Unga Ísland - 01.03.1922, Blaðsíða 1

3. blað.
Reykjavík, mars 1922.
17. ár.
Drengur: Viltu segja mjer, saumakona,
hvernig þú gast búið til blússuna svona?
Saumakona: Jeg fór í búðina og keypti klæði
af kaupmanni er selur allslags gæði
og sneið í skyndi með skærum mínum
og skeylti saman með þræði finum.
Drengur: Segðu mjer, kaupmaður, segðu mjer
hvaðan fjekstu klæðið, sem keypt var af þjer?
Kaupmaður: Vinur, það var ofið af verklægnum snáðum
úr voðfeldum, smáum ullarþráðum.
Þeir vefa þá saman i vefjarstólum
og veifa slagborði og skjóta spólum.
Drengur: Hvaðan fjekstu, vefari, vinur minn,
voðfelda þráðinn i stólinn þinn?
Vefari: Sá þráður, vinur, úr ull var unninn,
ullin var kembd og síðan spunnin
á snældu, er suðar og snýr sjer hraðan;
bún sneri þráðinn; jeg fjekk hann þaðan.
Drengur: En þú, sem ert sífelt sveitt að vinna,
segðu mjer hvar þú fjekst ull að spinna.
Spunakona: Iiún óx á sauðnum hans Sigga smala;
svo var hún klipt og þvætt í bala,
og þurkuð og troðin í sekk, sem sendur
var seinast í mínar eigin hendur.
Drengur: Jeg þakka ykkur kærlega öllum sem unnuð,
ófuð og saumuðuð, kembduð, spunnuð;
en langmest þakka’ eg þjer liðveislu þína,
sem lagðir til reifið í blússuna mína.
S. A. þýddi.