Unga Ísland - 01.11.1919, Side 1

Gull.
Jeg ætla að segja ykkur dálitla
sögu, börnin góð. En jeg segi ykkur
liana í mesta trúnaði og bið ykkur
að hafa lágt um hana, þvi að mjer er
ekki um að láta flónsku mína frjett-
ast út. Sagan er um það, þegar jeg
fann gullið.
Jeg var níu ára og dæmalaus ketl-
ingur að vexti — stóð hvorki aftur
eða fram úr hnefa. En jeg þóttist
nú töluverður maður fyrir því, og
hafði stundum við orð, að jeg ætlaði
að verða ríkur stórbokki, helst kaup-
maður í Reykjavík, því að það var
sú mesta tign, sem jeg hafði heyrt
nefnda. Og það vissi jeg að kaup-
menn höfðu gráfíkjur og brjóstsykur
eins og þeir vildu, algerlega ókeypis.
það eru hlunnindi sem segja sex!
Jeg hafði þann starfa heima, að
reka frá túninu á kvöldin. Mjer þótti
það góð atvinna, en orð hafði jeg
yrir að vera fremur seinn í þeim
örum. Mér var þó venjulega fyrir-
gefið seinlætið, því að jeg kom oft-
s t heim með vetlingana fulla af
eggjum, og eitthvað i húfunni líka,
þegar best Ijet í ári. — Aldrei tók
jeg þó meira en helming úr nokkru
hreiðri, er jeg fann. —
Pað var eitt kvöld um Jónsmessu-
leytið, að mér gekk óvenjuvel heim-
anrekslurinn. Jeg þóttist því mega við
að taka mér dálítinn krók, og stefndi
suður og upp á Víðihöll, er eg hafði
skilið við fjeð í Seltanganum. Jegbenti
fram yflr Víðimóana með hægri hendi,
og sagði i hvíslandi skipunarrómi:
»Leitaðu, leitaðu!« Laufi gamli vissi
hvað það þýddi, sperti eyrun, nasaði
í allar áttir og hljóp af slað. Eg
fylgdi honum trúlega eftir, og gætti í
skorningana, þar sem honum dvald-
ist. — Það var nefnilega hann, sem
fann öll eggin, þó að jeg hefði heið-
urinn, er heim kom.
Vetlingarnir fyltust brátt af eggjum
og vasar mínir af liagalögðum. Laufi
gamli fjekk kjass við hvert hreiður,
og báðir vorum við í sjöunda himni.
Laufi dinglaði skottinu — sem raunar
var ekki nema örlítill dindill — og
þefaði í hvern skorning. Jeg Iabbaði
á eftir, með báða vetlingana úttroðna,
í annari hendinni, húfuna í hinni og
kollinn fullan af heilabrotum um
kaupmensku í Reykjavík, brjóstsykur
og auðæfi.
Loks hælli jeg leitinni og sneri
heim á leið. Veðrið var svo gott, sem
frekast má verða. Blæjalogn og sól-
skinið yndishlýtt, en óvenju-rauðleitt,