Bændablaðið - 01.04.1989, Blaðsíða 20

AUKABLAÐ MEÐ 2. TBL 3. ÁRG. 1989 BÆNDA- 20
BLAÐIÐ
LÁTRASTRANDARLÆSINGIN
LYKILFJANDANN MISSTI
Páll Ólafsson byrjaöi einhvcrn tfmann
áriö með þessari vísu:
Byrjar stríð með ári enrt,
ævin líður svona.
Einhvers bíða allirmenn,
óska, kvíða og vona.
Einu slíku strfði er nýlokiö. Barist var um
biskupstign og náöi séra Ólafur Skúlason
kjöri og tekur nú viö búrlyklunum úr hendi
Herrans. Bólu-Hjálmar orti eitt sinn undir
messu þessar vfsur og tekur líkingu af þvf aö
guöfræöina megi tilreiöa á svipaöan hátt og
góö húsfreyja breytir mjólk í mat:
Bullan góma nú á ný
niður og upp sig skekur,
himinrjóma hristir því
helgidómastrokknum í.
Vísnaþáttur
En konurnar hafa lfka sitt aö segja um
þessi efni. Látra-Björg sendi sambúðarmanni
sínum svofellda kveöju:
Komst í vanda kokkállinn,
kviðarbrandinn hristi.
Látrastrandarlœsingin
lykilfjandann missti.
Þessi lykillíking viröist iíka hafa veriö vin-
sæl fyrr á tímum, meöan lásar voru heldur
sjaldgæfir og aðeins settir þar fyrir, sem
mestu dýrgripi var aö finna. Þessi vfsa er höfö
eftir Sigvalda Skagfiröingaskáldi:
Svo Ásgerður segir frá,
sú hin greiparmikla:
Ég ( erfðfékk eina skrá,
sem alla gleypir lykla
Guðamála geymir hér
gilda sköku hnoðar,
inn ískálann andar ber
eilíft sáluhjálparsmér.
Er vonandi aö sr. Ólafi gangi vel að koma
sáluhjálparsmérinu á borð leikmanna og
foröa þeim frá andlegri vannæringu á tfmum
skyndibita og ruslfæöis.
Natan Ketilsson haföi aöra lífsfílósófíu og
ekki sérlega kristilega:
Hrekkja spara má ei mergð.
Manneskjan skal vera
hver annarar hrís og sverð.
Hún er bara til þess gerð.
Björn Björnsson á Breiðabólsstaö haföi
aöra skoðun á hrekkjunum:
Heimurinn er hrekkjafans,
hefégþað oftfundið,
þegar allt er andskotans
ama ogmeinum bundið.
Svipaöa hugsun er að finna f vfsu Hákon-
aríBrokey:
Ég má þekkja heiminn hér,
hann vill blekking auka mér,
galliö hrekkja ( hjarta ber,
en hunangssmekk á vörum sér.
En heimurinn á líka sfnar góöu hliðar.
Bestu lystisemdum hans er svo lýst í gamalli
vfsu:
Held ég mesta heimsins list
hesti að ríða bráðum,
sofa hjá ungri seimarist,
sigla fleyi ínáöum.
Ekki hefur heimurinn mikiö breyst nema
á ytra boröi. Enn er þetta þrennt gjarnan taliö
þaö, sem er eftirsóknarverðast þegar ungir
menn f þéttbýli komast f álnir: Gæöingur,
hraöbátur og skvfsa. En í kuldum frostum og
fannkyngi, eins og veriö hefur á Fróni í vetur
eru menn fljótir aö finna, eins og Sigurður
Breiöfjörö, aö af þessu þrennu er eitt mikil-
vægast:
Kaldur vetur mœðir mig
mold og keldur frjósa,
það er betra að bæla sig
við brjóstin á þer Rósa.
En kannski hefur Benedikt Gröndal Jóns-
syni eitthvað misheppnast aö höndla gæfuna f
þessum efnum, eöa hann hefur bara verið
svona létthentur:
Halldóra lukku hreppi kjör,
hún afástum brenni.
Enginn skal mínfingraför
fundið geta á henni.
Hins vegar orti Bólu-Hjálmar f orðastaö
konu nokkurrar:
Síðan égmeydóm setti í veð
sfst má gleði hljóta,
oft ég lít með angrað geð
ofan (millifóta.
Og þá er best aö láta Bólu-Hjálmar enda
þetta á svolftið öðrum nótum, sem þvf miður
eru ekki sföur orö í tfma töluð f dag en
endranær:
Hér er sœtið harmi smurt
og höldar kæti tepptir,
rekkur mætur rýmdi burt,
rústin grætur ejtir.
Reyndar fengum við sent vísukorn hingað
á Bændablaöið skömmu eftir aö viö fórum af
staö og hefur alltaf verið meiningin aö birta
þaö um leið og viö hvetjum lesendur til aö
gauka aö okkur vfsum sem til veröa f dagsins
önn. Sendandi þessa er Valdimar Valgarös-
son bóndi í Tunguhlíð í Skagafiröi og viö
biöjumst velviröingar á þvf hvað birting vfs-
unnar hefur dregist,- bréfiö lenti óvart ofan í
djúpri skúffu og grófst upp nú fyrir
skemmstu.:
Okkar góöa Bændablað
byrjar göngu sína.
Vísnaþáttur veit ég að
vermir sálu mína.