Unga Ísland - 01.12.1918, Síða 8

96
UNGA ÍSLANI)

»Við skulum nú fara að hátta,
Lilja mín; þú ert orðin þreytt, þú
heíir verið svo dugleg í dag, eins og
vant er«.
Klukkan 12 var alt komið í kyrð
og næði, nema Ingvi, hann var vak-
andi enn þá, og grét svo sárt, þangað
til hann sofnaði af gráti. Hann var
feginn þegar aðfangadagurinn rann
upp. Mamma þeirra fór snemma á
fætur þenna morgun, og bar lillu
syslkinunum kaffið i rúmið eins og
hún var vön.
»Hvernig er veðrið, mamma?«
spurði Lilja, þegar hún fékk kaffið.
»Það er logn og blíða; en það
heiir snjóað töluvert i nótt«.
Þegar þau voru búin að drekka
kaffið fóru þau að klæða sig og
bjálpa mömmu sinni. Lilja þvoði
gólfin og hreinsaði til það sem þurfti,
og Ingvi var altaf i sendiferðum fyrir
EÍlinu, því hún þurfti hans við. En
mamma þeirra var að baka ýmislegt
fyrir hátíðina. Þannig leið dagurinn
þangað til kl. 6 um kvöldið, þá var
Ingvi kominn heim, því hann var þá
búinn að ljúka öllum sendiferðum
fyrir Elínu. Þegar mamma þeirra
ætlaði að fara að þvo börnin, var
barið á dyr. Það var Elín sem kom-
in var.
»Sæl og blessuð verið þið öll; eg
óska ykkur gleðilegrar jólahátíðar«,
sagði Elín. »Þessa böggla eigið þið að
eiga«, sagði hún, og rétti -börnunum
sinn böggulinn livoru; »0$; hérna er
svunta lianda þér, Katrín min, sem
þú átt að eiga, ef þú gelur notað
hana«. .
»Eg þakka þér hjarlanlega fyrir
okkur öll«, sagði Katrín. Og börnin
hlupu um háls Elínar og þökkuðu
henni gjafirnar.
»Nú má eg ekki vera lengur hjá
ykkur í þetta sinn, en eg vona að
þið skemtið ykkur vel við það, sém
i bögglunum jdtkar er. Verið þi®
nú öll sæl«, sagði hún um leið og
hún gekk út úr dyrunum.
»Jæja, börnin mín! Eg ætla nú a®
ílýta mér að búa ykkur, svo þið getið
farið að skoða í bögglana ykkar. Ef
mikið má ykkur nú þykja vænt um
hana Elinu, fyrst hún er svona góð
við ykkur«.
Lilja opnaði böggulinn sinn.
»Nei, mamma, skoí^fallega kjólinu
og svunluna; nei, og sjáðu kassann
með brúðunni í; ó, er hún ekki fall'
eg? Það er eg viss um, að engin er
eins góð og hún EIín«.
Nú var Katiín búin að þvo Ingva;
og færa hann i sparifötin; en Lilja
féklt að fara í kjólinn og hafa svunt'
una, sem Elín gaf henni. Þegar
mamma þeirra var búin að þvo *er
og hafa fataskifti, settust þau öll þrjó
við borðið. — Ingvi opnaði böggul'
inn sinn, og i lionum var húfa og
trefill og myndabók í ljómandi faE'
egu rauðu bandi.
»Skelfing hefir þú fengið mikiði
barnið mitt!« sagði mamma hans-
»Eg held að þér megi þykja vsent
um hana Elínu«.
»Já, hún er góð kona, en«
lengra komst hann ekki fyrir grátú
hann fleygði sér í fangið á mörniuu
sinni.
»Hvað gengur að þér, elsku barnið
mitt! Sjáðu hvað hún Lilja er ánsegð
með brúðuna sína. Getur þú ekk>
verið ánægður líka, þegar þú fékst
svona mikið«.
»Nei, eg er slæmur drengur!« *
»Slæmur drengur!« tók mam®*
hans upp eftir honum. »Hvað hefir
þú gert ilt af þér?«
»Geturðu fyrirgefið mér, elsku
mamma min?« sagði hann.
»Fyrirgefið þér þvað, elsku dreng'
urinn minn? Segðu mér alveg eins og
er; eg skal ekkert verða vond við þig(<#
*
w