Ný vikutíðindi - 03.03.1972, Qupperneq 5

NÝ VIKUTÍÐINDI
5
HeMatíkurAjcMarptö
Fastar fréttir eni kl. 7.00 og
11.00
SUNNUDAGUR 5. marz
12.30 Sacred Heart
12.45 Christophers
1.00 This Is The Life
1.30 The Woodpile
2.00 The Big Picture
2.30 NBA Basketball:
Bulls vs. Bucks
4.00 Nixon China Trip
4.25 AAU Champions
5.40 Nixon China Trip
6.05 Gentle Ben
6.30 Governor and JJ
7.15 Greatest Fights
7.30 All In The Family
8.00 Mod Squad
9.00 Bob Hope
10.00 12 O’Clock High
11.05 Northern Lights Play-
house
Ensign Pulver
This is the sequel to Mr.
Roberts in which Pulver at-
tempts to carry on in the foot-
steps of Mr. Roberts both in
harrassing the captain and in
his attempts to keep morale
of his men in gear. Stars: Ro-
bert Walker, Burl Ives, Walter
Matthau and Tommy Sands.
Comedy.
MÁNUDAGUR 6. marz
4.00 Coffee Break
4.20 Barbara McNair
5.10 Bev. Hillbillies
5.35 Theater 8 —
The Peacemaker
A former gunman and con-
vict becomes a parson. His
first church in a Western com-
munity becomes the center of
a deadly rancher/railroad
feud. Stars: James Mitchell,
Rosemarie Bowe and Jan Mar-
lin. Wesern, 1956.
7.30 Bill Cosby
8.00 Higb Chaparral
9.00 Hawaii 5-0
lO.OOMake Your Own Kind Of
Music
11.05 The Tonight Show
ÞRIÐJUDAGUR 7. marz
4.00 Coffee Break
4.20 Sesame Street
5.20 DuPont Cavalcade
5.45 On Campus
6.15 Age Of Aquarius
7.30 Nanny & Professor
8.00 Tuesday Night At The
Movies —
Friendly Persuasion
A quiet Quaker family feel-
ing far removed from the Civil
War in 1962 suddely find them
selves challenged when the
ravages of war threatens their
lives and property. Stars: Gary
Cooper, Dorothy McGuire and
Anthony Perkins. Drama, 1956.
10.20 Kraft Music Hall
11.20 Pr Boxing
MIÐVIKUDAGUR 8. marz
3.45 Coffee Break
4.10 Animal World
4.35 Dobie Gillis
5.00 Green Acres
5.30 Theater 8 —
That Man George
A gang leader carefully
plans and executes a clever
heist of a gold shipment from
an armored car in the middle
of the desert. Stars: George
Hamilton and Claudine Auger.
Drama, 1967.
7.30 Daniel Boone
8.30 Here’s Lucy
9.00 Braken’s World
10.00. The Fugitive
11.05 Dick Cavett
FIMMTUDAGUR 9. marz
4.00 Coffee Break
4.25 Theater 8 —
Ensign Pulver
6.05 Continental Congress
7.30 Family Affair
8.00 Northern Currents
8.30 Charlie Chaplin
9.00 CBS Newcomers
10.00 Naked City
11.05 Northern Lights Play-
house —
Eyewitness
FÖSTUDAGUR 10. marz
4.00 Coffee Break
4.20 Bill Anderson
4.40 Theater 8 —
Friendly Persuasion
7.30 My Three Sons
8.00 Wild Wild West
9.00 Laugh-In
10.00 Perry Mason
11.05 Northern Lights Play-
nouse —
FBI Girl
12.20 Night Light Theater —
The Peacemaker
LAUGARDAGUR 11. marz
9.00 Cartoon Carnival
9.45 Captain Kangaroo
10.30 Sesame Street
11.30 Golden West Theater
12.00 Biography
12.30 Wrestling
1.00 Roller Games
1.55 American Sportsman
2.30 NFL Action
2.55 Pinpoint
3.20 Strangers In Their Own
Land
3.55 Voyage To The Bottom
Of The Sea
4.35 Honey West
5.00 Love On The Rooftop
5.30 Camera Three
6.00 Info. Special
7.15 Greatest Fights
7.30 Mayberry RFD
8.00 Gunsmoke
9.00 Pearl Bailey
10.00 The Untouchables
11.05 Northem Lights Play-
house —
That Man George
ætla aðeins að kveðja hana.
Síðan bætti hann við: — Ef
ég hefði ekki hitt hana, hefði
ég aldrei kynnst þér.
Díana Hawke kyssti hann
léttum kossi á kinnina.
— Þakka þér fyrir þessa at-
hugasemd, Walter. Ég fylgi þér
til dyra.
Það fyrsta, sem vakti athygli
Brownfields, þegar hann kom
að Þríburakránni, voru tvö
mótorhjól, sem stóðu fyrir ut-
an hana. Bítlamúsík glumdi
um salinn, þegar hann gekk
inn, og annar mótorhjólakapp-
anna sat við barinn, þambandi
bjór og gerði að gamni sínu
við barþernuna.
Hinn kappinn sat í bás ein-
um með stúlku við hlið sér.
Þótt Brownfield gæti ekki séð
framan í hana, þóttist hann
vita, að þetta væri Jane. Ná-
unginn hafði togað niður blúss-
una, sem hún var í, og var í
þann veginn að færa hana úr
brjóstahöldunum.
Brownfield snéri sér við til
dyranna, en var of seinn. Þeg-
ar stúlkan heyrði hann opna
dymar, kallaði hún til hans
og bað hann um að koma til
þeirra.
Brownfield var einmitt að
ræsa vélina, þegar hann leit
upp og sá mótorhjólakappana
tvo standa fyrir framan sig.
Þótt þeir væru enn á táninga-
aldrinum, báru þeir einkennis-
stafina „Útlagar“ á svörtum
leðurjökkunum.
— Heyrðirðu ekki að unga
daman bað þig um að koma
og finna okkur? spurði sá
þeirra sem var hærri vexti,
reiðilega.
— Ég er að fara núna, svar-
aði Brownfield með jafnaðar-
geði. — Færið ykkur svo ég
komist af stað.
— Þú ert ekkert sérstaklega
samvinnuþýður, sagði sá
þeirra, sem var minni, og glotti
út í annað munnvikið.
Fyrir aftan hann kom
Brownfield auga á Jane
Hawke, þar sem hún stóð í
dyragættinni og horfði á hann
með eftirvæntingu i svipnum.
— Þar hefur þú rétt fyrir
þér, vinur kær, svaraði Brown-
field. — Hvernig væri, að þið
vikjuð til hliðar fyrir mér.
Hjólreiðamennirnir tveir
stigu tvö skref áfram. Brown-
field hljóp af baki hljólsins og
sveigði höfuðið aftur, einmitt
um leið og stærri náunginn
greiddi fyrsta höggið, en hitti
ekki.
Hann fékk tækifæri til ann-
ars höggs. Ósjálfrátt skall
hnefi Brownfields á hægra
eyra hans, og áður en hann
gat vörn sér veitt, fékk hann
annað högg á barkann. í sama
bili kom félagi hans til skjal-
anna og rak Brownfield bylm-
ingshögg á ennið.
Brownfield hörfaði til baka,
viðþolslaus af sársauka og
beygði sig niður sér til varnar,
en fékk þá annað högg, á
framhandlegginn. Hann fann
til nístandi sársauka, sem lagði
allt upp í öxl. Hann gerði sér
ljóst, að enginn gat gefið slík
högg með berum hnúunum; ó-
þokkinn hlaut að hafa notað
hnúajárn.
Brownfield hörfaði aftur
nokkur skref til baka, og brot-
inn handleggurinn lafði mátt-
laus niður með síðunni. Þegar
sjón hans skýrðist aftur, sá
hann andstæðing sinn nálgast.
Brownfield var nú varnarlaus
og táningurinn vissi það. Ógeðs
legt glott breiddist yfir andlit
skálksins, sem bjó sig undir
atlögu með hnúajárn á báðum
hnefum.
Brownfield hóf handlegginn,
sem heill var, á loft og gekk
nokkur skref til hliðar. And-
stæðingurinn nálgaðist og var
kominn rétt að honum, þegar
Brownfield rak upp nístandi
óp. Við það kom fát á piltinn,
og eins og örskot lyfti Brown-
field hægri fætinum og greiddi
piltinum vel útilátið högg með
hælnum. Höggið lenti á hné-
skelinni, og kraftur þess var
svo mikill, að hún brotnaði, og
pilturinn féll á jörðina. Hann
var enn veinandi af kvölum,
þegar Brownfield gaf honum
kröftugt spark í andlitið, svo
að hann missti meðvitund.
Díana Hawke kom sjálf í
símann.
— Geturðu komið og sótt
mig? spurði hann. — Ég get
ekki ekið hjólinu.
— Lentirðu í vandræðum?
spurði hún rólega.
— Já, og þeim alvarlegum,
svaraði hann. — Flýttu þér.
Síðan lagði hann tólið á.
Þegar Brownfield gekk aftur
út úr kránni til að bíða eftir
Díönu, sá hann Jane Hawke
þeysa í burtu á sportbíl sínum.
— Heimska tæfa, sagði hann
upphátt við sjálfan sig.
Hvorugt þeirra, Brownfield
né Díana, töluðu orð á leiðinni
til sjúkrahússins, þar sem
Brownfield ætlaði að fá gert
að handlegssbrotinu.
— Ég bíð eftir þér í bílnum,
sagði hún, þegar þau að lokum
komu þangað.
Hann kom aftur klukku-
stundu síðar með höndina reif-
aða í fatla og stóran plástur á
enninu.
— Hvernig líður þér? spurði
Díana.
Brownfield reyndi að brosa
og yppti öxlum. Hann var enn
með suðu fyrir eyrunum, og
hann átti erfitt með að halda
augunum opnum.
— Hvert? spurði Díana.
— Er ekki mótel hér í ná-
grenninu? Þú getur hleypt mér
þar úr.
Mótelið var í aðeins fimm
mílna fjarlægð. Díana sagði
honum að vera kyrrum í bíln-
um á meðan hún léti skrifa
hann inn. Þegar hún kom aft-
ur, tók hún í hönd hans og
leiddi hann til einangraðs her-
bergis, sem vissi út að skógin-
um.
Þegar inn var komið spurði
hún:
— Heldurðu að heitt bað
myndi ekki hjálpa?
Brownfield hristi höfuðið.
— Það ein, sem ég þarfnast
núna, er svefn.
— Jæja, farðu þá að sofa,
sagði Díana og lyfti sænginni.
— Ég skal hátta þig.
Þreytan og deyfilyfið sem
læknirinn hafði gefið honum,
ollu því að hann sofnaði um
leið og hann lagði höfuðið á
koddann.
Þegar hann vaknaði fimm
klukkustundum síðar, þurfti
hann ekki einu sinni að opna
augun, til þess að vita, að hann
var ekki einn. Hann fann yl-
inn af líkama Díönu næst sér.
Hún var ekki sofandi. Von
bráðar sneri hún sér að hon-
um, gætilega, til þess að snerta
ekki handlegg hans. Það liðu
ekki nema fáeinar mínútur,
unz hann hafði gleymt sársauk
anum í handleggnum og öllu,
nema henni. ..
Þau voru kyrr á mótelinu í
nokkra daga. Díana fór aðeins
út til að kaupa eitthvað matar-
kyns í veitingasölu í nágrenn-
inu. Á milli þess að þau sváfu
eða elskuðust, lögðu þau áætl-
anir um framtíð sína. Díana
ætlaði að skreppa til húss síns
til að taka saman föggur sínar,
og síðan ætluðu þau að halda
til austurstrandarinnar saman.
Daginn áður en Tom Hawke
var væntanlegur heim úr ferða
lagi sínu, yfirgáfu þau mótel-
ið og héldu til búgarðsins. Jane
Hawke sat í dagstofunni, þeg-
ar þau komu. Bæði Díana og
Brownfield sáu strax, að hún
var mjög drukkin.
— Velkomin til baka elsk-
endur góðir, sagði hún en rödd
in var langt frá því að vera
vingjarnleg. — Fyrrverandi
kunningi minn og hin van-
rækta eiginkona föður míns
snúa til baka til búrsins.
— Hættu, sagði Brownfield,
aðvarandi röddu. Við förum
héðan eftir klukkutíma, svo
við skulum reyna að tala sam-
an sem vinir.
Stúlkan þaut á fætur og stóð
riðandi fyrir framan þau. Hún
reyndi hvað hún gat að hafa
stjórn á sjálfri sér, þegar hún
hrópaði:
— Þú ert óþokki, og hún er
enn verri.
— Farðu upp og taktu sam-
an farangurinn, hvíslaði Brown
field að henni. — Komum okk-
ur burt héðan sem fyrst.
— Þið farið ekki strax, hróp-
aði Jane. — Ekki fyrr en þið
hafið litið á þessa minjagripi.
Þeir munu verða til þess að
minna mig á ykkur í framtíð-
inni.
Brownfield þreif umslagið,
sem hún hélt á, og reif það
upp. í því voru Ijósmyndir af
honum og Díönu, þar sem þau
voru í ástarleik í ýmsum stell-
ingum. Hægt og rólega reif
hann þær í sundur í marga
parta og henti þeim á gólfið.
Þetta hefur ekkert að segja,
sagði Jane sigri hrósandi.
— Filmurnar eru í öruggri
geymslu. Þið hélduð víst ekki,
að þið slyppuð svona vel frá
þessu, eða hvað? Þegar pabbi
kemur heim, læt ég hann fá
þær. Með slík sönnunargögn
í höndum myndi enginn skiln-
aðardómstóll dæma þér eyris-
virði. Kannski að hann kvæn-
ist næst einhverri, sem tekur
honum ekki aðeins vegna pen-
inganna.
— Ég þarfnast ekki peninga
föður þíns lengur, sagði Díana,
rólega. — Þú hefðir ekki þurft
að leigja þér njósnara til þess
að fylgjast með mér þess
vegna., Ég myndi ekki hafa
farið fram á neina peninga.
— Þú ert lygari, svaraði
Jane henni reiðilega, en þó var
einhver óvissutónn í röddinni.
— Það var þess vegna, sem þú
giftist honum.
— Ég þarfnast ekki peninga
þér, varð stjúpmóður hennar
að orði. — Ég veit, að það
hljómar ótrúlega, en það, sem
ég sagði áðan, er satt.
— Þú þarft ekki að aumka
mig, hreytti Jane út úr sér. —
Ég hef fengið allt, sem ég ósk-
aði mér — núna.
-------Brownfield og Dí-
ana voru stödd 1 útjaðri St.
Louis, á leið yfir brúna yfir
Missouri-fljótið, þegar þau
heyrðu fréttina um dauða Tom
Hawkes í útvarpinu.
„Hinn velþekkti fram-
kvæmdamaður og íþróttamað-
ur“ hafði látið lífið, sagði þul-
urinn, er einkaflugvél hans
hrapaði til jarðar. Líkami Sar-
ah Robin, upprennandi kvik-
myndastjörnu, hafði fundist í
flakinu, ásamt hans.
Um stund sagði hvorugt
þeirra orð. Að lokum lét
Brownfield það í Ijós, sem þau
höfðu bæði verið að hugsa um:
— Það þýðir, að þú ert orð-
in ekkja hans. Þú erfir allt
eftir hann.
Díana vék bílnum til hliðar
og nam staðar. Hún snéri sér
að Brownfield og kyssti hann
á varirnar.
— Ég sagði þér, að ég ósk-
aði ekki eftir peningunum
hans. Því ekki að skilja þá
eftir handa henni, sem tapaði?
Hún mun þarfnast þeirra mik-
ils — eftir þetta.