Nýi tíminn - 18.06.1959, Side 10

2) — OSKASTUNDIN
ÖSKASTUNDIN — (3
^Sefur Ssctt á, gre/'n )
Við höfum heyrt talað
um ólíkar svefnstelling-
ar dýra. Sum dýr liggja
á kviðnum þegar þau
sofa, önnur liggja á hlið-
inni og enn önnur draga
undir sig faeturna,
hringa sig saman og sofa
þannig í hnipri. En að
Lausn á myndaþraut ....
Dýrin hétu;
1 nashyrningur, Ind-
land, Afríka.
2. selui', venjulega Norð-
ur-ís.hafið.
3. órangútan, Borneó og
Súmatra.
4. mörgæs, Suður-íshaf-
ið. ■ '
5. vatnahestur, Afríka.
6. flamingó, Suður-
Evrópa, nyrst í Afríku,
Asía.
7. Sebrahestur, Afríká.
GULLKORN
Taktu vinnu þína allt-
af alvarlega en .aldrei
sjálfan þig.
nokkurt dýr sofi upp á
grein hefur þér líklega
ekki komið tii hugar að
trúa. En samt er okkur
kunnygt um eitt, sem
sefur sætt á trjágrein.
Það er hlébarðinn. Hann
hvílir með kviðinn og
bringuna á greininni en
lætur fæturna hanga
niður sitt hvoru megin.
Okkur finnst þetta tals-
vert áhættusöm stelling
og líklegast bezt að láta
ekki mjög illa í svefnin-
um, en það hafa ekki
allir sama smekk.
SKRÝTLA
Palli:, Fórstu miklu verr
út úr mislingunum en
Alli?
Kalli: Eg er nú hræddur
um það. Eg fékk þá í
páskafríinu.
ÓDÝR HRESSING
Skotinn Mac Albert
var úti að aka með kær-
ustunni sinni allt í einu
spurði hann:
— Hefðir þú ekki gott
af dálítilli hressingu? —
Ó, jú takk- sagði hún
stórhrifin af örlæti
hans.
Þá skrúfaði Mac Al-
bert niður rúðuna.
Bréfasamband
Mig langar til að kom-
ast í bréfaviðskipti við
pih eða stúlku á aldrin-
um 10 til 12 árg (mynd
fyigi).
Margrét Óskarsdóttir
Sjafnarborg, Eskifirði.
Benedikt Viggósson, sem var í Mi5bæjarskól-
anum í vetur, hejur mjög gaman af að teikna.
Hann sendi okkur margar myndir, flestar
reglulega skemmtilegar. Hér er ein af þeim:
Cheverolett model 1958.
1 Jónas Ámason
Tuttugu og fimm aurar
sér húfuna og fleygja
henni j gangstéttina. Eg
hnýtti húfuna á hana.
aftur. Af einhverjum á-
stæðum var nú snáðinn
skyndilega orðinr. óróleg-
ur. Hann sagði;
,,Hvar er tönnin “
sagði ég og benti á skarð
ið með vísifingri af lít-
illi hæversku. En hann
virtist síður en svo verða
móðgaður yfir þessari
hnýsni í einkamál sín.
Hann opnaði munninn
og benti á stórt skarð í
neðri góm.
„Það eru líka tvær
farnar þarna,“ sagði
hann. Eg er búinn að
týna þeim. En amma
sagði mér að setja hina
í blómsturpott.“
„Af hverju sagði hún
þér að setja hana í
blómsturpott?“ Hann
varð trúnaðarfullur á
svipinn og sagði:
„Það kemur kannski
úr henni eplatré.“
Systir hans var aftur
búin að rifa af sér húf-
una og fleygði henni á
gangstéttina. Eg tók
húfuna upp og hnýtti
hana á hana aftur. Samt
þýddi það ekkert, því
hún gat alltaf smokrað
henni fram af höfðinu.
„í hvaða skóla ertu?
spurði snáðinn.
„Eg er í skóla lífsins,“
sagði ég.
„Eg er í Austurbæjar-
skólanum,“ sagði hann
hreykinn, svo ég skyldi
ekki halda að minn skóli
væri sá merkilegasti í
heimi. „Eg er að læra að
lesa.“
„Er ekki vont að lesa
þegar mann vantar
tönn?“ sagði ég.
„Nei, það er bara
betra,“ sagði hann.
„Hver er beztur í þín-
um bekk?“
„Stelpa sem heitir
Hólmfrjður," sagði hann.
„Vantar tönn í hana?“
„Nei',“ sagði hann.
En hún er með fléttur.
Það eiga bráðum allir
að fá sálmabók meira
að segja Bjössi vitlausi.“
„Hver er Bjössi vit-
Iausi?“
„Það er strákur sem
er alltaf að gera hasar
i kennaranum. Hann Jét
einu sinni svo illa að
hann var látinn sitja
hjá stelpu. Þekkir þú
manninn sem búði Litlu
fluguna?"
„Eg kannaát svolítið
við hann,“ sagði ég.
„Elzta systir 'mín
þekkir stelpu sem er
frænka hans,“ sagði
hann. Honum virtist
mjög umhugað um að ég
léti mér skiljast að hann
og hans fólk hefði sitt
af hverju sér tH ágætis.
Sú litla í kerrunni var
aftur búin að rífa af
„Jæja.“
„Jahá,“ sagði ég. •
„Jæja,“ sagði' hann-
aftur. Og þá mundi ég
eftir loforðinu. Eg fékk
honum 25 aura. Hann
þakkaði fyrir og lagði
af stað yestur götuna
með systur sína £ kerr-
unni. Hún reif af .sér
húfuna og fleygði henni
í gangstéttina. Harm tók
húfuna upp og stakk
henni í vasann. Svo hélt
h.ann áfram njður á
Torg að tala við hana-
ömmu sína og njóta lífs-
ins.
Hvað er það?
1. Það er lítið hús. Á
því eru engar dyr og
enginn býr í því. Þegar
maðúr kveikir Ijós í því
byrja þeir þar innj að
tala, syngja og spila.
2. Hann er með höfuð'
en engan háls, augu en
engar augabrúnir- Hann
hefur munn en getur
ekki talað og er fótalaus
samt getur hann farið
mjög hratt áfram og
miklar vegalengdir.
Lausn á síðusfu
krossgátu
Lárétt: 1 sá, 2 há, 3 mó.
Lóðrétt: 1 Sám.
3.0) — NÝI TÍMINN — Fimmtudagur 18. júní 1959 —
„Tilræðið við héruð landsins“
Framhald af 6. síðu
ur er getur neitað þvi, að
það er hernámsvinnan og
gróðabrallið utan um hana,
sem hefur valdið þeirri þróun,
að einmitt allmörg af ein-
menningskjördæmum landsins
eru að koðna niður í fólks-
leysi.
Það er þetta, sem hefur
fært Strandasýslu niður um
460 manns, Dalasýslu um 417,
iBarðastrandasýslu um 572,
Vestur-lsafjarðarsýslu um 417
og Norður ilsafjarðarsýslu um
959. Það þarf því enginn að
efa, að þessi héruð hefðu
haldið sínum fólksfjölda og
seumlpera einnig nokkru af
■eðlilegri fjölgun, ef þjóðia
hefði lifað á eðlilegan hátt
af eigin framleiðslu.
En jafnframt hefur þetta á-
stand fært Reykjavík upp úr
39 þús. í 67 þús., Hafnar-
fjörð úr 3700 í 6400 og Gull-
bringu- og Kjósarsýslu úr
3100 í 13900. Og reikni nú
-þingmenn kjördæmanna, sem
eru að evðast, hvað fækkun-
in verði orðin mikil eftir önn-
ur 16 ár og tilkynni kjósend-
um s'ínum það hreinskilnislega
á frr, iboðsfundum.
© Hernámsflolckarnir bera
ábyrgð á þessu ástandi
Hverjir bera svo ábyrgð á
þessu? Auðvitað þeir þing-
menn sem á Alþingi hafa sam-
þykkt allar þær aðgerðir, er
þessu hafa valdið. Ekki fyrir
það, að þeir liafi óskað sjálf-
ir eftir þessu. Miklu fremur
hið gagnstæða. En það, sem
þeir hafa gert, er að láta
bæði blindast og blekkjast til
þess að gera hluti, sem verka
öðruvísi en þeir gjarnan hefðu
viljað. Þeir hafa látið blind-
ast af pólitísku ofstæki og
hatri á sósíalismanum og
blekkjast af þeim aðilum er-
lendum, er þeir hugðust leita
skjóls hjá í blindni sinni.
Átökin um landhelgismálið eru
nokkuð góð sönnun fyrir
þessu.
Þessir þingmenn mega því
sannarlega taka sér í munn
þessi orð postulans: „það
góða, sein ég vil, það geri
ég ekki, en það vonda sem
ég vil eklji það geri ég.“
Og til þesp að fá kjósend-
urna til að gleyma þessum
höfuðkjarna málsins er allur
bægslagangurinn settur á svið,
með upphrópunum og s!ag-
orðum, sem fyrst og fremst
skírskota til tilfinningá en
ekki röksemda.
• Hvert er hið eiginlega
tilrœði við héruö
landsins?
Hersetan, hermángið og
hergróðasjónarmiðið er hið
eiginlega tilræ^i við héruð
landsins. Þegar Framsókn og
A-lþýðuflokkurinn sviku heit-
ið frá 1856 um að láta herinn
fara, þá kusu þeir að halda
þessu tilræði áfram. Það
vannst þó á, á tímabili vinstri
stjórnarinnar að dregið var
stórkostlega úr þessum fram-
kvæmdum og minnkaðar að
sama skapi tekjur af þessu,
en innlend framleiðsla efld í
staðinn. En lokaskrefið neit-
uðu þessir flokkar að st'íga.
Nú er farið að lifna yfir her-
■ i'ú:- . pK ' ; i;i
framkvæmdum á nýjan leik,
m.a. með byggingu nýrrar
stöðvar á Snæfellsnesi.
Þannig eru hernámsflokk-
arnir allir að skapa það þjóð-
félagsástand, sem hnígur að
því að skapa „endalok þeirrar
menningjar ér hefur réttlætt
sjálfstæða tilveru þessarar
þjóðar“, svo notuð séu orð
Gunnars Dal úr Kjördæma-
blaðinu.
Erlend tíðindi
Framhald á 6. síðu.
inn í eðli (Adenauers); mann-
fyrirlitningin. Hér verðurekki
þrætt um það-við hann, hvort
þessi mannfyrirlitning sé rétt-
mæt ....... En er hægt að
byggja frjálst ríki á mann-
fyrirlitningu ?“ Der Mittag
í Diisseldorf segir: „Nú er
ekki nema um tvo kosti að
ve!ja. Annað hvort er Aden-
auer allsráðandi í. Kristilega
demókrataflokknum og lýð-
ræðið verður að skrípaleik,
eða flokkurinn verður að
lýsa á hann vantrausti, svo
að hann verði hvorki forseti
né forsætisráðherra“.
¥Ttan Þýzkalands er ekki síð-
ur tekið ómjúklega til
orða. í frjálslynda, brezka
blaðinu News Chronicle segir
James Cameron, að ákvörðun
Adenauers sé „átakanlegur
áfellisidómur yfir því gervi-
lýðræði, sem margir vestrænir
stjórnmálamenn hafa fagn-
andi talið sér trú ura að væri
ósvikin vara“. Cameron minnir
á orð Erhards, að hann fái
ekki skilið gerðir Adenauers,
vegna þess að þar gæti „óút-
reiknanlegra, persónubund-
inna þátta“, og bætir við:
„Með því á hann líklega við,
að Adenauer sé gersamlega
elliært gamalménni', sem kom-
izt upp með alræðiSstefnu
sína af þeirri ástæðu einni,
að þýzku stjórnmálamennirnir
séu samsafn af lyddum, sem
njóti þess að láta troða á sér“.
Það hefur lengi verið talið
þarfaverk að eyða hugmynd-
um um sérstök skapgerðar-
einkenni þjóða, segir Cameron.
Það eru ekki til neinir þjóðar-
lestir eða gallar, heldur ein-j>
ungis einstaklingsbundnir eða
sammannlegir. „En Þjóðverj-
ar virðast staðráðnir í að
sanna hið gagnstæða“, heldur
hann áfram. „Forustumenn
þeirra í opinberu lífi beygja
sig kynslóð fram af kynslóð í
stórri auðmýkt fyrir ofríkis-
mönnum, og afsaka sig með
því að þessir náungar séu
ekki með öllum mjalla. „Þegar
allt kemur til alls var nú
Hitler líka brjálaður,“ segja
þeir. „Og þegar allt kemur
til alls er Adenauer elliær“.
¥ Tmbrotin í stjórnmálum V-
^ Þj?zkalands geta haft tölu-
verð áhrif á framvindu heims-
málanna. Þeir sem ekki vilja
trúa því að Adenauer hafi
farið gegnum sjálfan sig af
eintómri meinbægni við Lud-
wig Erhard, skýra tiltæki
hans svo að hann hafi orðið
þess var í Washington, að
sterk öfl í Bandaríkjunum
vinni að því að fá breytt
stefnunni í málum Þýzka-
Mannœtur átu
lögregluna
Áströlsku nýlenduyfirvöldin
í Papua í Nýju Gíneu hafa l'eng
ið til meðferðar fyrsta mann-
átsmálið sem upp hefur komið
í þrjú ár. Fjallabúar sem ekki
hafa enn lagt af mannát með
öllu ruddust inn í þorpið Mat-
uari, drápu lögregluþjóninn og
átu hann. Aði-ir þorpsbúar
flýðu til nærliggjandi olíu-
vinnslustöðvar. Leiðangur hef-
ur verið gerður út til að hafa
upp á mannætunum.
lanids. Við fráfall - Dullesar
hafi styrkzt aðstáða þeirra
bandarískra stjórmnálamanna,
sem vilja ganga til móts við
Sovétríkin til þess að draga
úr viðsjám í hjarta Evrópu,
tillögurnar um belti án kjarn-
orkuvopna og jafnvel gagn-
kvæman brottflutning er-
lendra herja hafi nú aukinn.
byr. Þeir sem þessu halda
fram vitna í ummæli Adenau-
ers, að ástandið .■ í heiminum
hafi stórversnað síðustu vik-
urnar, og skýra þau svo að
hann telji sig verða að vera
kyrran á sínum stað til að
hindra að Vesturveldin slaki
til í samningunum við Sovét:
ríkin. Svo mikið er víst að
samkomulagshorfur versnuðu
á utanríkisráðherrafundinum
í Génf, þegar kunnugt varð
að Adenauer myndi ekki láta
af stjórnarforustu í Vestur-
Þýzkalandi að sinni.
M.T.Ö.
-j