbátsmenn skipshlutana
tvo hverfa í djúpið með ógur-
legum boðaföllum.
KRETSCHMER skildi nú við
skipalestina, hvarf út í nátt-
myrkrið og hélt heim á leið.
Kafbátsmenn skildu við vígvöll-
inn eftir fjórðu árásina, og þeir
þurftu nú hvíldar með. Kretsch-
mer og menn hans höfðu stað-
ið á verði í bardaganum í tvo
sólarhringa án hvíldar.
Allt var með kyrrum kjörum,
og Kretschmer ákvað að taka
stefnu suður á bóginn. Skipa-
lestin var komin úr augsýn.
Hann hélt niður af stjórnpallin-
um til þess að ræða um heim-
ferðina við annan liðsforingja.
Klukkan var nákvæmlega 3
að nóttu, þegar Petersen, sem
var á verði, sendi eftir kaffi og
brauði og skráði í skipsbókina:
„Hef tekið við varðstöðu af
skipstjóranum, sem hefur farið
niður.“
Kretschmex sat í kortaklefan-
um, lagði saman lestatölu skip-
anna, sem þeir höfðu sökkt og
bjó sig undir að senda skýrslu
til aðalstöðvanna. Hugur hans
var þó fyrst og fremst tengdur
við París, því að hann vissi að
hann myndi fá leyfi og geta not-
ið gleðistunda þar.
, Skynfijlega rauf hvellur
hljómur í neyðarbjöllum kaf-
bátsins kyrrðina og hugsana-
gang kafbátsstjórans.
í ÞRJÁ daga hafði sveit fylgd
arskipa skipalestarinnar undir
yfirstjórn Donalds Mclntyre,
sjóliðsforingja, vitað af því, að
kafbátur sveimaði á eftir her-
skipunum. Þetta var í fyrsta
skiptið, sem Mclntyre var skip-
stjóri á tundurspillinum Walker
og hæstráðandi fylgdarmaður í
skipalestinni.
Þegar hér var komið sögu,
höfðu Bandamenn ekki náð
þeirri æfingu í verndun skipa-
lesta, sem síðar fékkst. Þörfin
fyrir herskipavernd var mjög
mikil, og ekki hafði verið unnt
að skipuleggja þá vernd nægi-
lega vel, svo að herskipin voru
fremur illa tengd saman. Varð
því að byggja miklu fremur á
ákvörðun hvers einstaks skip-
stjóra, fremur en ákvörðun yfir-
foringjans með skipalestinni.
Mclntyre skipstjóri rataði
tæpast á stjórnpalli skips síns,
þegar höfuðárásin var gerð í
rökkurbyrjun hinn 16., þegar
eitt olíuskip var hæft og stóð
í björtu báli. Það vantaði ekki
baráttuviljann á fylgdarskipun-
um, og um borð í þeim var gert
allt, sem mannlegur máttur ork-
aði, til þess að komast í færi
við kafbátana, og hvað eftir
annað var skotið úr byssum til
þess að reyna að lýsa upp kaf-
bátana og sjá skotmarkið.
En klukkustundir liðu án
þess að óvinurinn sæist. Það
varð brátt ljóst, að meginþungi
árásarinnar var frá bakborðs-
hlið skipalestrannir, en þangað
voru komnir, án þess að fylgd-
LÁRÉTT:
1 afturenda
7 leiðinlegt
12 dauðyflum
13 hals
15 tvíhljóði
16 formálann
18 samþykki
19 gerast
20 maðk
22 eldfæri
24 fauti
25 mögl
26 drepa
28 bilun
29 tala
30 verkfæri
31 veina
33 tónn
34 óskyldir
35 grannakritur
36 fjall
38 keyri
39 eins
40 öf. tvíhljóði
42 ártal
44 guð
45 lyf
48 hljóða
49 málmur
50 ögn
52 líffæri
54 slæm
55 samhljóðar
56 gjóstrið
59 guð
60 verzla
63 ófullkomna
65 sannar
66 furðaði
LÓÐRÉTT:
1 prangi
2 reipi
3 sjáðu
4 urgur
5 forsetning
6 yfirlýsing
7 hljóð
8 rola
9 elska
10 samstæðir
11 ormar
12 enduðum
14 hafs
16 ferðaklæddur
17 fiskimaðurinn
20 verksmiðja
21 skóli
22 samtenging
23 ask
26 flandur
27 yfirgefin
31 iðkað
32 rödd
35 dedúar
37 bragðs
38 bókstafur
41 fjallsbrún
42 óskertra
43 lækkaði
46 sælgæti
47 sóli
51 félag
53 atóm
57 gubbað
58 herslustokkur
61 snæði
62 ryk
63 eldfæri
64 skóli
KROSSGÁTAN
arskipin vissu af því, þeir
Schephe, Kretschmer, Lemp og
Schultz.
Á stjórnpallinum á Walker
fann Mclntyre til þeirrar ör-
væntingar, sem greip svo marga
skipstjóra á þessum tímum, þeg-
ar þeir sáu hvert skipið af öðru
skotið í kaf frammi fyrir augum
þeirra, en höfðu hvorki skip né
útbúnað til þess að komast að
því, hvar árásarskipin héldu sig.
Radar-tækin voru enn mjög ó-
fullkomin og Asdic-tækin komu
að sáralitlu gagni á móti kaf-
bátum, sem komnir voru upp
á yfirborðið.
Það voru aðeins tveir tundur-
spillar með skipalestinni, Walk-
er og Vanoc, og bæði skipin
tóku nú sveig til þess að sigla
bakborðsmegin við skipalest-
ina; og á þessari siglingu höfðu
þeir heppnina með sér. Mcln-
tyre sá loftbólurák eftir skrúfu
kafbáts, sem sigldi á yfirborð-
inu.
Hann fyrirskipaði fulla ferð
áfram og elti kafbátinn, sem
kafaði. Mclntyre varpaði þá út
tíu djúpsprengjum á svæðinu,
þar sem báturinn hafði farið
niður; þetta var Schephe. Síð-
an missti tundurspillirinn sam-
band við kafbátinn. Mclntyre
ákvað að sigla suður á bóginn
og bjarga skipbrotsmönnum af
olíuskipinu. Þegar því verki
var lokið, sigldu báðir tundur-
spillarnir aftur bakborðsmegin
við skipalestina.
Á MEÐAN þessu fór fram,
hafði Schephe orðið fyrir
skemmdum af völdum djúp-
sprengjanna og taldi ekki ör-
uggt að vera mjög lengi í kafi.
Hann ákvað því að hætta á það,
aðfara upp á yfirborðið til þess
að reyna að komast undan þann
veg.
Þegar U-100 kom upp á yfir-
borðið, tilkynnti radar-maður-
inn á Vanoc, að hann sæi græn-
an blett á sjónskífunni á rad-
arnum, sem kynni að vera kaf-
bátur.
Þetta var mjög söguleg til-
kynning, því að þetta var í
fyrsta skipti í flotasögunni, að
hin ófullkomnu og frumstæðu
tæki höíðu orðið til þess að
árás var gerð á kafbát.
Vanoc skýrði Walker frá
þessu í talstöðinni, og að skipan
Mclntyres snarbeygðu bæði
skipin með miklum hraða og
sigldu í áttina að markinu, sem
hafði sést á radarskífunni á Van
oc.
Eftir að hafa siglt rösklega
eina sjómílu, sáu þeir móta fyr-
ir bolnum á U-100, sem kominn
var upp á yfirborðið. Rennileg-
ur tundurspillirinn stefndi
beint á stjórnpallinn á kafbátn-
um.
Það heyrðust dauf viðvörun-
aróp í næturkyrrðinni, er áhöfn
kafbátsins sá tundurspillinn
þeyta upp löðrinu og nálgast
með ægihraða. Sumir stukku
fyrir borð og reyndu í örvænt-
ingu sinni að synda burt frá
kafbátnum. Á stjórnpalli Van-
ocs heyrðu menn öskrin í
Schephe, er hann kallaði hátt
á þýzku:
„Verið rólegir. Þeir hitta okk-
ur ekki. Þeir fara framhjá okk-
ur að aftan.“
Síðan heyrðist stutt en sker-
andi hljóð, þegar stefnið á Van-
oc rakst á U-100 miðskips, rétt
við stjórnpallinn, og steypti
þeim af áhöfninni, sem eftir
voru þar um borð. Stefnið á
Vanoc skar báða fæturna af
Schephe, rétt við bolinn, og
klemmdi hann fastan við slíðrið
utan um kíkinn. Svo mikill var
hraðinn á Vanoc, að skipið barst
yfir kafbátinn og kjölur skips-
ins var kominn langt yfir bát-
inn áður en skipið stöðvaðist,
og það varð að setja á fulla ferð
aftur á bak til þess að losa skip-
ið frá flakinu. Skipið losnaði frá
flakinu með snöggum kipp, og
U-100 lyftist í loft upp á sjón-
um.
Schephe, sem var enn lifandi,
losnaði frá stjórnpallinum og
kastaðist bjargarlaus út í sjó-
inn. Hann hafði enn hvítu skip-
stjórahúfuna sína á höfðinu, er
hann reyndi í örvæntingu sinni
að halda sér á floti, en síðan
sökk hann á kaf í öldurótið, og
rétt á eftir fylgdi U-100 á eft-
ir honum í djúpið. Schephe
hafði dáið hetjudauða með skipi
sínu.
— • —
VANOC lét geislana frá leit-
arljósum sínum speglast yfir
hafflötinn. Aðeins fimm menn
af fimmtíu manna áhöfn sást á
sundi, og á meðan Walker hafði
Asdic tækin í gangi og hlustaði
eftir fleiri kafbátum, náði Van-
oc í þessa fimm menn og gat
bjargað þeim, en síðan var far-
ið að kanna skemmdirnar á
stefni skipsins.
Á stjórnpallinum á Walker
beið Mclntyre óþolinmóður eft-
ir því að Vanoc sendi frá sér
tilkynningu um tjónið, er Asdic-
vörðurinn kallaði:
„Bergmál á stjórnborða,
herra skipstjóri!“
Hann gaf upp fjarlægðina og
stefnuna, og það kom í ljós, að
bergmálið var svo að segja und-
ir skutnum á Vanoc, sem liðs-
foringjunum þótti mjög ósenni-
legur staður.
Mclntyre og foringjar hans
héldu í fyrstu að þetta bergmál
stafaði frá hræringum sjávarins
eftir áreksturinn, og frá hávað-
anum af skrúfum Vanocs. En
Asdic-maðurinn var ákveðinn í
því, að bergmál þetta gæti ekki
stafað frá neinu nema kafbát.
Þetta var sterkt og of eindreg'ið
bergmál til þess að geta verið
nokkuð annað.
Mclntyre var enn efagjarn,
en vildi þó ekki sleppa af bráð-
inni, ef einhver væri. Hann
jók því hraða skipsins og hóf
árásina, en um leið færði Van-
oc sig á brott til þess að vera
ekki fyrir.
— © —
Norður:
S: D 3
H: Á 10 7
T: G 10 8 7 5
L: Á D 10
Austur:
S: K G 8 7 6 5
H: G 6
T: Á 4 3
L: 8 7
Vestur:
S: 4 2
H: K 9 5 3
T: D 6
L: 9 6 4 3 2
Suður:
S:Á 10 9
H: D 8 4 2
T: K 9 2
L: K G 5
Sagnir gengu þannig:
N A S V
1T 1S 2 G P
3 G P P P
Norður gefur. — Báðir á
ÞEGAR Petersen hrökk niður
um stjórnborðslúguna, tilkynnti
hann, að tundurspillir hefði sézt
í tæplega hálfrar sjómílu fjar-
lægð á stjórnborða.
„Hví í fjandanum hafið þér
kafað?“ spurði Kretschmer. „Er-
uð þér viss um að við hefðum
ekki getað komizt undan á yfir-
borðinu?“
Petersen var áhyggjufullur á
svip. „Ég held ekki, herra skip-
stjóri. Þeir hljóta að hafa séð
okkur.“
Kretschmer hafði ekki fyrir
því að svara. Kassel tilkynnti að
skrúfuhljóð nálgaðist, og nú var
kafað niður á 300 feta dýpi.
Á meðan þeir biðu eftir hinni
yfirvofndi árás, yfirheyrði
Kretschmer Petersen um það,
hvað gerzt hafði. Varðmaður-
inn, sem hafði verið fram á
stjórnborðsmeginn, hafði verið
að dreyma, og látið undir höf-
uð leggjast að taka eftir tundur-
spillinum og tilkynna Petersen
um hann, en hann hafði sjálf-
ur tekið eftir honum af tilvilj-
un, þegar skipin voru svo ná-
lægt hvort öðru, að hann horfði
beint upp á dulmálaðan kinn-
unginn, sem tindraði á í tungls-
Framh. á bls. 4.
hættu. — Útspil spaða 4.
Spaða 4 var drepinn með D
í borði, og nú má Austur ekki
reyna að fá slaginn, ef rétt er
spilað.
Drepi hann strax með K, læt-
ur S lágan spaða og leyfir
Austri að fara sínar villigötur.
Austur heldur áfram með spaða
og Suður fær á 10.
Nú getur Suður komið blindi
inn á lauf og farið í tígulinn.
Hann gefur Vestri á D, en Vest-
ur getur ekki haldið áfram
sókninni í spaða. Spilarinn hef-
ur tíma til að fá út tígul Á, en
stöðvar samt langlitinn í spaða
með Á.
Austur á hrós skilið, ef hann
gefur spaða D í fyrstu. spaða
4 er sjálfsagt hæsta spil Vesturs
í sagnarlit Austurs og eina von-
in er að Vestur eigi tvistinn og
eina innkomu.
Austur átti einfaldlega að
láta spaða 8 í fyrstu útkomu og
gefa D.
Þegar tígul G er svínað á
D Vesturs, þá getur Vestur spil-
að spaða á ný. Þá lætur Austur
G og þvingar út Á nógu
snemma til þess að fá spaða-
slagi sína