Nýi tíminn - 17.02.1955, Blaðsíða 4

4) — NÝI TÍMINN — Fimmtudagur 17. febrúar '1955
Sama fótakeflið átti þátt í falli
Mendés-France og Malénkeffs
Fynrœflanirnar um hervœSingu Vesf-
ur-Þýzkal. valda raski um alla Evrópu
Samstarf sem ekki verður hindrao
Eins og vikið var að hér í blaðinu í gær gerði Alþýðublaðið
fvrir skömmu þá skynsamlegu játningu að styrkur verkalýðs-
hreyfingarinnar í dag fælist í samhug hennar og eindrægni og
að svikum við hagsmuni alþýðunnar yrði ekki forðað nema
valdahlutföll þjóðfélagsins breyttust vinnandi fólki í hag. Þetta
voru að vísu engin ný eða óþekkt sannindi. Sósíalistaflokkurinn
hefur margsinnis bent á þessa staðreynd og hagað starfsemi
sinni og baráttu fyrir samvinnu verkalýðsflokkanna og annarra
vinstri afla í samræmi við þessa nauðsyn alþýðunnar í landinu.
Hitt var nokkur nýlunda að aðalmálgagn Alþýðuflokksins við-
urkenndi hana einnig svo undanbragðalaust.
En þótt ritstjóri Alþýðublaðsins virðist þekkja og skilja það
rétta í þessu efni gegnir nokkuð öðru máli með húsbændur hans
í forustu Alþýðuflokksins. Þeir leggja enn ofsafulla áherzlu á
að viðhalda ágreiningi milli verkalýðsflokkanna og hindra eðli-
legt samstarf þeirra. Þetta kom skýrt í ljós við samstarfstil-
raunirnar sem fram fóru fyrir nefndakosningarnar í bæjarstjórn
Reykjavíkur s.l. fimmtudag. Þær tilraunir um allsherjarsam-
vinnu minnihlutaflokkanna strönduðu á hægrimönnum Alþýðu-
flokksins. Þeir sáu enga nauðsyn á samstarfi íhaldsandstæðinga
og virtust ekki horfa í það þótt Sjálfstæðisflokkurinn héldi ó-
eðlilegum styrkleika í nefndum bæjarstjórnar, aðeins vegna
sundrungar andstæðinga þeirra. Þeir áttu aðeins eitt áhugamál:
að koma í veg fyrir vinstri samvinnu og stefndu alveg mark-
visst að því að einangra Sósíalistaflokkinn og svifta hann rétt-
jnætum áhrifum.
Það er því ekki dyggð hægrikratanna að þakka að ,,glund-
roða‘'-kenningarvopn Sjálfstæðisflokksins hefur verið slævt með
þeirri vinstri samvinnu sem varð í nefndakosningunum í bæjar-
stjórn. Sú samvinna tókst þrátt fyrir hatrama andstöðu hægri
'foringjanna og ítrekaðar tilraunir þeirra til að sundra. Þar réði
úrslitum afstaða sósíalista, fulltrúa Þjóðvamar og fulltrúa
vinstri manna í Alþýðuflokknum. Með samstarfinu var Sjálf-
stæðisflokkurinn sviftur tveimur nefndasætum og einum endur-
skoðanda en glórulaus blinda og ofsi hægrimanna Alþýðuflokks-
ins svifti þá öllum sætum í þeim nefndum sem kjörnar voru.
Mikilvægustu áhrif samstarfsins eru þó tvímælalaust þau, að
það sannar öllum almenningi að vinstri fulltrúar geta staðið
saman þegar á þarf að halda.
Þrátt fyrir ófarir þær og einangrun sem hægri menn Alþýðu-
flokksins leiddu yfir flokk sinn með þessari framkomu. virðast
þeir eiga næsta örðugt með að átta sig á glappaskotunum og al-
veg ráðnir í að halda áfram á sömu braut. Þótt vitað sé að af-
staða Alfreðs Gíslasonar er í fyllsta samræmi við óskir og vilja
allra heiðarlegra verkalýðssinna innan Alþýðuflokksins, hefur
hægri klíkan hafið gegn honum linnulausa rógsherferð og hót-
anir um brottrekstur. Skýrir Alþýðublaðið svo frá í gær, að
fulltrúaráð Alþýðuflokksins hafi á fundi í fyrradag skorað á
Alfreð að segja af sér bæjarfulltrúastarfi og samþykkt um leið
að senda miðstjórn flokksins ályktun sína, „þar sem fulltrúa-
ráðið telur að beita verði ákvæðum X. kafla flokkslaganna, ef
bæjarfulltrúinn verður ekki við áskorun þessari". Síðan bætir
Alþýðublaðið við frá eigin brjósti: „I 10. kafla flokkslaganna
er f jallað imi brottvikningu."
Af þessum viðbrögðum hægri kratanna má það verða ljóst að
hverju er stefnt. Hver heilbrigð og ærleg rödd innan Alþýðu-
flokksins, sem reynist í samræmi við vilja fólksins um sam-
starf verkalýðsflokkanna og annarra vinstri manna skal vægðar-
laust kæfð að viðlögðum brottrekstri úr flokknum. Stefnan virð-
ist eiga að vera í samræmi við kröfu heildsalablaðsins Vísis, sem
ásakaði nýlega hækri klíkuna um „hugleysi" og kvað betra fyrir
íhaldið að Alþýðuflokkurinn væri fámennur og samstæður en
vita aldrei hvoru megin hann stæði í átökum alþýðu og auðvalds!
Hótanir hægri klíkunnar ógna engum einlægum vinstri manni,
hvorki Alfreð Gíslasyni né öðrum. Ógæfuleg vinnubrögð hennar
koma henni sjálfri verst, geri hún alvöru úr hótun sinni og
hreki Alfreð Gislason og aðra vinstri menn úr flokknum. Krafan
um vinstri samvinnu verður ekki brotin á bak aftur með neinum
refsiaðgerðum gegn einstaklingum, af þeirri einföldu ástæðu að
hún er í samræmi við þróunina og hagsmuni og vilja fjöldans.
Hún verður borin fram til sigurs af verkalýðnum og alþýðu-
stéttunum og færir þeim þau breyttu valdahlutföll í þjóðfélag-
inu, sem Alþýðublaðið hefur sjálft réttilega lýst nauðsynleg.
Skipbrotsmaima-
skýli sokkið í sand
Helgi Eiríksson Fossi á Síðu
hefur farið í umsjónar- og eft-
litsferð fyrir Slysavarnafélag
Islands í nokkur skýli austur
á Söndum.
1 bréfi til félagsins segir
hann frá aðkomunni að skýl-
inu á Kálfafellsmelum, sem er
eitt afskekktasta skipsbrots-
mannaskýlið hér á landi og
byggt var af Vitamálastjórn-
inni á sínum tíma á sama stað
og skýli, sem þýzki konsúllinn
Detlan Thomsen lét byggja rétt
eftir aldamótin. Segir hann að
nú sé skýlið sokkið í sand svo
aðeins sjái á þak þess og tóm-
ur vatnselgur í kringum það.
Skýlið stóð áður á háum mel-
kambi, sem vatnið hefur skol-
að burtu
Chðan þessi þáttur birtist síð-
^ ast hafa orðið stjórnar-
skipti í tveim voldugustu ríkjun-
um á meginlandi Evrópu. Á
laugardagsmórguninn felldi
franska þingið ríkisstjórn
Mendés-France og Antoine Pi-
nay reynir nú að mynda nýja
stjórn. í Sovétríkjunum sagði
Malénkoff af sér embætti for-
sætisráðherra á mánudaginn
og samdægurs kaus Æðsta ráð-
ið Búlganin til að taka við af
honum. í fljótu bragði virðast
stjórnarskipti þessi af all ó-
líkum rótum runnin. Mendés-
France féll á atkvæðagreiðslu
um stefnu stjórnar hans í mál-
um frönsku nýlendnanna í
Norður-Afríku. Malénkoff lýsir
yfir í lausnarbeiðni sinni, að
hann dragi sig í hlé vegna
mistaka í stjórnarstarfinu,
einkum þó í landbúnaðarmál-
um.
17'n ef betur er að gáð kemur
í ljós að undir yfirborðinu
er ein ástæða sameiginleg báð-
um þessum stjómarskiptum.
Fyrirætlun Vesturveldanna um
hervæðingu Vestur-Þýzkalands
og sú breyting á viðhorfunum
í Evrópu sem framkvæmd þeirr-
ar fyrirætlunar myndi hafa í
för með sér hefur átt sinn þátt
í atburðum síðustu daga bæði
í París og Moskva. Hvað
frönsku stjómarkreppuna varð-
ar liggur þetta í augum uppi.
Þingmenn kommúnista studdu
Mendés-France meðan hann
vann að því að semja frið í
Indó Kína. Þegar hann gekk
til fylgis við endurhervæðingu
Pierre Mendés-France.
Vestur-Þýzkalands snerust þeir
hinsvegar gegn honum. For-
sætisráðherranum tókst að
knýja neðri deild franska
þingsins til að fara í gegnum
sjálfa sig og samþykkja samn-
ingana um hervæðingu Vest-
ur-Þýzkalands með því að lofa
að beita sér fyrir því að Vest-
urveldin féllust á að ræða vlð
Sovétríkin um sameiningu
Þýzkalands áður en hervæðing-
arsamningarnir væru komnir til
framkvæmda. Það átti sinn
þátt í falli Mendés-Franee, að
komið var í ljós að stjórnir
Bandaríkjanna, Bretlands og
,--------------------------N
Erlend
t í ð i n d i
Vestur-Þýzkalands neituðu með
öllu að styðja hana í því að
koma á fjórveldafundi- með
vorinu.
17'jarni þeirrar breytingar sém
■■■“• orðið hefur á stefnu sovét-
stjórnarinnar samfara forsæt-
isráðherraskiptunum, . er að
horfið hefur verið frá því að
láta neyzluvöruiðnaðinn sitja
í fyrirrúmi um framleiðslu-
aukninguna. Tekin er upp aft-
ur fyrri stefna um að láta
þungaiðnaðinn ganga fyrir.
Þetta er ekki annað en rökrétt
afleiðing af þeirri skoðun, sem
Malénkoff lét í ljós þegar hann
svaraði spurningum bandarísks
fréttamanns um síðustu ára-
mót. Hann sagði þá skýrt og
skorinort, að stríðshættan hefði
aukizt upp á síðkastið, vegna
þess að Vesturveldin hefðu
hafnað öllum tillögum sovét-
stjórnarinnar um sameiningu
Þýzkalands með samningum
og virtust staðráðin í því að
láta hervæðingu Vestur-Þýzka-
lands ganga fyrir öllu öðru.
Á ráðstefnu stjórna Sovétríkj-
anna og fylgiríkja þeirra í
Austur-Evrópu í desemeber
var ákveðið, að þessi ríki yrðu
að auka herbúnað sinn veru-
lega ef til þess kæmi að Vest-
urveldin gerðu alvöru úr því
að innlima Vestur-Þýzkaland í
hernaðarbandalag sitt og her-
væða það. Það leiðir af sjálfu
sér að þungaiðnaður Sovétríkj-
anna hlýtur að mestu leyti að
standa undir auknum herbún-
aði þeirra og bandamanna
þeirra.
/\llum má vera ljóst að stefn-
an í landbúnaðarmálum er
nátengd iðnaðarstefnunni. í
ágúst 1953, þegar Malénkoff
lýsti yfir að ákveðið hefði
verið að draga nokkuð úr
aukningu þungaiðnaðarins til
þess að auka framleiðslu
neyzluvarnings framyfir það
sem ráð var fyrir gert í fimm
ára áætluninni, voru einnig
gerðar ýmsar ráðstafanir til að
auka landbúnaðarframleiðsl-
una. Skattar á bændum voru
lækkaðir og dregið úr því af-
urðamagni, sem þeim er skylt
að afhenda ríkinu við föstu
verði. Jafnframt var afurða-
verðið til þeirra hækkað. Yfir-
lýstur tilgangur þessara ráð-
stafana var að örva bændur
til að auka framleiðsluna sem
mest en til þess nægði auðvit-
að ekki það eitt að hækka pen-
ingatekjur þeirra, auka varð
vöruframboðið um leið. Ráð-
stafanirnar í landbúnaði og
iðnaði voru þvi nátengdar.
essi stefna, að auka land-
búnaðarframleiðsluna með
því að hækka afurðaverðið til
bænda og auka vöruframboð-
ið, var þó ekki sú eina sem
fylgt var i Sovétríkjunum.
Jafnframt því sem ríkisstjórn-
in unair forystu Malénkoffs
skírskotaði til bænda, hóf mið-
stjórn Kommúnistaflokksins
undir forystu Krútsjoffs aðal-
ritara mikla sókn til að nema
Georgi Malénkoff.
og rækta áður óræktuð lönd
í Úral og Kasakstan og
öðrum strjálbýlli hlutum Sóv-
étríkjanna. Tugir þúsunda
ungra manna og kvenna, margt
af því borgabúar, gáfu sig fram
til að taka þátt í þessu lartd-
námi. f haust kom í ljós að
nýræktarstefnan hafði borið
mun betri árangur en sú stefna
að hvetja bændur á gömlu
samyrkjubúunUm til að auka
framleiðslu sína. Vegna þurrka
var uppskeran í gömlu land-
búnaðarhéruðunum minni en
árið áður en uppskeran af ný-
ræktinni gerði nokkru betur
en vega upp þann uppskeru-
brest.
llM'arkmið stjórnarValdanna í
■*■'■■■ Sovétríkjunum með því
að auka landbúnaðarfram-
leiðsluna er ekki að fá meíra
brauðkorn. Hættan á hungurs-
neyð af völdum uppskeru-
brests, sem vofði yfir meðan
sárin eftir heimsstyrjöldina
voru enn ógróin, er nú úr sög-
unni. Hinsvegar skortir mikið
á að eftirspurn vaxandi fjölda
borgabúa eftir kjöti, eggjum,
grænmeti og öðrum verðmeiri
landbúnaðarvörum hafi verið
fullnægt. En stóraukin korn-
rækt „er undirstaða aukinnar
kvikfjárræktar. Nautgripir í
svona suðlægum löndum eru
ekki nema að litlu leyti aldir
á grasfóðri, aðalfæða þeirra er
fóðurkorn. Sömuleiðis eru sVín
alin á maís. Reynsla síðustu
Framhald á 11. siðu.