Prentarinn - 01.07.1982, Blaðsíða 3

Ríkisstjórnin er
verkfæri í höndum
atvinnurekenda
- Bráðabirgðalögin eru lögleiðing á þjófnaði
úr vösum verkafólks
Þaö heyrir orðið frekar til undantekninga að sá
dagur renni upp að ekki sé vegið að lífskjörum
verkafólks. Þessi vasaþjófnaður stjórnvalda á sér
eingöngu stað úr vösum verkafólks og skýringin
er ugglaust sú að verkafólk er eini hópurinn í
þjóðfélaginu sem lætur bjóða sér þessa svívirðu
æ ofaní æ. Verkalýðshreyfingin virðist vera með
uppdráttarsýki og engan veginn fær um að verja
hagsmuni verkafólks. Ákvarðanir þinga og funda
hreyfingarinnar eru að engu hafðar. Þegar til
kastanna kemur þá taka þeir sem í forsvari eru
sér einræðisvöld og gefa hreinlega skít í þessar
ákvarðanir og hagsmuni verkafólks.
Með bráðabirgðalögum ríkisstjórnarinnar og
þeim afleiðingum sem þau hafa haft voru síð-
ustu samningar að engu gerðir og stoðunum
undir frjálsa samningsgerð kippt burt. Helstu og
alvarlegustu afleiðingar laganna eru þess eðlis
að þær bitna þyngst á þeim lægst launuðu: Enn
frekari skerðing verðbóta kemur til 1. desember
nk., vöruverð og þjónusta öll hækkar o. s. frv.
Þeim sem betur mega sín í þjóðfélaginu er ævin-
lega hlíft, bráðabirgðalögin eru fyrst og fremst
sett til að verja og auka gróða hinna efnameiri
undir yfirskini þjóðarkreppu og væntanlegs
atvinnuleysis. Lögin fela í sér gamalkunnar ráð-
stafanir í efnahagsmálum, ráðstafanir sem aldrei
hafa skilað árangri fyrir heildina, enda ekki til
þess ætlast. Þjóðfélaginu er bókstaflega stjórnað
af og í þágu atvinnurekenda. Engu breytir þó í
ríkisstjórnum sitji flokkar sem telja sig starfa í
þágu verkafólks, efnahagsstjórnin miðast alltaf
við þarfir hinna ríku.
Ef í þessu landi væru stjórnmálaöfl sem hefðu
hagsmuni verkafólks að leiðarljósi hefði verið
gripið til annarra aðgerða í efnahagsmálum í
gegnum árin, a. m. k. hefðu komið fram um það
tillögur. Hvorugt hefur átt sér stað undanfarin ár,
þrátt fyrir Alþýðuflokk og Alþýðubandalag sem
eru ævinlega að nudda sér utaní verkafólk með
þeim eina merkjanlega árangri að verkalýðs-
hreyfingin er orðin steingeld stofnun í höndum
fjandsamlegra stjórnmálaflokka, m. a. íhaldsins,
málsvara kaupmannastéttarinnar og afætulýðs-
ins undir forustu súkkulaðifurstans.
í jafn fámennu þjóðfélagi og við búum í hlýtur
allur undirstöðuatvinnurekstur að þurfa að vera
samfélagseign, í stað þess að arður hans fari
allur í vasa einkaaðila. Hvaða vit er í því t. d. að
ríkið skuli standa undir öllu sem útgerðarmenn
geta teiknað upp sem halla og hafa svo ekki einu
sinni rétt til að fylgjast með því hvernig þær
ómældu milljónir sem er ausið í þennan eigna-
rekstur eru notaðar eða hvort þær eru notaðar í
atvinnufyrirtækin. Gjaldeyriseyðslu verður að
miða við framleiðslu og til þess að það sé hægt
verður að vera samfélagsleg stjórnun á innflutn-
ingi til landsins. Ótal önnur atriði mætti benda á
sem raunhæfar lausnir á efnahagsmálum þjóð-
arinnar og eru þær allar fólgnar í því að samfé-
laginu sé stýrt með hagsmuni fjöldans að
leiðarljósi í stað þess að láta allt leika lausum
hala í því augnamiði að einkaframtakið geti
matað krókinn.
- mes.
prentarinn
■ MÁLGAGN FÉLAGS BÓKAGERÐARMANNA
Prentarlnn málgagn Félags bókageröarmanna • Útgefandl FBM Hverfls-
götu 21 • Rltstjórl Magnús Elnar Slgurösson • Ljóssetnlng, prentun, fllmu-
vlnna og bókband Prentsmlöjan ODDI hf • Letur Tlmes og Vega •
Hönnuður blaðshöfuðsins Þórleifur V. Friðriksson.
PRENTARINN 4.2.'82