Sameiningin - 01.01.1912, Blaðsíða 30

350
veitir erviöast aS læra: að hlýða, að vaxa og aö bíða. — Kristn-
ir Islendingar þurfa aö læra þann sannleika, aö menn geta
þroskazt að náð, og að það er sá bezti og sannasti þroski, sem
til er.
Lexía 18. Febrúar: Jóhannes skírari kemr fram og kennir —-
Lúk. 3, 1.-20, fsbr. Mark. 1, 8).
1. En á fimmtánda stjórnarári Tíberíusar keisara, þegar
Pontíus Pílatus 'hafði völd í Júdeu, og Heródes var fjóröungs-
stjóri í Gálíleu, en Filippus bróðir hans fjórSungsstjóri í héraSi
ítúreu og Trakonítis, og Lýsanías fjórðungsstjóri í Abílene, 2.
í œSstaprests-tíS Annasar og Kaífasar, kom orS guSs til Jóhann-
esar Sakariassonar í óbyggðinni. 3. Og hann fór um allt byggS-
arlagiS viS Jórdan, prédikandi iðrunarskírn til syndafyrirgefn-
ingar, 4. einsog ritaS er í bókinni, er geymir orS Esajasar spá-
manns: Rödd þess, er hrópar í óbyggðinni: GreiSiS veg drott-
ins, gjöriS beinar brautir hans. 5. Sérhver lægS skal fyllast
upp, og sérhver hæS og hóll skal lækka; krókarnir skulu verSa
beinir, og ójöfnurnar skulu verSa aS sléttum götum; 6. og allt
hold mun sjá 'hjálpræði guðs. 7. Hann sagSi þvi við mannfjöld-
ann, sem fór út aS skírast af honum: Þér, nöSru-afkvæmi!
hver kenndi yðr aS flýja undan hinni komandi reiSi? 8. Berið
því ávexti samboðna iðraninni, og farið ekki að segja með sjálf-
um yðr: Vér eigum Abraham að föður, því eg segi yðr, að guð
getr vakið Abraham börn af steinum þessum. 9. En öxin er
þegar lögð að rót trjánna, og verðr þá sérhvert tré, sem ekki ber
góðan ávöxt, upþhöggið og þxí kastað í eld. 10. Og mann-
fjöldinn spurSi hann og sagSi: HvaS eigutn vér þá aS gjöra?
11. En hann svaraSi og sagSi viS þá: Sá, sem hefir tvo kyrtla,
skifti milli sín og þess, sem engan hefir; og sá, sem matföng
hefir, fari eins að. 12. En jafnvel tollheimtumenn komu til aS
skírast, og þeir sögðu við hann: Meistari! hvaS eigum vér aS
gjöra? 13. En hann sagSi við þá; Krefjizt ekki meira en ySr
er boSið'. 14. En hermenn spurðu hann einnig og sögSu: Og
vér, hvaS eigum vér aS gjöra? Og hann sagSi viS þá: KúgiS
ekki né svíkiS fé útúr neinum, og látiS ySr nœgja mála yðar.
15. En þegar nú eftirvænting var vöknuð hjá lýSnum, og
allir voru að hugsa í hjörtum sínum um Jóhannes, hvort hann
kynni ekki aS vera Kristr, -6. svaraSi Jóhannes og sagSi viS
alla: Eg skíri yðr að vísu með vatni, en sá kemr, sem mér er
máttkari, og er eg ekki verðr að leysa skóþvengi hans; harnt
mun skira yðr með heilögum anda og eldi; 17. varpskófla hans
er í hendi honum, til þess að hann gjörhreinsi láfa sinn og safni