Foreldrablaðið - 01.01.1960, Blaðsíða 16

eiginlegum hljómleikum unglingaskól-
anna.
Ég minnti hann á fyrri ummæli og
sagði hann þá: „Ævintýri gerast fljótt
í Ameríku.“ f hans augum var þetta
óslitið ævintýri.
Frá miðjum septembermánuði til jóla
sótti hann sérstakan skóla og lærði þar
eingöngu ensku. Eftir jól var hann
sendur í unglingaskóla með jafnöldrum
sinum.
Skólastjóri skólans spurði hann, hvort
hann léki á hljóðfæri. Þegar hann
heyrði, að sonur minn hefði lært fiðlu-
leik undanfarin ár, tók hann honum
tveim höndum og kom honum á auga-
bragði í hljómsveit skólans. Var það
fullskipuð sinfóníuhljómsveit, að sjálf-
sögðu skipuð eingöngu nemendum skól-
ans.
f skólanum var auk þess stór lúðra-
sveit, skipuð flestum hlásturshljóðfær-
um. Enn fremur ýmsir hópar, sem
æfðu kammermúsik.
Skólinn hafði einn aðalkór, sem sam-
anstóð af unglingum úr öllum skólan-
um. Drengirnir sungu áfram, þótt þeir
færu í mútur. Sögðu kennarar þeirra,
að með réttri kennslu þyrfti það ekki
að skemma rödd þeirra. Ef þeir hættu
að syngja, mundu þeir missa skemmti-
legasta tímabil söngkennslunnar, þegar
ráðizt er í stærri verkefni.
Skólinn átti mikið af hljóðfærum og
veitti ókeypis kennslu þeim, sem þess
óskuðu. Var kennt reglulega í hverjum
aldursflokki, og notuðu margir nem-
endur sama hljóðfærið í sumum til-
fellum, þar sem eftirsóknin var mjög
mikil.
Kennslan fór fram eingöngu í hóp-
kennslu. Það er yfirleitt regla, að skól-
ar veita ekki einkakennslu í hljóðfæra-
leik. Með því væri þeirri námsgrein
14 FORELDRABLAÐIÐ
gert hærra undir höfði en öðrum náms-
greinum.
Einnig mætti búast við því, að nem-
endahópurinn væri miklu minni, ef
féð, sem skólinn hefur yfir að ráða í
þessu skyni, væri notað til þess að
greiða einkakennslu. Tónlistarkennarar,
sem kenna hljóðfæraleik, hafa hlotið
sérstaka menntun og verða að vera fær-
ir um að kenna nemendum sínum í
hópkennslu.
Efnilegum nemendum er ráðlagt að
afla sér einkakennslu utan skólans, en
auðvitað starfa þeir eftir sem áður í
skólanum sínum, eftir því sem þörf og
geta leyfir. Framför nemanda verður
ekki eins hröð í hópkennslu eins og í
einkakennslu, þar sem kennarinn getur
ekki sinnt einstaklingnum eins mikið
í stórum hópi nemanda. Þrátt fyrir það
eru kostir hópkennslunnar ótvíræðir.
Ég skjrri svo greinilega frá tónlistar-
lífi í þessum skóla, þar sem hann er
gott dæmi um venjulegan unglingaskóla
í Toronto. Þessi skóli var ekkert eins-
dæmi. Allir unglingaskólar borgarinn-
ar veittu nemendum sínum tækifæri til
þess að læra hljóðfæraleik, og með því
móti þróaðist mikið tónlistarlíf í öllum
unglingaskólum horgarinnar.
Á miðjum vetri héldu skólarnir sam-
eiginlega tónleika. Komu þar fram
hljómsveitir og kórar frá öllum ungl-
ingaskólum Toronto-borgar. Var
ánægjulegt að hlusta á unga fólkið, og
skiluðu sumar hljómsveitir og kórar
ótrúlega góðum árangri.
I maímánuði voru tónleikar í hverj-
um unglingaskóla. Ég hafði tækifæri
til þess að vera viðstaddur nokkra tón-
leika og varð satt að segja mjög undr-
andi yfir því, hve vel beztu hljómsveit-
irnar léku og hve vel beztu kóramir
sungu. Þar mátti heyra verk eins og