Prentarinn - 01.07.1978, Blaðsíða 5

Verndun fagréttinda
nánast óhugsandi
án samstarfs allra bókagerðarfélaganna
Á fulltrúaráðsfundi 3. október
1978 var stjórn HÍP falið að til-
nefna þrjá menn í iðnréttinda-
nefnd, sem hafa skyldi það
hlutverk m.a. „að koma í veg
fyrir að réttur félagsmanna sé
fyrir borð borinn í atvinnumál-
um“.
f samræmi við þessa ákvörð-
un voru svo á stjórnarfundi 16.
október s.l. tilnefndir þeir Her-
mann Aðalsteinsson, Ólafur
Björnsson og Rafn Árnason.
Nefndin hefur haldið nokkra
fundi, m.a. með lögfræðingi
félagsins Arnmundi Backman,
og stjórn HÍP. Hugmyndir um
starf nefndarinnar og leiðir
félagsins til verndar fagréttind-
um félagsmanna eru ekki full-
mótaðar ennþá — en þó skal
hér nokkurra getið, sem helst
hafa verið ræddar.
Auðvelt ætti að vera að koma
í veg fyrir að óiðnlært fólk vinni
á starfssviði félagsmanna i
fyrirtækjum innan FÍP, t.d. með
aðstoð hvers einasta félags-
manns — og þá ekki síst
trúnaðarmanna.
Varðandi þá vinnustaði, sem
óháðir eru FÍP og grunur leikur
á að brjóti gagnvart félaginu,
ber iðnráði (þar eru fulltrúar
FÍP og HÍP) að annast eftirlit,
ásamt lögreglustjóra. Kæra
myndi svo væntanlega fylgja á
eftir, telji félagið sannanlega
brotið á sér.
Þá hefur nefndin óskað eftir
því við stjórn HÍP að hún hafi
samband við hin bókagerðar-
félögin með ósk um að þau til-
nefni hliðstæðar nefndir eða
einhverja einstaklinga, sem
nefndarmenn HÍP gætu snúið
sér til. Verndun fagréttinda
þeirra, sem við prentiðnaðinn
vinna, er nánast óhugsandi
nema til komi gott samstarf
allra bókagerðarfélaganna.
Jákvæð svör hafa borist frá
bókbindurum og grafískum og
þá helst um athugun á auglýs-
ingastofunum.
Nefndin óskaði eftir fundi
með trúnaðarmönnum eða
fulltrúum allra prentsmiðja og
var hann haldinn 7. desember í
félagsheimilinu. Mættu þar þó
aðeins um eða innan við helm-
ingur þeirra, sem boðaðir voru
og kunna jólaannir að eiga sök á
lélegri mætingu.
Á þeim fundi kynnti nefndin
þær leiðir sem ræddar hafa
verið og urðu talsvert fjörugar
umræður. Fundarmenn virtust
á einu máli um að aðgerða væri
þörf í fagréttindamálunum og
komu margar ábendingar til
nefndarinnar, bæði um brot-
lega vinnustaði og leiðir til úr-
bóta.
Áður er nefnd lagaleiðin, en
önnur er sú, að miði fylgi hverju
verki og kvitti löglegur
iðnaðarmaður fyrir hvern verk-
þátt. Þessi háttur mun á hafður í
Danmörku og Bretlandi. í slíku
tilviki reynir sérstaklega á sam-
starf bókagerðarfélaganna.
Fyrst og síðast er það þó hinn
almenni félagsmaður, sem úr-
slitum ræður en ekki einhver
þriggja manna nefnd — jafnvel
þótt hún njóti stuðnings stjórn-
ar og trúnaðarmanna.
Baráttuna vinna engir fyrir
okkur.
Ýmsar spurningar hafa
vaknað við umræður um þessi
mál og ber þar hæst þessar:
Hvaða grundvallarstefnu á
félagið að taka varðandi tœkni-
þróun og breytta framleiðslu-
hœtti?
Á félagið að krefjast
skilyrðislausra yfirráða og for-
gangs fagmanna yfir framleiðsl-
unni, hvað sem líður allri tœkni-
þróun eða á að eftirláta ófag-
lœrðu fólki heilu verkþœttina?
Hvaða lœrdóm getum við
dregið af baráttu stéttarbrœðra
okkar gagnvart tœkniþróuninni í
Bandaríkjunum, Danmörku,
Þýskalandi og nú síðast í Bret-
landi?
Þetta — og margt fleira — er
það, sem hver einasti prentari
þarf að taka afstöðu til á næst-
unni.
Nefndin mun láta frá sér fara
upplýsingar um þessi mál eins
ört og við verður komið og
óskar eftir umræðum félags-
manna, t.d. á „opnu húsi“,
félagsfundi e.þ.h.
11. desember 1978 — R.Á.
^rcníaríttn - 5