Skólablaðið - 01.10.1951, Qupperneq 7

- 7 -
Hlussum migur ritvargur
l>að er upphaf þessa máls, að eigi er
osð fullljóst hlutverk þessa þáttar
blaðsins. Ýmsir höfundar hafa skemmt
mönnum með upptalningu á dansleikjum,
málskrafsfundum, hljómleikum,^ kappleikj-;
um og öðru ati, aðrir.' hafa álitið þetta !
nokkurs konar Víkverja - eða intelligen-'
sa-þanka og hoðað mönnum lífsspeki og j
brýnt fyrir mönnum siðgæði; sumir hafa j
notað tækifærið til sletta bleki og j
óþverra að kennurum og dáindismönnum a i
hinn strákslegasta hátt; og enn aðrir
hafa álitið það ofar öllu að hella
bröndurum og hótfyndni sinni yfir ugg- !
lausa lesendur. Enginn kosturinn þykir I
oss góður, og munum vór því skrá mein- j
og meiningarlaust kjaftæði um allt og
ekkert.
Minnisverð tíðindi
E.igi hefur neitt það gerzt, þá er
þetta er ritað, að markvert geti talizt.j
Einna helzt ber þess að geta, að í Fram-
txðinni hefur verið kvatt til eins fund-
ar og ræddu menn atómkveðskap. Malið
sagði fram jón nokkur TÓr Haraldsson af ;
alvöruþunga og þrótti. Enn fremur ‘ ' j
lögðu Þorvarður Helgason og Hallfreður
Eix'íksson og enn fleiri málugir menn og j
orðvísir sitt til málsins.
Einnig telst það til, að dansleikir
tveir hafi her farið fram við gleði .
mikla, Aðrar nefndir, svo sem tónlistar-í
nefnd hafa sofið sætum blundi, og hefur ;
þaðan hvorki heyrzt styn nó hósta, hvað ’
þá tónlist. ÞÓ vór að vísu þekkjum
manns, bezt ágæti og sætleik svefnsins,
vildum vór verða til þess fyrstir að
vekja nefnda nefnd og aðrar ónefndar upp ,
úr draumura sínum og hvetja til dáoa. Ogj
ekki síður vildum vór brýna fyrir nemend-j-
um að láta ekki sitt eftir liggja til i
að halda þeim vakandi.
Mal og menning
Esperantófólagið er eitt hinna enn
svefnþungu fólaga. ÞÓ er það bæði ungt
fólag og óreynt og því fullsnemmt fyrir
það að sálast, en mál til komið fyrir
það að sálgast. Heyrzt hefur, að fólag-
ið muni gangast fyrir námskeiði í al-
þjóðamálinu, og, ef það verður, biðjum
vór menn að minnast þess, að málið er
mjög auðlært, ekki síður en gagnlegt og
víðlært. Að þeirri tungu la^rðri, eiga
menn bæði betur með að komast niður í
evrópskum þjóðtungum og það, sem meira
er umvert; menn geta eins og ekkert só
skipzt' á orðum við menn af flestum ■ •
menningarþjóðum heimsins, hvortheldur
er kínverji, fransmaður, rússi, dani
eða portúgali, og enn það, sem mest er
um.vert, á þeirri tungu geta menn lesið
ágætar þýðingar af bókmenntum hinna
sundurleitustu þjóða og kynnt sór menn-
ingu hinna sömu þjóða. Það er því vart •
að ófyrirsynju, að vór gerumst svo lítt
hógværir að vona, að fólag þetta hljóti
elsku guðanna, engu síður en það megi
vel og lengi lifa, enda er esperantó-
tunga hinna vonandi.
Atast við Ameríkana
Ýmsir munu telja það til merkistíöindn
að íþróttamenn vorir (eða sporteðjótar
af sumum nefndir)þreyttu kappleik við 1
setuliðið ameríska, og snerist at þetta
um að henda knetti ofan í körfu, að oss
skilst. Leik þessum íyktaði svo, að
Zönum tókst að hæfa körfuna allmiklu
oftar en vorum mönnum, enda munu þeir
vanari slíkri skemmtan. Það er ef til
vill göíug hugsjón að varpa knetti í
frh. bls. 9.
!