Ný vikutíðindi - 19.05.1972, Síða 7
NY VIKUTIÐINDI
7
Nokkra hafði verið örðugt að
opna, en hann hafði ekki enn
þurft að nota dýrkarann. Nú
varð hann að fara yfir í bak-
borðshlið og halda áfram þess-
ari tilgangslausu leit. Hann
var þreyttur. Hendurnar voru
stífar af kulda, en hann var
sveittur innanklæða. Hann
velti því fyrir sér, hve lengi
hann gæti staðið gegn svim-
anum, og hann andaði nokkr-
um sinnum djúpt til þess að
yfirvinna svimann áður en
hann fór út á þilfarið til að
komast yfir í hina hlið skips-
ins.
Hann varð að skera frá sér
kaðla og flækjur á leiðinni.
Loks var hann orðinn svo
þreyttur, að hann varð að
setjast niður og hvíla sig.
— ★ —
ÞÁ VAR það að hann
heyrði hljóðið aftur — og nú
heyrði hann það greinilega1
Hann hlustaði. Nei, nú var
allt kyrrt aftur! Það hlaut að
vera eitthvað meira en lítið
skritið með hann þegar hann
heyrði orðið hljóð, sem ekki
voru raunveruleiki. Kannske
að hann væri að falla í yfir-
lið? Honum datt í hug að
gefa merki um að hann vildi
komast upp, þegar hann heyrði
greinileg högg ekki langt frá
sér í iðrum skipsins.
— Hver skrattinn getur
þetta verið muldraði hann. —
Ég held að það sé nú ekkert
annað en draugagangur á
þessu ömurlega flaki.
En hann lagði strax af stað,
hægt en ákveðið í áttina til
þess staðar, sem honum heyrð-
isfhljóðið koma frá. Og þegar
hann var aftur kominn undir
þiljur, virtist honum hann
heyra'márírí hljóða ofsalega.
Gat það verið mögulegt? Jú,
vissulega gat það átt sér stað!
Loftrúm hefði getað myndazt
einhvers staðar í skipinu, þegar
það sökk. — Paddy, starfs-
félagi hans hafði einu sinni
orðið fyrir því í sokknu skipi.
Og hann fann lifandi menn!
Gat hugast, að hér væri um
eitthvað slíkt að ræða? Það
þurfti í það minnsta að rann-
sakast gaumgæfilega. Nú voru
liðnir fjórir tímar síðan skip-
ið sökk.
Mike fann, að hann hresst-
ist við þetta, og hélt nú leit
inni áfram.
En von hans dvínaði smátt
og smátt eftir því sem hann
opnaði fleiri dyr. Þetta var
sennilega allt saman ímyndun.
Svona flak gat gert hvaða
mann sem var taugaóstyrkan.
Hvar ætti svo sem að vera
reimt ef ekki hér?
Hve margir höfðu látið lífið
hér um borð að fyrirlagi Tony
Wardells?
Mike reyndi á næst síðustu
dyrnar.
Hurðin var læst.
Þá heyrði hann hljóðið aft-
ur! Nú var það miklu sterkara.
Og svo kom veinið. Hræði-
legt örvæntingaróp frá manni
1 dýpstu nauð. Það var eins
og það væri langt í burtu, —
en það var lifandi maður, sem
gaf þetta hljóð frá sér.
— ★ —
MIKE kólnaði upp.
Lifandi mannvera! Innan við
þessar læstu dyr var lifandi
maður! Hann var lifandi eftir
LÁRÉTT:
1 æðsti prestur
6 plata
12 hell
13 reita
15 felling
17 brugðu
18 forsetning
19 hvatti
21 tónverk
23 þyngdarein
24 forað
25 gruna
26 handsama
28 snör
30 reið
31 ýta
32 fljótur
34 skolli
35 eygði
36 áttund
39 ávörp
40 óunnin
42 sólann
44 ílát
46 hugtökin
48 fæði
49 heppni
51 hætta
52 oj
53 gagni
55 sár
56 vökvi
57 hvíldu
59 slá
60 málmur
61 flokkur
62 læti
64 vond
66 giftan
68 renn
69 áverki
71 sement
73 kappa
74 baug
75 gustur
76 óeirðir
LÓÐRÉTT:
1 borgist
2 viðkvæm
3 sælgæti
4 þras
5 veiða
7 belti
8 útibú
9 loðna
10 iðulega
11 nafntogaðir
13 stök
14 beita
16 mökkur
19 afsala
20 stefna
22 stigið
24 liamfletta
25 skelfing
27 feður
29 geislabaugur
32 vandamaður
33 útskúfuð
36 nefndi
37 fóstra
38 flani
40 angra
41 fljótið
43 lengdarein.
45 kíminn
46 uppljúkast
47 ungur
50 veizla
51 segl
54 blekking
55 staup
56 taug
58 þel
60 tölu
61 sull
63 dögg
65 svipuð
67 afkimi
68 dvelja
70 eink.bókst.
72 baul
74 borðun
KROSSGÁTAN
að hafa verið fjóra tíma á
hafsbotni í sokknu skipsflaki!
Mönnum gæti virzt þetta ó-
hugsandi, en það var nú samt
staðreynd!
Það var maður þarna inrii
og hann barði með einhverju
á hurðina með einhverju úr
málmi. Og þegar Mike lyfti
lampanum að þykku glerrúð-
unni, sá hann manninn, sem
stóð innanvið og pressaði and-
litið að rúðunni. Augun voru
uppglent og störðu stíft á
hann.
Þetta var Tony Wardell! Þó
að það væri dimmt og hár
Wardells væri orðið snjóhvítt,
þekkti Mike hann samt aftur.
Wardell rak aftur upp óp og
hamaðist á hurðinni. Mike
reyndi dýrkarann, en hann gat
ekki snúið honum í lásnum.
Hann gat ekki hreyft hurðina.
Wardell þrýsti munninum að
glerinu og hrópaði eitthvað.
Augnatillitið var brjálæðislegt.
Og það var ekki svo undar-
legt. Það kom í Ijós síðar, að
hann hafði skotið þessa fjóra
„gesti“ sína, þegar áreksturinn
varð. Hann hafði fengið svo-
leiðis högg, að hann missti með
vitundina, og þegar hann rakn
aði aftur við fann hann að
skipið var á leið til botns og
hurðin var óhreyfanleg.
Og inni hjá sér í klefanum
hafði hann fjórmenningana,
sem hann hafði skotið niður
með köldu blóði.
Honum fannst þeir stara allt
af á sig í gegnum myrkrið.
Nú stóð hann í mitti í blóðlit-
uðum sjónum. Hann var óskap-
lega hræddur við að drukkna,
og hann gat ekki skotið sig,
því að örlögin höfðu hliðrað
því svo til að hann missti byss-
una sína og hann gat ekki
fundið hana aftur í sjónum. Og
hin byssan hans var tóm.
En hann hafði notað hana
til að berja með á dyrnar...
Um þetta vissi Mike ekkert.
Wardell æpti og hrópaði allan
tímann, en það var erfitt að
greina nema eitt og eitt orð á
stangli. Mike reyndi aftur við
dyrnar en árangurslaust.
En Tony mátti ekki deyja
þarna! Það beið hans reipi í
landi! Úr því ekki var hægt að
opna hurðina varð að mölva
hana, bút fyrir bút, — og þá
myndi þorparinn sennilega
Bridge-
1» A T T U R
Suður gefur.
hættu.
— Báðir á
Norður:
S: 10 3
H: 10 4
T: Á 6 3 2
L: Á 9 8 6 2
Vestur: Austur:
S: G 9 7 2 S:D86
H: Á 9 5 3 2 H: 8 7 6
T: 8 T: D G 10 9
L: K 7 4 L: D 5 3
Suður:
S: Á K 5 4
H: K D G
T: K 7 5 4
L: G 10
Suður sagði 1 grand, Norður
grönd, Suður 3 grönd; allir
Útspil: hjarta 3.
Suður tók með G og spilaði
lauf 10 í þeirri von að Austur
fengi slaginn.
Suður varð að ósk sinni,
því Vestur er í úlfakreppu.
Þegar Austur hafði tekið á
lauf D, svarar hann Vestri í
hjarta, en það nægir ekki
Vestri til að fella sögnina, því
Suður hefur enn fyrirstöðu í
hjarta.
Þegar Suður kemst aftur
inn, svínar hann lauf G, og
loks kemst hann inn á tígul
Á og fær tvo fría slagi á
lauf, sem nægir honum til sig-
urs.
Sögnin tapazt, ef Vestur drep
ur lauf 10 í öðru útspili með
K. Það er þá ekki um annað að
gera en drepa með Á í blindi
og spila laufi úr borði, sem
Austur verður að gefa lágt í.
Suður fær á lauf G, en get-
ur ekki notfært sér laufið
meira. Hann fær því einungis
tvo slagi í hverjum lit ag tap-
ar sögninni.
drukkna. Mike varð að senda
boð upp eftir svokölluðu „járn-
lunga“, og hann gaf merki
upp. Hann skalf í hnjánum
og hugsaði með sér hvort
hann myndi nokkurn tíma
geta þetta....
UM BORÐ í björgunarskip-
inu benti símavörðurinn Selby
að koma til sín. Svo tók hann
af sér heyrnartækið og sagði:
— Mike vill fá að tala við
skipstjórann!
Selby setti á sig heyrnar-
tækið og hlustaði með sivax-
andi undrunarsvip.
— Hvá-a-a-ð.... hrópaði'
hann eftir dálitla stund. —
Lifandi segir þú? Tony War-
dell! Það er næstum því ótrú-
legt... Og þú heldur að þarna
séu lík af mönnum, sem hann
hafi skotið í klefanum? Blóð-
litur á sjónum ... Já, ég skal
strax sjá um það! Bara haltu
þér á fótunum, Mike!
Selby þreif af sér hlustunar-
tækið og hljóp eftir þilfarinu.
— Niður með járnlungað!
En fljótt! Tony Wardell er lif-
andi þarna niðri! í loftrúmi!
Hann öskrar eins og brjálæð-
ingur og Mike heyrst hann
hrópa eitthvað um að hann
hafi fjóra menn skotna inni
hjá sér! Flýtið ykkur eins og
þið getið!
Járnlungað kom fram þegar
í stað. Það leit út eins og stór
sekkur með reimum og spenn-
um. Lungað var fest við auka-
línuna, sem Mike hafði Selby
gaf símaverðinum skipun og
lungað seig hægt í djúpið.
Önnur lína var fest við það,
svo hægt væri að stjórna þvi
að það festist ekki í flakinu
og sérstakur maður var hafð-
við þá línu og gaf hægt eftir
á henni.
Það var mikil eftirvænting
á svip allra þarna á þilfarinu
og Selby sá fyrir sér yfir-
skriftir morgunblaðanna:
„BJÖRGUNARSKIPIÐ
„CHAGNY“ BJARGAR WAR-
DELL AF TUTTUGU OG
FIMM FAÐMA DÝPI!“ —
Ohoj!
Keppinautar hans kæmu til
með að deyja af öfund.
Grip í handlegg hans trufl-
aði hinar ánægjulegu hugsanir
hans. Það var einn lögreglu-
mannanna, sem kominn var
til hans og hann benti á mót-
orbátinn sem alltaf hafði legið
til hlés við björgunarskipið.
Hann var kominn það nálægt,
að greinilega mátti heyra
hljóð vélarinnar.
— Larson! hrópaði Selby til
stýrimannsins. — Athugaðu
hvað það er, sem mótorbátur-
inn þessi villi
LARSON gekk út að skjól-
borðinu, en á meðan snéri Sel-
by sér að björgunarstarfinu.
Símavörðurinn tilkynnti að
Mike hefði nú fengið lungað.
— Það er ágætt sagði skip-
stjórinn.
Hann heyrði ekki þegar
stýrimaðurinn kallaði yfir í
mótorbátinn, en æst rödd rétt
hjá honum kom honum þó til
að snúa sér snöggt við. Það
var sami leynilögreglumaður-
inn aftur.
— Sjáið þér ekki, að ég
hef annað að starfa, sagði Sel-
by æstur.
— Jú, jú, ég sé það! En
mér lízt alls ekki á mótorbát-
inn þarna!
Selby snéri höfðinu og hlust-
aði. En það kom ekkert svar
við fyrirspurn stýrimanns.
— Hann er grunsamlegur,
hélt lögreglumaðurinn áfram.
— Ég fyrir mína parta held
að þetta sé einhver bófaflokk-
ur. Þetta kemur til með að
enda með bardaga!
— Bardaga? Selby varð að
einu spurningarmerki.
— Mótorbáturinn hefur hald
ið sig hér allan tímann, sagði
lögreglumaðurinn, og hann var
rétt við hliðina á okkur þegar
þér kölluðuð að Tony War-
dell væri lifandi. Ég hygg að
báturinn tilheyri félagsskap
þessara fjórmenninga, sem
Wardell tók með sér og brá
yfir í annan heim. Skiljið þér?
Selby kinkaði kolli, en hann
var eins og utan við sig
— Það getur meira en ver-
ið, að það sé þannig, tautað
hann. — En ég hef ekki hugs
að mér að láta einn eða ann
an hindra mig!
Hann gekk til stýrimannsins,
Báturinn lá og andæíði ura
Framh. á bls. 4