blaðið - 16.08.2006, Side 18

30
MIÐVIKUDAGUR 16. ÁGÚST 2006 blaðið
veiði
veidi@bladid.net
^gj
Skotveiöi
Heiöagæsaveiðitímabiliö hefst á sunnudag. Heiöagæs má þekkja á dökku
höfði og hálsi, svörtu og rauðbleiku nefi sem og rauðbleikum fótum.
Sumir segja að allir menn
fæðist með veiðieðli í
sér og það sé einungis
tímaspursmál hvenær
það framkallist á lífs-
leiðinni. Sjálfur held ég að þetta sé
að miklum hluta uppeldisþáttur
og einstaklingsbundið. Oft er ekki
nema einn veiðimaður í stórri fjöl-
skyldu sem segir að einstakling-
urinn getur framkallað veiðieðlið
einn og óstuddur. En veiðieðlið
brýst misjafnlega fram í mönnum
og konum. Það þykir mikið sport
að veiða silung og lax. En þegar
talað er um fuglaveiðar eða aðrar
dýraveiðar með byssu, þá breytist
oft viðhorfið hjá almenningi og
skuggi fellur yfir. Fjallaskáldin
hafa mikið til sjálffriðað margar
fuglategundir í ljóðum sínum og
þjóðin er fastheldin og vill halda
í ljóðlínurnar líkt og landhelgis-
mörkin. Það er miklu erfiðara að
vera skotveiðimaður á íslandi en
stangaveiðimaður. Hvers vegna ætli
það sé og er mikill munur á skot- og
stangaveiðimanni?
Við íslendingar erum vissulega
veiðimannaþjóð og það eru ótrúlega
margir sem t.d. veiða með stöng
hvort sem það er með flugu sem
agn, maðk eða garnla góða spúninn.
Verslun og þjónusta er gríðarleg í
kringum stangaveiðina og hin síð-
ari ár þykir enn betra að skreppa til
útlanda með flugustöngina og setja
í 40 punda rússneskan lax eða risa-
stóran seglfisk við strendur Afríku.
fslendingar eru farnir að ferðast
útum allan heim bæði með stangir
og byssur. Markaðurinn er allur að
opnast og eftirspurnin gífurleg. Og
til baka koma útlendingarnir til að
veiða hér gæsir, hreindýr, rjúpur og
lax. f sjálfu sér er ekkert nema gott
um þetta að segja svo framarlega
sem stofnarnir eru ekki ofveiddir
og veiðistýring er viðhöfð.
Ég held að það sé ekki svo ýkja
mikill munur á skot- og stangaveiði-
manni. Hver þekkir ekki dæmin
þegar laxveiðimaðurinn vaknar
upp við vondan draum í júní og
veiðibúnaðurinn er tekinn fram og
gert er klárt í veiðitúrinn. Jú, frysti-
kistan er stútfull af laxi frá árinu
áður og meira að segja hellingur af
reyktum silungi frá því árinu þar á
undan. Þetta eru svokallaðir magn-
veiðimenn og í skotveiðinni eru til
margir sem falla undir þessa skil-
greiningu, nema hvað þeir reyna
margir að selja aflann uppí kostnað
á meðan aðrir sem nýtnari eru
halda mörg matarboð og nota t.d.
villibráðina í fermingarveislur og
stórafmæli. Að veiða uppí kostnað á
ekkert skylt við sportveiðar eða sjálf-
bæran veiðiskap. Og ekki heldur að
þurfa að henda ársgömlum löxum
úr kistunni til að rýma fyrir nýjum
afla. Er ekki nær að gefa bráðina til
Mæðrastyrksnefndar eða í Hjálp-
ræðisherinn og uppskera örlitlu
betri samvisku fyrir vikið?
Þegar rjúpnaveiðibannið var sett
á fyrir nokkrum árum breyttist hug-
arfar skotveiðimanna umtalsvert
til hins betra. í sjálfu sér var alveg
kominn tími á það þótt ég persónu-
lega hafi verið á móti rjúpnaveiði-
banninu, en það er allt önnur „Siv”.
Skotveiðimenn tóku til í hugskotum
sínum og sættu sig við að veiða fyrir
sig og sína fjölskyldu og ekki fjöður
framyfir það eða þannig, næstum
því..! Takmarkið náðist að mestu og
hugarfar rjúpnaveiðimanna breytt-
ist verulega. Veiðimenn þurfa að
læra að nýta bráðina betur, en alltof
miklu magni af innmat og öðru nýt-
anlegu er hent í dag sem er herra-
manns matur.
En þegar upp er staðið, þá jafnast
fátt á við að vera einn með sjálfum
sér út í náttúrunni að veiða sér í mat-
inn. Hnýta sínar flugur eða hlaða
riffilskotin fyrir hreindýraveiðina.
Veiðimenn sækja-í útiveruna og þar
með styðja þeir við bakið á íslenska
veiðimannasamfélaginu sem er
deyjandi stétt. Án veiðimannanna
úrkynjast þjóðin hægt og rólega og
upp rís “pizzu- og tölvukynslóðin”
sem eyðir öllum sínum tíma í
djamm og skemmtanir og fjarlægist
uppruna sinn hraðar en orð fá lýst.
Sú kynslóð hefur varla orku í að
staulast frá tölvunni sjö metra inní
eldhús til að borða matinn sinn.
En eitt er víst að sú kynslóð þarf
að taka sig verulega á ef hún ætlar
ekki að lifa á snakki og örbylgjumat
til framtíðar. Því ekki að skeíla sér
á veiðar og borða það sem veitt er?
Það er ótrúlega grunnt á veiðieðl-
inu, bara ef menn nenna og vilja.
Róbert Schmidt
Vesturröst
Sérverslun veiðimannsins
Laugavegi 178- 105 Reykjavik
Símar 551 6770 & 553 3380 - Fax 581 3751
vesturrost@vesturrost.is - www.vesturrost.is
Hreindýraveiðitímabilið er nú
tæplega hálfnað en síðasti veiði-
dagur er 15. september. Heildar-
fjöldi veiðidýra á þessu veiðitíma-
bili er 909 og er aðeins búið að
fella 199 dýr sem segir okkur að
veiðiþunginn verður mjög mikill
þegar líður á. Eftir standa 710
dýr óveidd og því þarf að veiða að
meðaltali rúmlega 23 dýr á dag
til 15. september ef kvótinn á að
nást.
Hákon Aðalsteinsson, hreindýra-
leiðsögumaður, segir ástandið
skelfilegt hvað þetta varðar. Mikil
þoka hefur verið á Fjarðasvæðinu
og hefur það orðið til þess að sumir
hafa átt í erfiðleikum með að ná
dýrum. Hákoni sjálfum hefur þó
gengið ágætlega, enn sem komið er.
Mikill kvóti eftir
Veiðikvótinn á svæði 1 og 2 er 550
dýr en þar hafa aðeins verið felldar
44 kýr og 68 tarfar eða samtals 112
dýr. Á svæði 9 er búið að fella fjögur
dýr af 35 dýra kvóta og á svæði 7 er
búið að fella 25 dýr af 92 dýra kvóta.
Ráðlegast að dreifa álaginu
Við þessar aðstæður skapast
leiðindaástand sem leiðir til þess
að þröngt verður á veiðisvæðum
á Fljótsdalshéraði og nágrenni og
menn keppast við að ná sínum
dýrum áður en veiðitíminn er úti.
Árekstrar verða þá óumflýjanlegir
en það ýtir undir þær ráðleggingar
hreindýraleiðsögumanna að það
sé ráðlegast að dreifa veiðiálaginu
betur á veiðitímabilið. Það er að
segja; hefja veiðarnar fljótlega eftir
1. ágúst tií að ekki skapist ófremdar-
ástand á veiðisvæðunum.
Sameina hreindýra- og gæsaveiðar
Óvíst er hvers vegna hreindýra-
veiðimenn velja frekar að fella dýr
sín eftir miðjan ágústmánuð en
liklegt er að margir séu enn í sum-
arleyfum og einhverjir vilja skipu-
leggja hreindýraveiðina með gæs-
inni en veiðitiminn á gæs hefst 20.
ágúst.