Unga Ísland - 01.06.1919, Side 1

jftíiínhabtiu)
i

' d
6. blað.
Reykjavík, júní 1919.
15. ár.
Amma min.
Amma mín var orðin gömul, grá-
hærð og hrukkólt fyrst þegar jeg man
eftir henni. En mjer þótti hún samt
falleg. Ef einhver hefði sagt að amma
væri ljót, mundi jeg hafa reiðst stór-
um. Mjer þótti nógu ilt, ef jeg heyrði
vinnufólkið kalla hana kerlingu.
Jeg minnist ömmu ælíð með þakk-
látum huga, þegar jeg hugsa um
bernskuár mín. Jeg var elst af mörg-
um systkinum, og varð því brátt að
fara burtu úr rúminu frá mömmu
minni. Þá tók amma mig til sin, og
svaf jeg síðan hjá henni meðan hún
lifði. Jeg varð líka uppáhalds-barnið
liennar, og ijet hún það sjást í ýmsu.
Hún átti tvo ljereftsklúta, og var
annar rauður með svörtum rósum,
en hinn hvítur og rósirnar gráar.
Þegar við systurnar fóruin til kirkju,
Ijeði amma okkur klútana á höfuðið.
Var þá jafnan sjálfsagt að jeg fengi
rauða klúlinn, og þótli mjer það
upphefð mikil. Ömmu fanst mest lil
um rauða litinn, eins og flestu gömlu
fólki, og jeg var auðvitað á sama
máli. Hefði jeg víst helst viljað hafa
klútinn í kirkjuna, en þar sagði
mamma að jeg ætti að vera ber-
höfðuð. Klútinn ætti jeg að eins að
hafa á leiðinni.
Amma átti fjóra hnifa, og sóttum
við systkinin allmjög eftir að fá þá
að láni. Notaði hún þá sem verð-
laun, er við vorum þæg og hlýðin
henni. Vissum við systkin það, og
höguðum okkur eftir því, er við báð-
um um hnífana. »Nýi hnífurinn« var
hæstu verðlaun. Það var fallegur
sjálfskeiðingur með hvítum kinnum.
Ef samviskan var góð, þá báðum
við ömmu um hann, og fengum hann
víst oftast. Næst var »köflótti hnífur-
inn«. Það var líka sjálfskeiðingur, og
veit jeg aldrei hvers vegna hann fjekk
þetta nafn. Er mjer þó sagt að jeg
hafi skírt hann sjálf, en þá hefi jeg
víst ekkert vitað hvað orðið »köfl-
óttur« þýddi í daglegu máli. Amma
var talsvert fúsari á að lána hann
en nýja hnífinn, og notaði jeg mjer
það hiklaust. Hinir hnifarnir tveir
voru trjeskeftir tálguhnífar, er við
systkinin nefndum »redda«. Þá gát-
um við oftast fengið, ef við höfðum
ekki verið mjög óþæg. Því miður
kom það fyrir að við vorutn óþekk
ömmu. Samt vona jeg að það hafi
ekki verið mjög oft, eða af illu
sprottið.
Marga stund skemti jeg mjer við