Unga Ísland - 01.11.1919, Blaðsíða 5

UNGA ÍSLAND
85
Danskir pingmenn.
Lauga tók eftir að augun í mömmu
hennar voru full af tárum, þar sem
hún var að leysa upp böggulinn.
Þarna komu upp hlýjar ábreiður,
fallegt sjal, nýjir skór, og það sem
best var: vetrarhaltur handa Betu.
Karfan var full af alskonar góðgæti.
Ofan. á blómunum lá blað með þess-
um orðum:
»Þetta er handa litlu stúlkunni,
sem elskar náunga sinn eins og sjálfa
sig.«
»Mamma, jeg held áreiðanlega að
litli fuglinn okkar sje álfafugl, og að
allir þessir ljómandi hlutir haíi komið
frá honum,« sagði Lauga og bæði
hló og grjet af gleði.
Það leit líka svo út, því að ekki
hafði liún slept orðinu, þegar grá-
titlingurinn flaug upp og setlist á
blómin, og söng og skríkti af öllum
kröftum. Sólin skein inn á blómin
og fuglinn, og litlu glöðu stúlkuna,
og enginn sá skuggann sem hvarf
frá glugganum. Engan grunaði, að
ríki Jón hefði sjeð litlu stúlkuna
kvöldið áður og heyrt til hennar. En
fátæku nágrannarnir höfðu kent ríku
nágrönnunum.
Og litli fuglinn var sannarlega álfa-
fuglinn hennar Laugu, því að með ást
og blíðu, sem liún sýndi hjálparleys-
ingjanum, vann hún sjer ást annara,
og velgerðamanninum ókunna ham-
ingju og gleði, sem fylgir góðverk-
unum.
Fuglinn var henni tryggur og söng
fyrir hana allan veturinn.
S. A.