Unga Ísland - 01.09.1912, Qupperneq 5

UNGA ÍSLAND
61
ur hann stafinn. »Jæja, vertu þá
sæll«.
»Verlu sæll«, tautaði Pétur og horfði
lengi á liann.
Með löngum ákveðnum skrefum
leggur hin knáa bjarnarskytta á stað
j'fir fjöll og firnindi til bygða.
Hálfii stundu siðar sér konan á
nyrðra Arvelli mann koma brunandi
á skíðum ofan snarbratta Árvallalilið-
ina og grilti varla í hann fyrir mjall-
rokinu.
Hún stóð og starði á hann, þangað
til hann kom nær. Það var Knútur
sonur hennar.
»En hvað í hamingjubænum!« —
Hún kallar til hans, en hættir alt í
einu. Sonurinn dettur máttlaus niðuv.
»Sendu — sendu — menn til skóg-
arlcc stynur hann upp.
Ivonan slær saman höndunum. »Já,
er það ekki það, sem eg hefi alt af
sagt«, segir hún.
»Flýttu þér!« hvislar sonur hennar
og stendur upp með herkjubrögðum.
Móðir hans snýr sér hratt og þýtur inn.
Eftir fjórðung stundar' halda tveir
menn til skógar með létta skíðagrind
og rekja slóðina — til þess að sækja
Pétur, og faðir hans ekur í sprettin-
um óraveg eftir lækni.
En inni við arineldinn í Árvallar-
baðslofanni situr Knútur, reykir pípu
sina og segir kvenfólkinu, hvernig far-
ið liefir. Og uppi á reginfjöllum, við
blikandi bál liggur hundurinn á verði
og starir á bleikt andlit með hálf-
lokuð, sljófguð augu.
Um kvöldverðarleyti komu menn-
irnir aftur af fjalli með Pétur á skíða-
giindinni. Hann hafði hrest ofurlítið,
er þeir höfðu helt ofan í liann heitu
kaffi; en sárið var stirðnað af storkn-
uðu blóði, og hann gat eigi lireyft
legg eða lið.
En er þeir báru hann inn í bað-
stofuna, og móðir hans stóð þar kvein-
andi og barmaði sér, sneri liann höfð-
inu til liálfs að tveim piltum, sem
komu á eftir:
»Það liggur bangsi eftir inn á fjallicc,
sagði hann og brosti dauft.
Svo kom læknirinn. —
Pétur lifði mörg ár eftir þetta. Og
margan björninn skulu þeir Knútur í
sameiningu. En er hann var spurð-
ur, hvernig liann hefði kunnað við
sig í bjarnarklónum, hló hann, ypti
skökku öxlinni og sagði hægt;
»0, það var nú annars nógu skrítiðcc.
Skýringar. Saga pessi segir frá vió-
buröum í afdal einum út úr Eystridal í
Noregi. Þar er fannkyngi mikil á vetrúm
og lognfrost alt aö 40° á C. og þar yfir.
Skógar eru par afarmiklir. Austurdælir
eru harðgerðir mjög og karlmenni, stiltir
vel og íáorðir ok vinir í raun.
'tiAfi gamlh er gælunafn Austurdæla á
skógarbirninum.
Norslc míla er 10 kílómetrar (rastir) l1/*
norsk míla = 2 islenskar. Ritstj.
Til gagns og gamans.
Smávegis um dýrin.
Dáteiðsla.
Oft vill það til, að bæði menn og
skepnur missa skyndilega alla stjórn
á taugum sínum, sérstaklega afltaug-
unum — og geta því hvorki hreyft
legg eða lið, hvað sem í liúfi er.
Orsakirnar geta verið margvíslegar.
Gömul kona setfi einusinni lampa
svo ógætilega á horðið, að liann valt
um koll og brotnaði. Það kviknaði
í olíunni og að vörmu spori fór borð
og gólf að brenna, og allt stóð í
hjörtu báli. En konan stóð grafkyr
með úlrélta aðra hendina og ein-
blíndi á eldinn án þess að gela
hreyft sig — og þannig stóð liún,
þangað til henni varð hjargað.
Maður mætir t. d. alveg óvænt tíg-