Ný vikutíðindi - 03.11.1972, Qupperneq 7

NÝ VIKUTÍÐINDI
7
Brautin var ójöfn í meira LÁRÉTT: 48 greni 13 fljóða
lagi, skyggnið ekkert, gangur 1 fiskur 50 rabb 14 germani
skrúfunnar rykkjóttur í frost- 5 sjoppa 51 yfirgefur 15 fyrir stuttu
inu, en samt þaut vélin áfram. 10 sal 52 umkringir 16 treg
Mótorinn var settur á fulla 11 fáráðling 53 fita 19 starfsgrein
ferð; vélin þoldi ekki meira. 13 kaldari 54 snakkur 25 henda
15 bezt 57 iðnaðarmenn 26 úrgangurinn
17 rógur 60 drekka 28 hlaupastörf
18 róa 61 þefar 29 afkvæmi
UM LEIÐ og komið var á 20 ílát 62 stórgert 31 sjón
fulla ferð á holóttri brautinni, 21 tryllta 63 herbergi 32 hlýju
hlóðst svo mikill snjór á fram- 22 langar 35 prik
rúðuna, að ekkert sást út. Flug 23 greinir 36 nákvæm
maðurinn hafði varla hugmynd 24 ílát 38 hljóðfæri
um það, hve nærri hann var 27 stefna LÓÐRÉTT: 39 með tölu
kominn að hengifluginu við 28 sólar 1 bíða tjón 41 taldi
brautarendann. Hann rykkti 30 fréttastofa 2 grænmeti 42 hlífi
með loppnum höndum í stýr- 32 störfuðu 3 fæða 43 eldstæði
issveifina, til að losa vélina við 33 þoka 4 húsdýrs 44 risti
jakann, en allt kom fyrir ekki, 34 tónverk 6 drepur 46 ræðir
fyrst i stað. 36 vinnuvélin 7 óþokki 48 mas
En — skyndilega tók vélin 37 band 8 bók 49 fuglana
dýfu. Þá rykkti Molokov í hæð 40 glaðan 9 haldinu 55 vindur
arstýrið af öllum þeim líkams- 42 stafur 10 brenna 56 sjálfur
þunga, sem hann gat korriið 45 tif 12 æðibunu- 58 skemmd
við — og fann, að vélin sveif 47 fæða ganginn 59 flýtir
upp á við. Hægt og hægt hækk
aði hún flugið í ofsarokinu,
og stefnan var sett á Wellen-
stöðina.
„Snarbrjálaður maður, ef
nokkur er það,“ mælti Voronin
nokkrum tímum síðar, um leið
og hann og félagar hans stigu
niður úr vélinni, „en hugrekki
hefur hann ótakmarkað.“
Þannig var það, að eftir
þriggja mánaða örvæntingar-
fulla bið og hörmungar, var
öllum bjargað, sem lent höfðu
í skipbrotinu á ísnum. Auk
þess sem hin ótrúlega björgun
tókst stórslysalaust með öllu,
var flugafrek þetta einnig
merkilegt í sögunni vegna
þess, að það færði heim sann-
inn um það, í fyrsta skipti, að
hægt er að fljúga yfir heims-
skautasvæðunum, en það höfðu
menn aldrei þorað að leggja
út í áður.
KROSSGÁTAN
☆
GíeÖisaga
að snúa sér til vinnumiðlunar-
skrifstofu nágrennisins — sjálf
sagt vantaði einhvers staðar
mann til að skræla kartöflur.
Þorkell þundur tók aftur til
máls:
„Ég hef nauman tíma. Það
hefur verið skaðlegur þurrka-
tími í fleiri löndum undanfar-
ið, og ég þarf að ráða bót á
því. Til þess að vera sem fljót-
astur í förum, þarf ég góðan
vagn, hlaðinn góðum gjöfum,
ásamt tveim úrvals gæðing-
um!“
Höfðinginn, sem tók vel eft-
ir, sér til mikillar gleði, að
regnið hélt áfram að streyma,
gaf nú mönnum sínum fyrir-
skipanir, og rétt á eftir rann
vagn af nýjustu árgerð upp að
hofinu, dreginn af fallegum
hestum og fullur af ríkulegum
gjöfum. Þorkell lét svo um-
mælt, að hann væri fyllilega
ánægður með þessa ráðstöfun.
Að lokum mælti hann til
fólksins: „Það leiðir af sjálfu
sér, að hin unga ísold fylgi
mér eftir. Án hennar ágæta
samstarfs er mjög undir hæl-
inn lagt, hvort ég verð megn-
ugur þess að framkalla nægi-
lega samþjöppun loftsins, svo
úr verði regn.“
Og undir fagnaðarsöng lands
lýðsins ók Þorkell þundur af
stað 1 hinum glæsta vagni sín-
um, mót nýjum ævintýrum
við hlið bezta kvenkosts lands-
ins.
☆
Minkabú
aacntjaioiEKiRnnseooaa ■■■■■■■■■■■■
(framhald af bls. 1)
Nú er allt Idabbið að fara
á hausinn.
Síðustu fréttir hcrma, að
hvolpadauði í minkabúun-
um sé gífurlegur, og hallast
(jramhald af bls.3)
fagnaðarópum og safnaðist ut-
an um Þorkel, sem allir töldu
yera Þór sjálfan.
Þorkell kunni vel að meta
jafnsögulegan atburð og tók til
máls á þessa lund, voldugri og
valdsmannslegri raustu: „Kæri
söfnuður! Eins og þér fáið nú
að sjá, hef ég komið á ofur-
lítilli veðurbreytingu. Ég full-
vissa ykkur um, að þetta staf-
ar eingöngu af — hm — sam-
starfi mínu við ísold hina
ungu.“
Hann brá nú vöðvamiklum
handlegg fram, greip í hnakka-
drambið á Þórði, lyfti honura
spriklandi upp í loftið og hélt
áfram: „En ég vil ekki láta
hjá líða að lýsa óánægju minni
með betta afstyrmi. Það er ósk
mín, að hann verði þegar i
stað settur frá embætti og hon-
um útveguð vinna, sem er bet-
ur við hans hæfi. Hver haldið
þér að hafi notið góðs af öllu
því, sem þér hafið fórnað árum
saman, bæði matföngum og
jómfrúm? Enginn annar en
þetta undirförula og gíruga
mannkerti! Þetta illgresi á akr-
inum!“
Þessi stutta en mergjaða
ræða fékk góðar undirtektir
hjá cillum viðstöddum. Fólkið
flykktist þegar í stað umhverf-
is prestinn, reif af honum
skikkjuna og hrakti hann á
brott og æpti á eftir honum
Hridge-
[iáttur
Suður gefur. — Norður og
Suður á hættu. — Spilin liggja
þannig:
Norður;
A K G 9
¥ G 8 6 2
♦ 7
* ÁKD54
Vestur:
A 87653
¥ Á
♦ 53
* G 9 8 7 2
Austur:
* D 10 4 2
¥ 543
* 10 9 8 4?
* 6
Suður:
A Á
¥ KD 10 9 7
♦ÁKDG6
* 10 3
Sagnir gengu þannig:
Suð'n: sagði 1 hjarta Vestur
pass, Norður 2 lauf og Austur
pass, Suður sagði þá 3 tígla
en Austur sagði pass, Norður
sagði 4 lauf og Austur pass,
Suður 4 tígla, Vestur pass,
Austur sagði 6 hjörtu og allir
pass.
Útspil: lauf 7.
Sagnhafi tók fyrsta slaginn i
borði og þaðan spilaði hann
svo hjarta G. Hugmyndin var
sú, eftir því sem hann sagði síð
ar frá, að plata Austur til að
láta lágt, ef hann ætti tromp
Á.
Enginn mun nokkurn tíma
fá vitneskju um hvað Austur
hefði gert, þar sem hann átti
alls ekki hjarta Á. Og þetta
snerti alls ekki Vestur, því
hann átti Á blankann eins og
spilin sýna; og spilaði hann
síðan laufi aftur.
Austur trompaði, og Norður
stundi hátt. „Taktu þetta ekki
nærri þér,“ sagði Austur ró-
andi. „Þetta líður fljótlega
frá.“
Það átti að vera auðvelt
fyrir Suður að sjá hættuna á
því, að lauf yrði trompað, og
einnig átti hann að koma auga
á auðvelda leið til að afstýr^
því. Hann átti að spila þannig,
að hann gæti kastað seinna
laufspili sínu í spaða K blinds,
áður en hann fór í trompið.
Sagnhafi átti að taka spaða
Á í byrjun, eftir fyrsta útspil.
Til þess að koma blindi inn,
þarf hann að taka á tígul Á og
trompa svo tígul í borði. Svo
lætur hann spaða K og kastar
laufi af hendi.
Þá fyrst getur Suður leyft
sér að fara í trompið. Og með
því móti getur hann auðveld-
lega gert Norður, félaga sinn,
ánægðan.
menn helst að því, að um sé
að ræða fóður, sem Sam-
band íslenzkra samvinnufé-
laga hefur flutt inn að und-
anförnu.
Er þetta vitaminfæða, sem
Sambandið sclur minkabú-
unum með betri kjörum en
aðrir innflytjendur höfðu
getað. En eftir þvi sem næst
verður komist Icikur grunur
á því, að hér sé um stór-
gripafóður að ræða.
Scm sagt — ekki verður
annað séð, en að minkabúin
séu að fara á hausinn í stór-
um stíl, en ekki vantar það,
að augljóst er, að þeir, sem
stunda þcssa grein, ætlast til
þess, að ríkisvaldið fjúki
iil og reddi málunum.
Hvcrs vegna mega nú ekki
minkabúin bara hreinlega
fara á liausinn eins og önn-
ur fyrirtæki, sem stofnað er
lil af lítilli fyrirhyggju?
☆
Smygiað
Framh. af bls. 1
það í hug eitt andartak, að
nautgriparæktin í Gunnars-
holti og á Egilsstöðum komi
nálægt því að fullnægja kjöt-
hungri hótelgesta.
Nú flýgur sú saga sem sagt
um bæinn, að þegar eftirlits-
menn hafi gert athugasemdir
sínar um kjötið, sem fannst
í frystinum á einhverjum af
matsölustöðum höfuðborg-
arinnar, þá Iiafi hótelstjórn-
armenn verið snöggir að lála
flytja kjötið út á liauga og
brenna það þar, og mcira að
segja varpað öndinni léttara,
þegar engin sönnunargögn
voru eftir önnur en brunnin
bein.
Að endingu sakar ekki að
geta þess, að það virðist
næsta furðulegt, að ekki
skuli hafa verið gefið upp,
hverjir það voru, sem liöfðu
umrætt kjöt í vörzlu sinni.
Það stendur ekki á lög-
reglunni að básúna það út,
ef „grunur leikur á, að ekld
sé állt með felldu“ — shr.
Klúbbinn á dögunum.
Fannst kjötið ef til vill hjá
vildarvinum hins opinbera?
☆
Útvarpið
Framh. af bls. 1.
Skuldir Útvarpsins nú eru
sagðar nema tugum millj-
óna, en engin viss tala hef-
ur fengist staðfest.
Forráðamenn Útvarpsins
hafa verið ófeimnir að tjá
sig um það, að nú sé ætlun-
in að draga saman seglin og
gera dagskrána fátæklegri.
Það má ef til vill segja
sem svo, að Sjónvarpið hafi
ekki einkarétt á að vera fyr-
ir neðan allar hellur.
Staðreyndir
Gainalt eikartré hefur um
það bi! 2 milljónir blaða, og
grenitré næstum tíu milljónir
nála.
— • —
Elsti végur heimsins Iiggur
milli fljótanna Eufrat og Tígr-
is, að því er amerískir vísinda-
menn telja. Úlfaldalestir og
herflokkar þrömmuðu sömu
slóðina þarna þúsundir ára fyr-
ir okkar tímatal.
Hjónabandsráðunauturinn
Edward Griffith hefur af
reynslu sinni í starfinu og at-
hugun á skýrslum sínum dreg
ið þá ályktun, að 93 prósent
af enskum eiginkonum telji
eiginmann sinn lélegan elsk-
huga.
— • —
Reynslan sýnir, að ekki
nema 1 af 1000 fallhlífarstökkv
urum slasist, og þá raunar alls
ekkert hættulega.
— • —■
Mestur hluti teak-timburs
kemur frá Burma og Thai-
landi. Teak-tré vaxa þar bæði
villt og ræktuð en villtu trén
eru oftast þar, sem ógerlegt
er að flytja þau til trjáverk*
smiðjanna.