Prentarinn - 01.01.1949, Blaðsíða 11

Merkisafmœli í stéttinni
á félagsárinu.
Svo sem að líkum lætur, hafa nokkrir stéttar-
bræður átt ýmiss konar merkisafmæli á þessu 52. ári
stéttarfélagsins, sem nú er bráðurn á enda. Má ekki
minna vera en að Prentarinn minnist þeirra áður
en árganginum lýkur, úr því að honum hefir ekki
auðnazt það áður, með því að bregða upp einhverj-
um myndum af ásjónum „afmælisbarnanna", svo
að yngri stéttarbræður geti við þá kannast, ef fund-
um ber saman við þá, og víkja að þeim nokkrum
stéttarbróðurlegum orðum. Ekki er þó ætlunin að
rekja neitt æfiferil þeirra, enda er slíkra frásagna
bráðlega að vænta í „Prcntaratali", og svo eru þessir
stéttarbræður flestir enn og á bezta aldri og því
vonandi langt að bíða eftirmæla þeirra.
Haraldur Jónsson, vélsetjari
í Borgarprenti, átti sextugs-
afmæli 18. júní 1948. Munu
færri en vildu hafa vitað af
því, með því að Haraldur
er maður, sem lætur lítið
yfir sér og er þó eigi að síð-
ur góður og gegn félagi og
vcl metinn. Slíkir menn eru
kjarni hvers félagsskapar og
undirstaða hinna, sem meira
hafa sig í frammi og yfirborðið mynda.
Hafliði Helgason, prent-
smiðjustjóri í Félagsprent-
smiðjunni, varð fimmtugur
3. júlí 1948. Hafliði er, svo
sem allir vita, glcðimaður og
vinsæll og vel látinn af
starfsfólki prentsmiðjunnar,
og heimsótti það hann þenn-
an dag og færði honum að
gjöf forkunnarfagran, út-
skorinn stól, mesta kjörgrip.
Eigendur prentsmiðjunnar færðu honum forláta-
klukku, og enn bárust honum aðrar gjafir, blóm
og heillaskeyti í tugatali.
Prentarar! Byrjum nýja árið með því að vanda
alla okkar vinnu af fremsta megni, og sjáum svo
til, hvort við þurfum nokkuð að standa að baki
stéttarbræðrum okkar erlendis, eins og allt af er
látið klingja í eyrum okkar. Við getum þetta, ef
viljann vantar ekki. s. E.
Ólajur B. Erlingsson, prent-
ari, varð fimmtugur 12.
september 1948. Hann er at-
orkumaður mikill og gat sér
niikinn orðstír í stéttinni á
þeim tíma, er hann var for-
maður nefndar þeirrar, er
sá um pílagrímsför stéttar-
innar „heim að Hólum" á
500 ára afrnæli prentlistar-
innar árið 1940. Olafur er,
sem kunnugt er, bókaútgefandi mikill.
Guðmundur Guðmundsson
(múrara Einarssonar),
handsetjari, varð fimmtugur
23. júlí 1948. Guðmundur
er ekki fyrir það gefinn að
láta mikið á sér bera, en
þó er hann í rauninni einn
af máttarstólpum þjóðfélags-
ins og má kallast „vinnandi
hönd” ríkisstjórnar og AI-
þingis, því að hann hefir
löngum unnið að því að hluta niður í síður lesmál
Stjórnartíðinda og Alþingistíðinda.
fón Einar fónsson varð átt-
ræður 5. október 1948, og
var það þó ekki á honurn
að sjá þann dag fremur en
endrar nær. Mætti margur
yngri sannarlega öfunda
hann af því, hversu lítt ald-
ur sér á honum. Er engu
líkara en hann hafi ein-
hvern veginn komizt upp á
það í multi að kasta elli-
belgnum; svo sprækur er hann enn þá.
Stcján Ógmundsson átti
tuttugu og fimm ára prent-
araafmæli 14. febrúar 1949.
Hann á sérstöðu meðal þess-
ara „afmælisbarna" að þ\ í
leyti, að hann er þegar þjóð-
kunnur maður, því að hann
hefir gefið sig mjög við fé-
lagsmálum, verið formaður
prentarafélagsins og vara-
forseti Alþýðusambands Is-
lands, einnig tekið virkan þátt í stjórnmálabarátt-
unni í landinu og verið nefndarmaður, enda er
hann nú orðinn ræðuskörungur mikill.
PRENTARINN 43