Börn og bækur - 01.07.1985, Blaðsíða 7

"tessi leið virðist spennandi", sagði ein stúikan. "Hvað skyldi vera
framundan?". Hun lagði af stað og fann geimskip sem bar nana gt,
langt. HÚn horfði á sólkerfið verða minna og minna a meðan geymsxipið
þaut með leifturhraða í átt að miðju vetrarbrautarirmar.
"Eg vil finna töfrasverð svo ég geti unnið á vonda risanum sem hélt
okkur svo lengi föngnum" hrópaði eitt barnið.
"Eg líka", sagði annað barn og saman héldu þau af stað eftir ann
annarri slóð til að berjast við vonda risann.
"Eg vildi að ég gæti séð allan heiminn, öll löndin og ailar þjóðirnar.
Eg vil heyra tungumál þeirra og ieika mér við börn þeirra.
"Og ég þarf að vita hvernig veröldin snyst. Hvers vegna laufin falla
til jarðar en samt eru stjörnurnar kyrrar á himninum. Eg vil vita
alltl
Brátt voru öll börnin farin nema ein lítil stúlka. Hún horfði kringum
sig í sólríku skógarrjóðrinu og á leiðirnar mörgu sem lágu út frá því.
Sumar var verið að kanna, aðrar biðu þess að vera farnar.
HÚn lagðl hönd sína á mjúkan trjábol og sagði upphátt: "Þessi staður
er fullur af undrum. Eg vildi að ég vissi hvað hann heitir".
Og sólríka skógarrjóðrið svaraði: "Eg heiti bókasafn".
5