Unga Ísland - 01.10.1919, Síða 4

76
ONGA ÍSLANÖ
mamma,« sagði hún. — t*að var eins
og birti í dimma lierberginu af hros-
inu á andliti hennar.
»Ó, hvað það var gott,« sagði
mamma hennar; »jeg gat því rniður
ekkert fengið handa litlu stúlkunni
minni, nema rautt og fallegt epli.
Vesalings fuglinn, gefðu honum dá-
lítið af brauðinu þínu og volgu
mjólkinni.«
»Ja mamma, þú heíir gefið mjer
fulla skál af mjólk; jeg er hrædd um
að þú hafir gefið mjer alla mjólkina
þína,« sagði Lauga. — Andlitið varð
alt að brosi, þegar hún sá rjúkandi
kvöldmatinn á borðinu.
»Jeg hafði alveg nóg, vina mín;
sestu nú niður og þurkaðu fæturna
á þjer. Við skulum láta fuglinn hjerna
í körfuna ofan á ullina hlýju.«
Lauga gægðist inn í matarskápinn
og sá ekkert þar inni nema þurt
brauð.
»Mamma hefir gefið mjer alla
mjólkina, og ætlar ekki að drekka
neitt te, af því að hún veit að jeg er
svöng. En nú ætla jeg að gera dá-
litið, sem kemur mömmu á óvart;
hún skal fá góðan kvöldmat líka.
Nú ætlar hún að fara að höggva
niður eldivið, og á meðan skal jeg
búa alt út.«
Lauga setti upp ketilinn, helti
nokkru af mjólkinni sinni í bolla,
svo tók hún stóra og góða köku upp
úr vasa sínum; eitthvert af skóla-
börnunum hafði gefið henni hana, og
hún svo liugsað sjer að geyma hana
handa mömmu sinni. Hún skar væna
sneið af brauði og steikti yfir eldin-
um; loks tók hún væna sneið af
brauði og lagði á bollann. — fegar
mamma kom inn, sá hún að borðið
var komið út í horn, þar sem hlýj-
ast var, þar var alt til reiðu, teið
sauð á katlinum, og Lauga og litli
fuglinn sátu og biðu. Frh.
Tómstundir.
Fátæklega búinn drengur kom að
morgni dags að skóla einurn frægum.
Þjónn kom til dyra. Virti hann fyrir
sjer, og taldi víst að hann væri betl-
ari. Sagði hann drengnum að ganga
fyrir hornið og að eldhúsdyrunum.
»Get jeg fengið að tala við skóla-
stjórann?«, sagði drengurinn.
«Komst þú ekki til þess að fá
morgunverð?«, spurði þjónninn.
»Mig langar til að sjá skólastjór-
ann«, sagði drengurinn aftur.
»Hann er inni í bókastofunni, ef
þú þarft endilega að ónáða hann«,
sagði þjónninn.
Hann bað drenginn að fylgja sjer.
Eftir stutt samtal við gestinn; lagði
skólastjórinn frá sjer bókina sem
hann var að lesa, opnaði gríska bók,
og prófaði kunnáttu drengsins; liann
hafði góð svör og gild við hverri
spurningu.
»F*ú svarar ágætlega«, sagði skóla-
stjórinn; »en hvernig fórstu að læra
þetta alt?«
»Jeg gerði það i tómslundum mín-
um«, sagði drengurinn.
Hann hafði altaf orðið að vinna
erfiði; en þó var hann nú búinn að
læra nóg til þess að ganga í háskóla,
og það var því að þakka, að hann
lærði að nota tómstundirnar. Eftir
fáein ár var þessi drengur heims-
frægi jarðfræðingurinn Hugh Miller.
Elihu Burritt, sem kallaður var
»lærði járnsmiðurinn«, hafði þann
sið að festa málfræði einhverrar út-
lendrar tungu á aflinn og líta í hana
um leið og hann stje fýsibelginn.
Hvað getur þú sagt okkur af tóm-
stundum þínum?