Neytendablaðið - 01.09.1967, Qupperneq 6

6
NEYTENDABLAÐIÐ
Lesendur skrifi sjálfir
sjálfa opnu blaðsins
Næstu tvær síður viljum við biðja félagsmenn Neytendasamtakamia
sjálfa að skrifa. Ekki vegna þess, að okkur skorti efni í blaðið, heldur
höfum við þá trú, að fyrir margan lesandann yrði það gagnlegasta
og fróðlegasta efni blaðsins. Það tekur viku að Ijúka að fullu við grein-
ina, en sáralítill tími fer í skriftir samanlagt, og það þarf ekkert liug-
myndaflug til að semja hana, enga þjálfun í ritstörfum, og réttritun
skiptir engu máli. Tölustafi geta allir skrifað. Hví ekki að sinna áskorun
okkar og því fremur, sem þér þurfið ekki að sýna neinum ritverkið frekar
en yður þóknast? Þess vegna þarf heldur ekki að halda neinu leyndu,
enda spillir það sögunni.
Hafið þér nokkurn tíma skrifað slíka grein áður? Það er mála
sannast, að það mun vera furðu fátítt hér á landi, að slíkar sögur séu
skrifaðar, enda þótt alþýðumenntun sé hér á háu stigi, fróðleiksfýsn
almenn og mikið lesið og skrifað (og talað, ekki hvað sízt um dýrtíð).
Það hafa margir ritsnillingar lýst því, hvílíku fargi sé af þeim létt,
þegar þeir hafi lokið við að skrifa sögu. Nú er ekki hægt að lofa
því í þessu tilfelli, að svo verði með yður — því miður. Enda engar
vangaveltur eða heilastrit við söguritunina. Aftur á móti gæti sagan
eftir á, þegar þér reynið að kryfja hana til mergjar, orðið til þess að
létta af yður einhverju af því fargi, sem nú hvílir á yður. Og hver veit
nema yður dytti í hug að skrifa aðra sögu og hafa hana þá dálítið
öðru vísi? Hún gæti kannske orðið skemmtilegri eða að minnsta kosti
skynsamlegri.
Flest okkar eru þannig gerð, að við njótum þess að kaupa — bara
kaupa. Við förum í kjörbúð, eins og litli drengurinn á forsíðunni, og
veljum okkur vörumar, eina og eina í einu. En hversu margir skyldu
vita nákvæmlega, þegar að kassanum kemur, hvaða upphæð eigi að greiða?
Sumir era svo harðbrjósta, að þeir vorkenna ekki einu sinni fullorðnu
fólki, sem þarf að tína upp úr vagninum aftur ýmsa hluti og setja þá
á sinn stað aftur.