Vér mótmælum allir - 01.05.1946, Blaðsíða 6

GUÐMUNDUR ASMUNDSSON, formaður Stúdentaráðs Háskólans:
T í M A M Ó T
Það er orðin föst venja, að Stúdentaráð Há-
skólans standi fyrir kvöldvöku í útvarpinu síð-
asta vetrardag, enda er ráðinu ánægja að því,
ef verða mætti til að hafa ofan af fyrir hlust-
endum eina kvöldstund.
Það er gamall og góður siður að minnast
árstíðaskipta og annarra tímamóta. I augum
okkar námsmannanna, ef til vill mörgum öðr-
um fremur, hafa sumar- og vetrarkomur tals-
verða þýðingu. Þegar sunrarið kemur, kveðjum
við skruddurnar og kennarana og tökum til
við margvísleg störf, senr of langt yrði upp að
telja. En með haustinu tökunr við okkur á ný
Irók í lrönd og byrjunr að kúra. Oftast verðunr
við báðunr tilbreytingunum fegnir, og þá varla
síður hinni fyrrnefndu, sem sé flóttanum lrá
bókunum. -
Veturinn er nti að kveðja. Það eru tímamót.
Lífið er eiginlega eintóm tímanrót. Sekúndur,
mínútur, stundir, dagar, vikur, mánuðir, ár
og aldir líða, og nýr tími fer í lrönd. En tínra-
mót eru ekki ávallt bundin við slíkar einingar.
Viðburðir og þróun nrarka einnig tínramót. —
A slíkunr tímamótunr eru Islendingar stadd-
ir. Við höfum skapað lýðveldi og unnið okkur
fullt frelsi, að minnsta kosti í orði. Næsta skref-
ið lrlýtur að vera að skapa þjóðinni raunveru-
legt frelsi og óskorað fullveldi í lrennar eigin
landi. Vonandi er enginn ágreiningur nreð
þjóðinni utrr það, að til þessa markmiðs beri
að stefna. En unr leiðirnar er hins vegar ágrein-
ingur, en óvíst þó lrve nrikill.
Stúdentar hafa nrarkað sér á þessu sviði
;ikveðna stefnu. Þjóðinni mun lrún kunn. Stúd:
entar lrafa boðað til funda til þess að vinna
lrenni sem nrest lylgi. Einnig gefa þeir út blað
í sanra skyni.
Stúdentar eru sannfærðir unr, að stefna þeirra
sé rétt, og jreir eru alráðnir í því að vinna senr
þeir nrega að framgangi hennar.
Nú sé það fjarri nrér að fara að lrrópa unr
Avarp flutt d útvarpskvöldvöku
Uúdenta siðasta vetrardaa 19kfí.
það, að íslenzkir stúdentar séu öðrunr frenrur
frelsishetjur eða föðurlandsvinir. Við vitunr,
að við erunt ekki einir unr stefnu okkar. Og
hitt vitunr við einnig, að í lrópi andstæðinga
okkar í þessu nráli eru nrenn, senr vilja vinna
íslandi senr nrest gagn, enda þótt þeir lrafi, að
okkar lryggju, valið ranga leið og þjóðlrættulega.
A sumrinu, setrr nú fer í hönd, verður væntan-
lega úr því skorið, lrver staða íslands skuli verða
í jreinr heinri, senr rís úr rústunr nýafstaðinnar
lreimsstyrjaldar. Það þarf ekki að taka það franr,
að á úrslitum þess nráls veltur gervöll lranringja
Jrjóðarinnar og raunar tilvera hennar.
Islendingar una ekki ófrelsi, í lrvaða nrynd,
senr jrað kann að birtast. Þeir kvöldust, rrreðair
á kúgun Dana stóð. En á Jreirra kúguri og öðr-
unr höftunr á landi eða Jrjóð er einungis stig-
nrunur, en eðlismunur ekki. Óverulegt afsal á
ylirráðarétti þjóðarinnar að landi sínu yrði ætíð
verulegt. Það yrði, að minnsta kosti Jregar til
lengdar léti, eðlilegri Jrróun fjötur unr fót. Þjóð-
in yrði sér Jress ávallt meðvitandi, að hún væri
ekki alfrjáls. Hún nryndi ekki njóta sín.
Lýðræðið hefur nú sigrað einræðið, —• að
nrinnsta kosti er sagt svo. Það ætti Jrví að mega
treysta Jrví, að ekki verði, að þjóðinni forspurðri,
skertur réttur hennar til lands síns. Annars
væri að minnsta kosti óglæsilega af stað farið
unr skipan nráia í lrinunr nýja heirrri, senr lýð-
ræðisjrjóðirnar, að Islendingum meðtöldunr,
útlrelltu blóði sínu til að skapa.
Þjóðin treystir Jrví, að Jrað verði á hennar
valdi að ákveða örlög sín. Jrá ætti engu að Jrurl’a
að kvíða, Jrví að við stúdentar erum sannfærðir
unr, að nrikill meirilrluti Jrjóðarinnar vill fara
sönru leið og við. Halda óskertum eignarrétti
Islendinga að Islandi. Enginn þumlungur lands
undanskilinn. Þau málalok yrðu ekki til þess
að slá einhverjum sérstökum ljóma unr stúdenta,
lreldur til þess að búa Jrjóðinni Jrá lrlessun, senr
lrún á skilið.
Ég óska hlustendum gleðilegs sunrars.
6 VÉR MÓTMÆLUM ALLIR!